Zajmuję się usługami dostępu do internetu drogą radiową, dlatego też instaluję anteny itp., aby to wszystko mogło funkcjonować. Czy jestem zobowiązany posiadać kasę fiskalną ze względu na to, że montowane anteny stanowią sprzęt telekomunikacyjny?

PAWEŁ JABŁONOWSKI
ekspert podatkowy, Kancelaria Prawna Chałas i Wspólnicy
Przepisy określają zwolnienia niektórych grup podatników oraz niektórych czynności z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Mają one charakter podmiotowo-przedmiotowy, niekiedy w połączeniu z osiągnięciem określonego pułapu obrotów. Przepisy przewidują także sytuacje, w których zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania nie przysługują. Takim przypadkiem jest dokonywanie m.in. dostawy sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego oraz anten.
Należy jednak zastanowić się, czy istotą działalności podatnika jest dokonywanie dostawy jedynie sprzętu telekomunikacyjnego i anten, czy może jest to bardziej złożona usługa. W przedmiotowym stanie faktycznym wydaje się, że przedmiotem działalności podatnika jest świadczenie usługi zapewnienia dostępu do Internetu drogą radiową, a nie jedynie dokonanie dostawy sprzętu. Można zatem przypuszczać, że w tym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie dają jasnej odpowiedzi, jak traktować świadczenia złożone na gruncie tego podatku. Przepisy dotyczące statystyki publicznej, do których odwołuje się ustawa o podatku od towarów i usług, nie odnoszą się do świadczeń łączonych. Nie ma zatem jasnej podstawy prawnej, która wprost wskazywałaby na istnienie świadczeń złożonych.
Należy jednak zwrócić uwagę na definicję podstawy opodatkowania w ustawie o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu dokonanej sprzedaży, obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy. Nie wyodrębnia się zatem z całości świadczenia, świadczeń cząstkowych. Podobne stanowisko przyjęło Ministerstwo Finansów, według którego przedmiotem klasyfikowania według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług są czynności, będące końcowymi efektami działalności, o charakterze usługowym, świadczone przez podmioty gospodarcze (jednostki organizacyjne) na rzecz innych podmiotów gospodarczych (jednostek organizacyjnych) lub na rzecz ludności.
Ponadto w załączniku nr 1 do rozporządzenia w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w przypadku, gdy usługę, na podstawie przeprowadzonej analizy, można zaliczyć do dwóch lub kilku grupowań, usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, powinna być zaklasyfikowana tak, jak gdyby składała się z usługi, która nadaje całości zasadniczy charakter.
Kwestię świadczeń złożonych rozstrzygał także ETS. Według Trybunału, przy rozstrzyganiu, czy świadczenia mogą być traktowane jako jedna lub kilka usług, należy brać pod uwagę przede wszystkim treść art. 2(1) VI Dyrektywy, zgodnie z którym każde świadczenie usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, oraz fakt, że świadczenie obejmujące złożoną usługę nie powinno być sztucznie dzielone. Według ETS pojedyncze świadczenie ma miejsce wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jak jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.
Przedstawiony sposób rozumowania należałoby jednak potwierdzić stosując przynajmniej zapytanie do urzędu statystycznego w Łodzi.
(EW)
PODSTAWA PRAWNA
■ Rozporządzenie ministra finansów z 25 czerwca 2007 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. nr 116, poz. 804).