Spółka, która sfinansowała ekskluzywny wyjazd za granicę pracownikom swojego największego dostawcy, nie odliczy wydatków z tego tytułu od przychodu. Ich celem była bowiem reprezentacja, czyli kreowanie dobrego wizerunku firmy na zewnątrz – orzekł WSA w Warszawie.
Uzasadniając wyrok, sędzia Jacek Kaute wyjaśnił natomiast, że pracownicy dostawcy, którzy skorzystali z takiego wyjazdu, nie uzyskali wskutek tego przychodu z nieodpłatnych świadczeń, więc spółka nie musi im wystawiać i przesyłać do urzędu skarbowego informacji PIT-8C.
Sprawa trafiła na wokandę warszawskiego WSA już drugi raz. Spór z fiskusem zaczął się od interpretacji. We wniosku o nią spółka poinformowała, że zorganizowała konkurs dla pracowników swojego największego dostawcy, a jego zwycięzcom opłaciła wyjazd do Las Vegas połączony z wieloma atrakcjami, m.in. zwiedzaniem Wielkiego Kanionu.
Uważała, że nie uzyskają oni z tego tytułu przychodu z nieodpłatnych świadczeń, bo ona sama nie zaliczy poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Argumentowała, że są to koszty reprezentacji, wyłączone z podatkowych kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT. W tej sytuacji nie mogą być też przychodem u nagrodzonych pracowników – twierdziła.
Dodała, że gdyby fiskus uznał inaczej, to powinno mieć tu zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT. Przysługuje ono do wysokości diet za podróż służbową, określonej w rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznej z 29 stycznia 2013 r. (Dz.U. z 2013 r., poz. 167). Spółka uważała więc, że opodatkowana mogłaby być jedynie nadwyżka ponad tę kwotę.
Nie zgodził się z tym dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Uznał, że uczestnicy wycieczki uzyskali przychód z nieodpłatnych świadczeń, więc spółka powinna wystawić im i przesłać do urzędu skarbowego informację PIT-8C. Stwierdził także, że w grę nie wchodzi zwolnienie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT, bo przysługuje ono jedynie osobom, które wybrały się w podróż służbową. Opodatkowana będzie więc całość uzyskanego przez nich świadczenia.
Nie zgodził się z tym WSA w Warszawie w wyroku z 20 lutego 2019 r. (sygn. akt III SA/Wa 728/18). Przywołał orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 kwietnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 910/14) i z 30 maja 2018 r. (sygn. akt II FSK 1446/16), z których wynikało, że pracownicy innego podmiotu, nieodbywający podróży służbowej, mogą również korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16b ustawy o PIT, do wysokości diet określonej w rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznej.
W kolejnej interpretacji dyrektor KIS zgodził się ze spółką tylko w części. Podtrzymał bowiem stanowisko, że powstanie opodatkowany przychód z nieodpłatnych świadczeń, a spółka musi wystawić i przesłać dalej informację PIT-8C. Stwierdził bowiem, że świadczenie otrzymane przez uczestników wycieczki spełnia wszystkie warunki niezbędne do uznania go za opodatkowany przychód, zgodnie ze wskazówkami Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13): zostało spełnione za zgodą świadczeniobiorców, w ich interesie i przyniosło im wymierną korzyść majątkową.
Dyrektor KIS zgodził się jedynie, że pracownicy będą mogli skorzystać ze zwolnienia do wysokości diet określonej w rozporządzeniu ze stycznia 2013 r. Opodatkowana powinna więc być jedynie nadwyżka wartości świadczenia powyżej tego limitu.
W kwestii natomiast kosztów uzyskania przychodu to dyrektor KIS stwierdził (podobnie jak za pierwszym razem), że w takiej sytuacji nie są to koszty reprezentacji, ponieważ pracownicy dostawcy nie mają obowiązku dbać o dobry wizerunek spółki finansującej ich wyjazd. Na potwierdzenie przywołał tezy wyroku siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracji z 17 czerwca 2013 r. w sprawie kosztów usług gastronomicznych (sygn. akt II FSK 702/11).
Gdy sprawa ponownie trafiła do warszawskiego WSA, ten znów zgodził się ze spółką. Sędzia Jacek Kaute odwołał się do przywołanego przez fiskusa wyroku siedmiu sędziów NSA i wyjaśnił, że reprezentacja oznacza kreowanie dobrego wizerunku firmy na zewnątrz, także u największego dostawcy spółki i jego pracowników.
Wydatki, które poniosła spółka, mają więc charakter reprezentacyjny, nie mogą być jej kosztem uzyskania przychodu ani też przychodem po stronie osób, które skorzystały z wycieczki – podsumował sąd pierwszej instancji.
Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 22 września 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 2882/19.
