Zapadł już drugi wyrok korzystny dla podatników współpracujących z zagranicznymi zakładami ubezpieczeń. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu orzekł, że wypłacana za granicę składka ubezpieczeniowa nie jest opodatkowana w Polsce.
Wcześniej podobnie stwierdził WSA w Bydgoszczy w wyroku z 22 stycznia 2020 r. (sygn. akt I SA/Bd 655/19).
Chodziło o spółki, które ubezpieczały za granicą mienie m.in. od ryzyka terroryzmu. Wykupiły też dla członków swoich zarządów ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej oraz ochronę dla transportowanych towarów (m.in. polisę cargo na nowe samochody).
Zagraniczny zakład ubezpieczeń nie przesłał spółkom swojego certyfikatu rezydencji, bo uznały one, że nie jest on potrzebny. Twierdziły, że przy wypłacie składek ubezpieczeniowych za granicę nie ma obowiązku potrącania podatku u źródła. Uważały, że danina należałaby się polskiemu fiskusowi jedynie od wypłacanego za granicę wynagrodzenia z tytułu usług gwarancji, poręczeń czy świadczeń o podobnym charakterze (art. 21 ust. 2a ustawy o CIT).
Spółki argumentowały, że usługi ubezpieczeniowe nie są podobne do żadnego z tych świadczeń. Na potwierdzenie wskazywały na treść ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 381 ze zm.). Wyraźnie rozróżniono w niej umowę ubezpieczenia od gwarancji ubezpieczeniowej.
Z ich stanowiskiem nie zgodził się jednak dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Stwierdził, że ubezpieczenie i gwarancja są świadczeniami podobnymi. Odwołał się do art. 805 par. 1 kodeksu cywilnego, z którego wynika, że w obu sytuacjach zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się opłacić składkę.
Organ uznał więc, że spółki, skoro nie dysponują certyfikatem rezydencji zagranicznego ubezpieczyciela, powinny potrącać 20-proc. podatek od wypłacanych za granicę składek.
WSA w Poznaniu uchylił tę interpretację. Uznał, że dyrektor KIS nie wykazał przekonująco, iż umowa ubezpieczenia jest podobna do jakiegokolwiek innego opodatkowanego świadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 2a ustawy o CIT. Spółki nie muszą więc potrącać 20 proc. podatku – orzekł. Wyrok jest nieprawomocny.

orzecznictwo

Wyrok WSA w Poznaniu z 11 lutego 2020 r., sygn. akt I SA/Po 927/19. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia