Miasto może skorygować VAT od wydatków związanych z budową pływalni dopiero, gdy koncesjonariusz zaczął wykorzystywać obiekt do działalności opodatkowanej VAT – uznał NSA.
Sprawa dotyczyła miasta, które budując pływalnię, nie odliczało VAT od ponoszonych wydatków. Pływalnia nie była bowiem początkowo wykorzystywana do działalności opodatkowanej VAT, mimo przekazania jej do użytkowania koncesjonariuszowi.
Po paru latach miasto przeprowadziło kolejne postępowanie koncesyjne i wyłoniło innego koncesjonariusza, któremu wydzierżawiło pływalnię. W konsekwencji nastąpiła zmiana jej przeznaczenia – zaczęła ona być wykorzystywana do działalności opodatkowanej VAT.
Spór dotyczył zakresu korekty podatku naliczonego, którego ciężar miasto poniosło w związku z budową pływalni. Sporne było też to, kiedy nastąpiła zmiana jej przeznaczenia – czy wraz z pierwszą umową koncesyjną, czy dopiero w momencie dzierżawy obiektu.
Możliwość skorygowania podatku naliczonego, gdy początkowo towary i usługi były wykorzystywane do czynności nieopodatkowanych, a następnie zmieniło się ich przeznaczenie, przewiduje art. 91 ust. 7a ustawy o VAT. W przypadku środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych korekty dokonuje się w ciągu 5 lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat.
Miasto wyliczyło, że mogłoby odliczyć 3/5 kwoty VAT, w przypadku środków trwałych i 8/10 w przypadku nieruchomości. Uważało, że może skorygować podatek jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty, a zmiana przeznaczenia nastąpiła wraz z momentem dzierżawy pływalni drugiemu koncesjonariuszowi.
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uważał natomiast, że pływalnia zaczęła być wykorzystywana do działalności opodatkowanej już w momencie zawarcia pierwszej koncesji na zarządzanie obiektem. W efekcie miasto powinno było skorygować podatek naliczony już od stycznia 2011 r.
WSA w Gliwicach, a następnie NSA stanęły po stronie miasta. Nie zgodziły się z dyrektorem izby, że to koncesjodawca świadczy usługę koncesjonariuszowi.
– Jest odwrotnie, to koncesjonariusz świadczy usługę i to on płaci miastu, realizując koncesję – powiedział sędzia Arkadiusz Cudak, uzasadniając wyrok NSA.
Zwrócił też uwagę, że w przypadku pierwszej umowy koncesjodawca nie świadczył odpłatnych usług i nie wykorzystywał ich do działalności opodatkowanej. Dopiero przy drugiej koncesji i umowie dzierżawy można mówić o czynnościach opodatkowanych VAT. Dopiero od tego momentu więc miasto ma prawo do korekty podatku naliczonego.
Sądy zaznaczyły jednak, że korekta może być dokonana proporcjonalnie, a nie jednorazowo.
Innymi słowy, korektę trzeba robić w okresach rocznych w ciągu 5 i 10 kolejnych lat i nie w pełnej wysokości podatku naliczonego przy zakupie towarów lub usług, lecz w części ułamkowej wynoszącej 1/5, a w odniesieniu do nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów 1/10 za każdy rok, jaki pozostał po zmianie wykorzystania środka trwałego. ©℗
OPINIA
Miasto chciało odliczyć choć część VAT
Paweł Buda doradca podatkowy w Cabaj & Kotala
Miastu zależało na późniejszej korekcie (czyli późniejszym odliczeniu) podatku naliczonego, żeby nie stracić pierwszych lat, za które nie skorygowało (nie odliczyło) podatku naliczonego. Gdyby uznać, że miasto od momentu zawarcia pierwszej umowy koncesji miało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na wybudowanie pływalni, to 5-letni termin liczyłby się od początku roku, w którym doszło do poniesienia tych wydatków (art. 86 ust. 13 ustawy o VAT). Zapewne miasto zorientowało się, że przysługiwało mu prawo do odliczenia od wydatków na budowę pływalni już po upływie tego terminu. Stąd skorzystanie z korekty wieloletniej wynikającej ze zmiany przeznaczenia, czyli na zasadach art. 91 ustawy o VAT. Pozwoliło to miastu na odliczenie przynajmniej części podatku, mimo upływu terminu na dokonanie odliczenia wynikającego z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT.
orzecznictwo
Wyrok NSA z 14 listopada 2019 r., sygn. akt I FSK 816/15. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
