Jak spółka powinna rozliczać sprzedaż surowców wtórnych w CIT i VAT? Prezentujemy dwa warianty rozliczeń:
X sp. z o.o. (podatnik VAT czynny) sprzedała surowce wtórne metalowe (PKWiU 38.32.2) następującym firmom:
‒ A sp. z o.o. (podatnik VAT czynny) za 10 000 zł netto,
‒ B sp. z o.o. (podatnik VAT czynny) za 20 000 zł netto,
‒ C sp. z o.o. (podatnik VAT zwolniony) za 10 000 zł netto,
‒ D sp. z o.o. (podatnik VAT zwolniony) za 20 000 zł netto.
W wariancie I towar wydano i wystawiono fakturę 31 października 2019 r., a w wariancie II – 4 listopada 2019 r. W obu wariantach zapłata za sprzedane towary ma nastąpić przelewem w terminie 14 dni od otrzymania faktury potwierdzającej dostawę przez kontrahenta. Dostawy tych surowców wtórnych nie są objęte zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 bądź art. 122 ustawy o VAT.
Jak spółka X powinna rozliczyć – w obu wariantach – sprzedaż tych surowców wtórnych w CIT i VAT? Zaliczki na CIT oraz VAT spółka X opłaca za okresy miesięczne, a jej rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy. Dla spółki X właściwa jest 19-proc. stawka CIT. Wszystkie spółki mają w banku rachunki rozliczeniowe i rachunki VAT.

CIT

Ustawa o CIT nie zawiera ogólnej definicji przychodu. Przyjmuje się, że przychodem, tj. źródłem dochodu, jest tylko ta wartość, która, wchodząc do majątku podatnika, może powiększyć jego aktywa. Przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie – a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne – powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Zasadniczo o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia – w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa (por. interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 grudnia 2017 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.355.2017.1.ZK). Ustawa o CIT zawiera w art. 12 ust. 1 otwarty katalog przysporzeń majątkowych stanowiących przychody podatkowe. Przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe (zob. art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT).
Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 ustawy o CIT).
Uwaga! Do przychodów nie zalicza się należnego VAT (art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o CIT).
W analizowanej sprawie w obu wariantach przychodem będzie łączna kwota netto z tytułu sprzedaży tych surowców wtórnych metalowych, tj. 60 000 zł. W przypadku dostaw dla spółek A i B, dokonanych 31 października 2019 r., nie wystąpi bowiem podatek należny (wariant I), a w przypadku pozostałych dostaw, tj. dokonanych dla spółek C i D 31 października 2019 r. (wariant I) oraz 4 listopada 2019 r. dla wszystkich spółek (wariant II), podatek należny wprawdzie wystąpi, ale nie stanowi on przychodu.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że dla spółki X właściwa jest stawka CIT w wysokości 19 proc. Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, aby spółka X poniosła jakieś koszty związane z nabyciem tych surowców wtórnych, a zatem podstawą opodatkowania tych dostaw, w obu wariantach, będzie kwota 60 000 zł. CIT od tych dostaw, w obu wariantach, wyniesie zatem 11 400 zł (60 000 zł x 19 proc.).
W myśl art. 12 ust. 3a ustawy o CIT za datę powstania przychodu, o której mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, uważa się (z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3c–3g oraz 3j–3m ustawy o CIT) dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.
W analizowanej sprawie w wariancie I przychód powstanie w dacie wydania towarów (a zarazem wystawienia faktury), tj. w przypadku wszystkich dostaw 31 października 2019 r.
Uwaga! Późniejsze zafakturowanie tych dostaw (np. 4 listopada br.) nie wpłynie na datę powstania tego przychodu).
Podobnie w wariancie II przychód powstanie w dacie wydania towarów (a zarazem wystawienia faktury), tj. w przypadku wszystkich dostaw 4 listopada 2019 r.
Uwaga! Wcześniejsze zafakturowanie tych dostaw (np. 31 października 2019 r.) przesunie datę powstania przychodu na dzień wystawienia faktury, np. 31 października 2019 r. Sytuacja ta zostanie pominięta w schemacie rozliczenia.
Ważne dla nabywców Uogólniając, należy stwierdzić, że dla spółek A i B kosztem uzyskania przychodów będzie wartość netto nabycia tych surowców wtórnych, tj. odpowiednio 10 000 zł i 20 000 zł (zakładam, że spółkom tym przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości, czy to wynikającego z przekształcenia się podatku należnego – wariant I, czy z otrzymanej faktury), a VAT nie będzie dla nich kosztem podatkowym. Z kolei dla spółek C i B w obu wariantach kosztem uzyskania przychodów będzie kwota brutto, tj. odpowiednio 12 300 zł oraz 24 600 zł łącznie z VAT, gdyż spółki te nie mogą go odliczyć (zob. art. 15 ust. 1, art. 15d, art. 16 ustawy o CIT). ©℗
Schemat rozliczenia dokonanej przez spółkę X dostawy surowców wtórnych*
Wariant I – dostawy 31 października 2019 r. dla następujących spółek Wariant II – dostawy 4 listopada 2019 r. dla następujących spółek
Spółka A Spółka B Spółka C Spółka D Łącznie Spółka A Spółka B Spółka C Spółka D Łącznie
Jaki podatek
CIT
Przychody 10 000 zł 20 0000 zł 10 000 zł 20 000 zł 60 000 zł 10 000 zł 20 000 zł 10 000 zł 20 000 zł 60 000 zł
Koszty uzyskania przychodu nie wystąpią (brak informacji w przedstawionym stanie faktycznym)
Dochód 10 000 zł 20 000 zł 10 000 zł 20 000 zł 60 000 zł 10 000 zł 20 000 zł 10 000 zł 20 000 zł 60 000 zł
Stawka CIT 19 proc.
Zaliczka CIT 1900 zł 3800 zł 1900 zł 3800 zł 11 400 zł 1900 zł 3800 zł 1900 zł 3800 zł 11 400 zł
VAT
Podstawa opodatkowania 10 000 zł 20 000 zł 10 000 zł 20 000 zł 60 000 zł 10 000 zł 20 000 zł 10 000 zł 20 000 zł 60 000 zł
Stawka podatku odwrotne obciążenie 23 proc. 23 proc.
Podatek należny nie wystąpi – podatek rozlicza nabywca 2300 zł 4600 zł 6900 zł 2300 zł 4600 zł 2300 zł 4600 zł 13 800 zł
Podatek naliczony nie wystąpi (brak informacji w przedstawionym stanie faktycznym)
W jakiej deklaracji
CIT Nie ma obowiązku składać deklaracji zaliczkowej, spółka powinna jednak uwzględnić przychody z tych dostaw łącznie w wysokości 60 000 zł przy obliczeniu zaliczki na CIT za październik 2019 r., a po zakończeniu roku podatkowego uwzględnić je w CIT-8. Nie ma obowiązku składać deklaracji zaliczkowej, spółka powinna jednak uwzględnić przychody z tych dostaw łącznie w wysokości 60 000 zł przy obliczeniu zaliczki na CIT za listopad 2019 r., a po zakończeniu roku podatkowego uwzględnić je w CIT-8.
VAT-7 Poz. 31 (podstawa opodatkowania): 30 000 zł Poz. 19 (podstawa opodatkowania): 30 000 złPoz. 20 (podatek należny) 6900 zł Poz. 40: 60 000 zł Poz. 41: 6900 zł Poz. 19 (podstawa opodatkowania): 60 000 złPoz. 20 (podatek należny): 13 800 zł Poz. 40: 60 000 zł Poz. 41: 13 800 zł
Termin złożenia
CIT-8 do 31 marca 2020 r.
VAT-7 i JPK_VAT 25 listopada 2019 r. 27 grudnia 2019 r. (25 i 26 grudnia 2019 r. to święta)
* W schemacie rozliczenia pominięte zostały inne zdarzenia/czynności.

VAT

Wariant I
Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, z zastrzeżeniem art. 17 ust. 1c ustawy o VAT (zastrzeżenie to nie dotyczy analizowanego przypadku), jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
a) dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT,
b) nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
c) dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122 ustawy o VAT.
W tym przypadku dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (zob. art. 17 ust. 2 ustawy o VAT).
W analizowanej sprawie dokonane 31 października dostawy surowców wtórnych metalowych spółkom A (za 10 000 zł netto) oraz B (za 20 000 zł netto) objęte będą mechanizmem odwróconego obciążenia, gdyż zostaną spełnione wszystkie warunki, tj.:
– przedmiotem dostawy będą towary wymienione w poz. 37 załącznika nr 11 do ustawy o VAT,
– dokonującym ich dostawy jest spółka X – podatnik VAT czynny,
– nabywcy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni (spółki A i B),
– dostawa tych towarów nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122 ustawy o VAT.
Oznacza to, że spółka X na udokumentowanie dostawy tych towarów powinna wystawić spółkom A i B faktury bez stawki i kwoty podatku z adnotacją „odwrotne obciążenie” (zob. art. 106e ust. 1 oraz ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT) odpowiednio na kwoty: 10 000 zł (spółka A) i 20 000 zł (spółka B). Spółka X nie rozlicza bowiem podatku należnego od tych dostaw. Musi jednak wykazać podstawę opodatkowania, tj. łącznie kwotę 30 000 zł w deklaracji VAT-7 (i JPK_VAT), oraz wykazać transakcje w informacji podsumowującej VAT-27 (zob. art. 99 oraz 101a ustawy o VAT).
Ważne dla nabywców Podatek należny od tych dostaw rozliczają nabywcy, tj. spółka A w kwocie 2300 zł (23 proc. x 10 000 zł) i spółka B w kwocie 4600 zł (23 proc. x 20 000 zł), stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 7 oraz ust. 2 ustawy o VAT. Podatek należny od nabycia tych towarów objętych mechanizmem odwróconego obciążenia staje się dla spółek A i B podatkiem naliczonym, stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy o VAT i podlega odliczeniu na zasadach określonych w art. 86, 88, 90 i 91 ustawy o VAT.
Z kolei dostawy na rzecz spółek C i D należy opodatkować na zasadach ogólnych, gdyż nabywcami są podatnicy zwolnieni z VAT, a zatem mechanizm odwróconego obciążenia nie znajdzie zastosowania. Spółka X rozlicza zatem podatek należny od tych dostaw łącznie w wysokości 6900 zł, w tym dostawa dla spółki C ‒ 2300 zł (10 000 zł x 23 proc.) i dostawa dla spółki D – 4600 zł (20 000 zł x 23 proc.). Na udokumentowanie dostaw dla tych spółek powinny być wystawiane faktury na zasadach ogólnych, tj. z kwotą podatku (zob. art. 106e ust. 1 ustawy o VAT), odpowiednio na kwoty: 10 000 zł netto plus 2300 zł VAT (dla spółki C) oraz 20 00 zł netto plus 4600 zł VAT (dla spółki D).
Ważne dla nabywców Spółki C i D nie rozliczają podatku należnego od tych dostaw. Otrzymują fakturę z wykazaną kwotą podatku naliczonego (2300 zł spółka C i 4600 zł spółka D). Z uwagi jednak na to, że korzystają ze zwolnienia z VAT, nie przysługuje im prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Podsumowując, w wariancie I spółka X powinna wykazać w deklaracji VAT-7 (oraz JPK_VAT) podstawę opodatkowania dostaw towarów objętych mechanizmem odwróconego obciążenia w łącznej wysokości 30 000 zł oraz dostawy krajowe opodatkowane według podstawowej stawki podatku w łącznej wysokości 30 000 zł (podstawa opodatkowania) plus 6900 zł (podatek należny).
Przepisy przejściowe Stosownie do zasady zawartej w art. 106i ust. 1 ustawy o VAT fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru. Gdyby faktura dokumentująca dostawy towarów na rzecz spółek A i B została wystawiona w listopadzie br., np. 4 listopada, to i tak dostawy te byłyby objęte mechanizmem odwróconego obciążenia stosownie do przepisu przejściowego zawartego w art. 10 pkt 1 nowelizacji z 9 sierpnia 2019 r.
Wariant II
Z dniem 1 listopada 2019 r. odwrócone obciążenie w obrocie krajowym ulega likwidacji. Oznacza to, że jeśli dostawa surowców wtórnych nastąpiła 4 listopada 2019 r. (i była udokumentowana fakturą wystawioną w dniu dokonania dostawy), to w przypadku wszystkich dostaw spółka X powinna zastosować ogólne zasady opodatkowania, tj. samodzielnie rozliczyć podatek należny i wystawić faktury z wykazaną stawką i kwotą podatku odpowiednio na kwoty:
– 10 000 zł netto plus 2300 zł VAT: dostawy dla spółek A i C (dla każdej z nich na te kwoty),
– 20 000 zł netto plus 4600 zł VAT: dostawy dla spółek B i D (dla każdej z nich na te kwoty).
Zatem łączna podstawa opodatkowania wyniosłaby 60 000 zł, a podatek należny 13 800 zł. Kwoty te muszą zostać wykazane odpowiednio w deklaracji VAT-7 oraz JPK_VAT.
Należy jednak pamiętać, że 1 listopada 2019 r. miejsce odwróconego obciążenia w obrocie krajowym zajęła przymusowa podzielona płatność w zakresie niektórych transakcji. Stosownie do dodanego od 1 listopada 2019 r. art. 108 ust. 1a ustawy o VAT przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 prawa przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.
Uwaga! Zgodnie z art. 19 pkt 2 prawa przedsiębiorców dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
W poz. 87 załącznika nr 15 do ustawy o VAT wymienione są surowce wtórne metalowe (PKWiU 38.32.2), a zatem przedmiotem wszystkich dostaw dokonanych przez spółkę X są towary wymienione w załączniku nr 15 do ustawy o VAT. Spełniona jest zatem jedna z przesłanek zastosowania przymusowej podzielonej płatności. Spełniony jest także warunek, że nabywcą jest podatnik, gdyż wszystkie spółki, tj. A, B, C i D, są podatnikami VAT. Dla zastosowania przymusowej podzielonej płatności, w przeciwieństwie do mechanizmu odwróconego obciążenia w obrocie krajowym, nie ma znaczenia, czy nabywcą jest podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, czy inny podatnik (np. niezarejestrowany lub zarejestrowany jako podatnik VAT zwolniony).
O tym, czy w analizowanym przypadku znajdzie zastosowanie przymusowa podzielona płatność, zdecyduje wartość brutto faktury dokumentującej poszczególne dostawy. Przymusowa podzielona płatność dotyczy bowiem tylko faktur dokumentujących dostawy towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 prawa przedsiębiorców, tj. 15 000 zł brutto.
Jak czytamy w uzasadnieniu projektu nowelizacji z 9 sierpnia 2019 r.: „(…) Proponuje się jednak wprowadzenie limitu kwotowego, od którego będzie obowiązywał obowiązek dokonania rozliczenia w mechanizmie podzielonej płatności. Przyjęto założenie, że obligatoryjnym stosowaniem mechanizmu podzielonej płatności zostaną objęte towary lub usługi udokumentowane fakturami, których wartość brutto przekracza 15 tys. zł lub równowartość tej kwoty, i w których wykazano transakcje w zakresie towarów lub usług wymienionych w dodawanym załączniku nr 15. Kwota ta została skorelowana z kwotą wskazaną w przepisach ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, czyli z kwotą po przekroczeniu której występuje obowiązek dokonania płatności przelewem bankowym. Obecnie kwota w ww. ustawie z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców wynosi 15 000 zł i dla ułatwienia w dalszej części uzasadnienia posłużono się tą kwotą. (…) Faktury opiewające na kwoty poniżej 15 000 zł będą podlegały natomiast rozliczaniu na ogólnych zasadach. Zatem część transakcji (udokumentowane fakturą poniżej 15 000 zł) objętych obecnie odwrotnym obciążeniem nie zostanie objęta obowiązkiem rozliczania w mechanizmie podzielonej płatności. W zakresie takich transakcji nabywca może jednak zastosować mechanizm podzielonej płatności na zasadzie dobrowolności. (…).”
W analizowanej sprawie oznacza to, że przymusową podzieloną płatnością objęte są dostawy dla spółek B i D na kwoty brutto 24 600 zł każda (20 000 zł netto plus 4600 zł VAT). Spółka X wystawiając faktury, musi na nich zamieścić wyrazy „mechanizm podzielonej płatności” stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT. Za brak wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” w tych przypadkach spółce X grozi ustalenie przez naczelnika urzędu skarbowego dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości odpowiadającej 30 proc. kwoty podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, wykazanej na tej fakturze, tj. w przypadku każdej z tych faktur w kwocie 1380 zł (4600 zł x 30 proc.), chyba że nabywcy (tj. spółki B i D) dokonają zapłaty kwoty odpowiadającej kwocie podatku przypadającej na dostawę tych towarów wykazanej na fakturze, z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (zob. art. 106e ust. 12 i ust. 13 ustawy o VAT).
Z kolei dostawy dla spółek A i C na kwoty brutto12 300 zł każda (10 000 zł netto plus 2300 zł VAT) nie są objęte przymusową podzieloną płatnością. Faktury wystawione na udokumentowanie tych dostaw nie powinny zawierać wyrazów „mechanizm podzielonej płatności”.
Ważne dla nabywców W tym przypadku nabywcy nie rozliczają podatku należnego, jak to miało miejsce w przypadku odwróconego obciążenia. Podatek należny rozlicza sprzedawca, tj. spółka X. Nabywcy otrzymują fakturę z wykazaną kwotą VAT, która stanowi dla nich podatek naliczony stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT i podlega odliczeniu na zasadach ogólnych, z tym że w analizowanym przypadku spółkom C i D jako korzystającym ze zwolnienia z VAT odliczenie nie przysługuje. Obowiązkiem spółek B i D jest dokonanie zapłaty w mechanizmie podzielonej płatności, natomiast spółki A i C nie mają takiego obowiązku. Podkreślić należy, że obowiązek zapłaty w podzielonej płatności przez spółki B i D nie jest uzależniony od tego, czy na fakturze otrzymanej od spółki X znajdą się wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”. Nabywcy samodzielnie muszą ustalić, czy transakcja podlega przymusowej podzielonej płatności. Z obowiązku zapłaty w podzielonej płatności wyłączone są tylko potrącenia, o których mowa w art. 498 kodeksu cywilnego, w zakresie, w jakim kwoty należności są potrącane (zob. art. 108a ust. 1d ustawy o VAT). W sytuacji dokonania zapłaty z pominięciem przymusowej płatności spółkom B i D także grozi ustalenie przez naczelnika urzędu skarbowego dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości odpowiadającej 30 proc. kwoty podatku przypadającej na nabyte towary wykazane na fakturze, której dotyczy płatność, tj. w analizowanej sprawie także 1380 zł dla każdego z nabywców, chyba że sprzedawca (tj. spółka X) rozliczy całą kwotę podatku wynikającą z faktury wystawionego dla danego nabywcy (zob. art. 108 ust. 7 ustawy o VAT).
Z kolei spółki A i C mogą dobrowolnie zapłacić za te towary w mechanizmie podzielonej płatności, co pozwoli im uniknąć odpowiedzialności za ewentualnie niezapłacony przez sprzedawcę VAT. Odpowiedzialność nabywców towarów od 1 listopada 2019 r. obejmie bowiem wszystkie towary wymienione w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, a nie jedynie, jak dotychczas, te wymienione w załączniku nr 13 do ustawy o VAT – zob. art. 105a ustawy o VAT.
Od 1 stycznia 2020 r. dodatkowo pominięcie przymusowej podzielonej płatności będzie karane u nabywcy także na gruncie podatku dochodowego wyłączeniem wydatku z kosztów uzyskania przychodów stosownie do art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. W analizowanym przypadku wyłączenie to nie znajdzie jeszcze zastosowania, gdyż koszty są poniesione w 2019 r.
Przepisy przejściowe Stosownie do zasady zawartej w art. 106i ust. 7 pkt 1 ustawy o VAT faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi. W sytuacji gdyby dostawy dla spółek A i B zostały zafakturowane jeszcze w październiku 2019 r. (np. 31 października 2019 r.), to stosownie do przepisu przejściowego zawartego w art. 10 pkt 2 nowelizacji z 9 sierpnia 2019 r. byłyby rozliczone na dotychczasowych zasadach, czyli w mechanizmie odwróconego obciążenia, jak zostało to przedstawione w wariancie I. Sytuacja taka zostanie jednak pominięta w schemacie rozliczenia. Brak jest natomiast przepisów przejściowych dotyczących sytuacji, gdy faktura wystawiona przed 1 listopada br. dotyczy dostawy, która opodatkowana była na zasadach ogólnych zarówno przed 1 listopada 2019 r., jak i od tego dnia (dostawy dla spółek C i D), a od 1 listopada objęta jest przymusową podzieloną płatnością. Wydaje się, że w tej sytuacji nie musi ona zawierać wyrazów „mechanizm podzielonej płatności”, nabywca powinien ją jednak opłacić w podzielonej płatności obowiązkowo, jeżeli zapłaty dokonywałby po 31 października 2019 r. ©℗
Podstawa prawna
•art. 15, art. 17 ust. 1, 1c oraz 2, art. 43 ust. 1 pkt 2, art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a, art. 99, art. 101a, art. 106e ust. 1 oraz ust. 4 pkt 1, art. 106i ust. 7 pkt 1, art. 108 ust. 1a, art. 113 ust. 1 i 9, art. 122, załączniki nr 11, 13 oraz 15 do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174; ost. zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 1751)
•art. 10 ustawy z 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1751)
•art. 7b ust. 1 pkt 1, art. 12 ust. 1‒3m, art. 15 ust. 1, art. 15d, art. 16 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ; ost. zm. Dz.U. poz. 1978)
•art. 19 pkt 2 ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1292)