Chodziło o spółkę, która w 2010 r. wystąpiła do wójta gminy o zwrot nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2006-2010. Wójt odmówił stwierdzenia nadpłaty, ale samorządowe kolegium odwoławcze uchyliło jego decyzję.
Równolegle toczyło się postępowanie wymiarowe. Wójt wszczął je w sprawie określenia podatku od nieruchomości za lata 2006-2010. Zakończyło się ono wydaniem decyzji, ale i tę SKO uchyliło, umarzając jednocześnie postępowanie.
Spółka do dziś nie dostała zwrotu nadpłaty. Złożyła więc ponaglenie. Tym razem SKO uznało, że nie jest ono uzasadnione. Sprawa trafiła w efekcie do sądu.
Spółka zarzuciła wójtowi rażące naruszenie zasady szybkości postępowania i terminów do załatwienia sprawy. Domagała się, aby sąd zobowiązał go do wydania w ciągu miesiąca decyzji w sprawie zwrotu nadpłaty, a ponadto, żeby stwierdził przewlekłość postępowania i to z rażącym naruszeniem prawa. Złożyła też wniosek o wymierzenie wójtowi grzywny.
WSA w Olsztynie uwzględnił wszystkie te postulaty. Orzekł, że w sprawie doszło do przewlekłego prowadzenia postępowania, z rażącym naruszeniem prawa. Zobowiązał wójta do wydania w ciągu miesiąca decyzji w sprawie zwrotu nadpłaty. Wymierzył mu też grzywnę w wysokości 500 zł.
– Nie ma żadnego usprawiedliwienia dla zwłoki w załatwieniu tej sprawy – uznał WSA. Zwrócił też uwagę, że wójt nie musiał wszczynać postępowania wymiarowego w związku ze złożeniem przez spółkę wniosku o stwierdzenie nadpłaty. O tym, że nie ma takiego obowiązku, przesądziła uchwała NSA z 27 stycznia 2014 r. (sygn. akt II FPS 5/13).
NSA w pełni podzielił rozstrzygnięcie WSA w Olsztynie. Sędzia Małgorzata Wolf-Kalamala uzasadniła, że tak długotrwałe działanie wójta oraz zbędne wszczynanie postępowania dotyczącego określenia podatku od nieruchomości i wielokrotne uchylanie decyzji wymiarowej podatku świadczy o nieudolności tego organu. – Przewlekłość była ewidentna, a sąd I instancji prawidłowo zobowiązał wójta do wydania decyzji w terminie miesiąca i nałożył grzywnę – stwierdziła sędzia Wolf-Kalamala.
W ocenie NSA wójt naruszył m.in. art. 125, art. 139 i art. 140 ordynacji podatkowej.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 20 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 219/17.