Tylko wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego do przewozu na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne można odliczyć od dochodu.
Podatnik jest osobą niepełnosprawną I grupy. Własnym samochodem dojeżdża na zabiegi rehabilitacyjne. Używa samochodu także na co dzień, m.in. robiąc zakupy.
- Czy jako osoba niepełnosprawna mogę odliczyć wszystkie wydatki związane z codzienną eksploatacją samochodu - pyta pan Tadeusz z Malborka.
Odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej podlegają wydatki na używanie samochodu osobowego wyłącznie na potrzeby związane z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.
Ulga rehabilitacyjna w zakresie używania samochodu osobowego podlega określonym ograniczeniom. Przysługuje ona w związku z używaniem samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16. roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.
Oznacza to, że podatnik może odliczyć kwotę faktycznie wydatkowaną na używanie samochodu jedynie w związku z dojazdami na zabiegi. Limit wydatków podlegających odliczeniu wynosi 2280 zł rocznie.
Katalog wydatków uprawniających do ulgi rehabilitacyjnej jest katalogiem zamkniętym. Nie można go zatem rozszerzać o inne niewymienione w ustawie wydatki. Ponieważ wolą ustawodawcy odliczeniu podlegają wyłącznie wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego do przewozu na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, osoba niepełnosprawna nie można odliczyć kosztów używania samochodu do innych celów.
PODSTAWA PRAWNA
Art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).