Nie można pomniejszyć przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania o koszty poniesione później – uznał Naczelny Sąd Administracyjny.
Sąd uwzględnił skargę ministra finansów i uchylił wyrok sądu wojewódzkiego.
We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej podatniczka spytała, czy może odliczyć szereg wydatków związanych z nabyciem lokalu mieszkalnego, jego sprzedażą, a także kosztów związanych z zaciągnięciem i spłatą kredytu mieszkaniowego. Dyrektor izby skarbowej uznał, że podatniczka może odliczyć wydatki na prowizję biura nieruchomości, zapłacone przy sprzedaży, udokumentowane nakłady poczynione w czasie posiadania nieruchomości, które zwiększyły jej wartość, oraz wynagrodzenie notariusza, związane z zakupem nieruchomości. Organ nie zgodził się jednak na to, aby podatniczka zaliczyła do kosztów pozostałe wydatki. Zakwestionowane zostały m.in. koszty prowizji bankowej z tytułu przedterminowej spłaty kredytu hipotecznego. Według izby skarbowej wydatki związane z kredytem na nabycie sprzedawanej nieruchomości nie są kosztami uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości. Są to wydatki związane z pozyskaniem środków pieniężnych na nabycie nieruchomości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił tę interpretację. Według sądu koszt uzyskania przychodu należy rozumieć szeroko. Jest to każdy udokumentowany wydatek poniesiony przez nabywcę nieruchomości na jej nabycie. Jedynym warunkiem odliczenia wydatków jest ich właściwe udokumentowanie.
Tym samym kosztem do odliczenia jest nie tylko cena nabycia wymieniona w akcie notarialnym, lecz także inne dodatkowe koszty, w tym te związane z obsługą zaciągniętego kredytu hipotecznego.
Minister finansów złożył kasację do NSA od tego wyroku i została ona uwzględniona.
Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, uzasadniając orzeczenie, podkreślił, że wydatki związane ze spłatą kredytu w przypadku podatniczki wystąpiły już po sprzedaży nieruchomości. Tym samym nie mogą być zaliczone do kosztów związanych z nabyciem tej nieruchomości.
Wyrok jest prawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 11 października 2012 r. sygn. akt II FSK 343/11.