Organ odwoławczy może wydać decyzję, w której utrzymuje w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Musi jednak zbadać całą sprawę, a nie jedynie kwestię sporną.
W omawianej sprawie WSA w Szczecinie uchylił decyzję samorządowego kolegium odwoławczego, ponieważ kolegium rozpatrzyło jedynie kwestię sporną, którą podniósł w odwołaniu skarżący. Nie zgadzał się on z opodatkowaniem nowo wybudowanych budynków gospodarczych. Twierdził, że budowa nie została zakończona i nie rozpoczęto jej użytkowania. Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych w przypadku nowych domów wiąże obowiązek podatkowy z zaistnieniem jednego z tych dwóch zdarzeń. O użytkowaniu budynków, zdaniem skarżącego, nie mogą świadczyć takie rzeczy jak gaśnica czy apteczka, które znajdowały się na terenie tej nieruchomości.
Sąd wyjaśnił, że zgodnie z art. 233 par. 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.) organ odwoławczy wydaje decyzję, w której utrzymuje w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Nie oznacza to jednak, że organ odwoławczy nie powinien przeprowadzić postępowania odwoławczego polegającego na zbadaniu sprawy i podjęciu ponownego rozstrzygnięcia. Zgodnie z przepisami Ordynacji organ odwoławczy może przeprowadzić na żądanie strony lub z urzędu dodatkowe postępowanie w celu uzupełnienia dowodów i materiałów w sprawie albo zlecić przeprowadzenie tego postępowania organowi, który wydał decyzję
Sąd dodał, że utrzymanie decyzji w mocy oznacza zarazem, że treść rozstrzygnięcia organu II instancji, choć taka sama jak rozstrzygnięcie organu I instancji, stanowi wynik przeprowadzonego samodzielnie przez organ II instancji postępowania.
Sąd orzekł więc, że nierozpatrzenie całej sprawy przez organ odwoławczy jest naruszeniem przepisów postępowania, które może mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Organ odwoławczy musi odnieść się nie tylko do zarzutów skargi, ale również zbadać, czy decyzja była wydana prawidłowo. Wyrok jest nieprawomocny.

2 miesiące to termin rozpatrzenia sprawy przez organ odwoławczy

Wyrok WSA w Szczecinie z 5 października 2011 r. (sygn. akt I SA/Sz 540/11).