SENTENCJA - Właściwe władze podatkowe Stanów Zjednoczonych przy pozyskiwaniu informacji, o które prosiły władze RP (w formie zeznań świadków) zobowiązane były do stosowania własnego wewnętrznego ustawodawstwa. A pozyskane informacje zobowiązane były udostępnić zgodnie z praktyką administracyjną stosowaną przy udostępnianiu informacji drugiemu państwu. SYGN. AKT I SA/Bk 594/07
Dyrektor izby skarbowej uznał, że wydanie rozstrzygnięcia w sprawie podatku dochodowego od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów podatniczki wymaga przeprowadzenia ponownego postępowania wyjaśniającego. I dlatego uchylił w całości decyzję organu I instancji. Jednocześnie odniósł się do zarzutu rażącego naruszenia art. 23 ust. 1 umowy z 8 października 1974 r. zawartej między rządem PRL a rządem USA o unikaniu podwójnego opodatkowania (Dz.U. z 1976 r. nr 31, poz. 178). Przepis ten nie wymaga, żeby zasady pozyskania informacji były zgodne z prawem i praktyką państwa zainteresowanego uzyskaniem informacji. Nie miał też wątpliwości, że notatki służbowe z przesłuchania świadków zostały pozyskane zgodnie z prawem i praktyką administracyjną Stanów Zjednoczonych Ameryki, w odniesieniu do jego własnych podatków i stanowią dowód w sprawie.
Podatniczka zaskarżyła to rozstrzygnięcie do sądu administracyjnego, ale ten nie przyznał jej racji. W ocenie sądu odwołanie się w spornym przepisie umowy do trybu pozyskiwania informacji podlegających wymianie (sporządzanych w formie zeznań i dokumentów), wskazuje, że tryb ich pozyskiwania powinien być zgodny z prawem i praktyką obowiązującego w państwie proszonym o informację w odniesieniu do jego własnych podatków. Przepis nie wymaga więc, by zasady pozyskania informacji były zgodne z prawem i praktyką państwa zainteresowanego uzyskaniem informacji, a więc RP, a nie państwa udzielającego danej informacji, czyli USA. Takie rozumienie wspomnianego przepisu jest zgodne z treścią Modelowej Konwencji OECD w sprawie Podatku od Dochodu i Majątku i interpretacją normy regulującej procedurę Wymiany informacji, zawartą w Komentarzu do niej.
Jak podkreślił sąd, umawiające się państwo nie jest zobowiązane wychodzić poza własne wewnętrzne ustawodawstwo i praktykę administracyjną przy udostępnianiu informacji drugiemu państwu. Powyższe oznacza, że państwo proszone zbiera informacje, o które prosi drugie państwo, w taki sposób, jaki stosowałoby, gdyby chodziło o przestrzeganie jego własnych zasad opodatkowania.
Dlatego właściwe władze USA przy pozyskiwaniu informacji, o które prosiły władze RP (w formie zeznań świadków) zobowiązane były do stosowania własnego wewnętrznego ustawodawstwa. A pozyskane informacje zobowiązane były udostępnić zgodnie z praktyką administracyjną stosowaną przy udostępnianiu informacji drugiemu państwu.