Podatnik płacący ryczałt, powinien rozliczać według stawki 8,5 proc. przychody z najmu składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
Przedmiotem umowy najmu może być lokal lub nieruchomość zaliczane do majątku trwałego przedsiębiorstwa (ujęte w wykazie lub ewidencji środków trwałych), zaś sam przedsiębiorca nie prowadzi działalności gospodarczej, której jednym z rodzajów jest najem. Najem składników majątku firmowego, w sytuacji gdy nie są one przedmiotem prowadzonej działalności, należy, zgodnie z przepisem art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o PIT, zakwalifikować jako przychód z działalności gospodarczej. Dotyczy to bowiem przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Zasada ta dotyczy wszystkich osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą.
W przypadku gdy podatnik płaci ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, przychody z najmu składników majątku związanych z działalnością gospodarczą powinien rozliczać według stawki 8,5 proc. ryczałtu, niezależnie od tego, czy od działalności płaci ryczałt 3 proc., 5,5 proc., 8,5 proc., 17 proc. albo 20 proc. Jednocześnie nie ma też znaczenia wysokość osiąganego w ten sposób przychodu - zawsze należy go otaksować 8,5-procentowym ryczałtem.
Technicznie wygląda to tak, że powinien on być wykazany w ewidencji przychodów, w kolumnie przeznaczonej na wpisywanie przychodów objętych stawką 8,5 proc. Jeśli podatnik uzyskuje przychody ze standardowej działalności gospodarczej objęte inną stawką niż 8,5 proc., to wówczas kwota podatku należnego za dany miesiąc jest sumą ryczałtu od najmu składników majątku i z działalności, co może mieć konsekwencje dla sposobu odliczeń od przychodu należnych kwot, np. składek na ubezpieczenie społeczne czy strat z lat minionych. W takim przypadku bowiem trzeba ustalić proporcje przychodu i odliczeń także dokonywać proporcjonalnie.