Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Zagraniczny podmiot może dostać zwrot VAT tylko w odniesieniu do zakupów faktycznie dokonanych w okresie podanym we wniosku – orzekł NSA.
Chodziło o spółkę z siedzibą w Niemczech, która złożyła taki wniosek za okres od stycznia do grudnia 2010 r. Jedna z faktur została wprawdzie wystawiona w styczniu 2010 r., ale dokumentowała naprawy gwarancyjne wykonane jeszcze w grudniu 2009 r. O nią właśnie toczył się spór z fiskusem.
Organy podatkowe uważały, że wniosek spółki o zwrot VAT nie obejmuje tej faktury. Utrzymywały, że nie jest istotna ani data wystawienia faktury, ani data jej otrzymania, liczy się tylko to, kiedy usługa została faktycznie wykonana. Z opisu na fakturze wynikało, że dokumentowała ona czynności jeszcze z grudnia 2009 r., a więc z okresu, który nie był objęty wnioskiem – twierdziły.
Innego zdania była spółka. Przywołała art. 14 ust. 1 lit. a dyrektywy 2008/9/WE określającej szczegółowe zasady zwrotu VAT podatnikom mającym siedzibę w innym państwie niż państwo zwrotu (w tym wypadku w Niemczech). Na tej podstawie twierdziła, że prawo do zwrotu przysługuje dopiero w tym okresie podatkowym, w którym spełnione zostały dwa warunki: usługa została wykonana i u usługobiorcy stwierdzono wpłynięcie faktury. Dopiero po spełnieniu obu tych warunków można ubiegać się o zwrot podatku – argumentowała firma.
WSA w Warszawie uznał jej stanowisko za błędne. Powołał się na rozporządzenie ministra finansów z 24 grudnia 2009 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz.U. z 2009 r. nr 224, poz. 1801 ze zm.). W par. 5 ust. 1 tego rozporządzenia zawarty jest wymóg, aby zakupy towarów i usług miały miejsce w okresie, którego dotyczy wniosek o zwrot podatku. Sąd podkreślił też, że spółka sama określiła ramy postępowania, składając wniosek o zwrot VAT za okres rozliczeniowy od stycznia do grudnia 2010 r.
Zgodził się z tym sąd kasacyjny. – W orzecznictwie nacisk jest kładziony na kwestie wykonania usługi lub datę sprzedaży, a nie datę fakturowania – wyjaśnił sędzia Sławomir Marciniak. W świetle par. 5 rozporządzenia uprawnienie do zwrotu przysługuje temu podmiotowi, który wykonywał czynności w nim wymienione (zakup towarów i usług lub import towarów) przez okres nie krótszy niż 3 miesiące i nie dłuższy niż rok podatkowy. – W ocenie sądu zaniechanie czy też nienależyta staranność w realizacji swoich uprawnień nie mogą prowadzić do wykładni niezgodnej z ramami dyrektywy oraz polskimi przepisami w przedmiocie zwrotu podatku nierezydentom – podsumował sędzia.
