Postęp techniczny, rozwój nowych technologii w zakresie komunikacji, pojawianie się innowacyjnych produktów finansowych - wszystko to nie tylko sprzyja zarabianiu na globalnym rynku usług finansowych, lecz także stanowi pokusę, by niekoniecznie informować o tym fiskusa.
Zdarza się, że myślimy: skąd urzędnik się dowie, że zarobiłem, inwestując swoje pieniądze (często już opodatkowane) na drugim końcu Europy (nie ruszając się z domu, a zatem nie pozostawiając też śladów w postaci biletów, noclegów etc.).
Fiskus potrafi jednak przewidywać i przeciwdziałać takim praktykom. Już w 2003 roku (a w polskim prawie podatkowym od 2004 roku) wprowadzone zostały przepisy (najpierw unijne, a potem polskie) mające służyć wymianie informacji między aparatami skarbowymi poszczególnych państw członkowskich.
Okazały się jednak niewystarczające. W konsekwencji w 2014 roku zostały zmienione tak, by państwa dysponowały jeszcze skuteczniejszymi narzędziami do wzajemnego informowania się o dochodach ich obywateli z odsetek, które uzyskują w innych państwach członkowskich.
Polski ustawodawca podatkowy poważnie potraktował nowe regulacje unijne i od 31 grudnia 2015 r. dodał do ustawy o PIT odrębny rozdział 7a normujący te zagadnienia.
Co ważne, termin na złożenie informacji o odsetkach IFT-3/IFT-3R mija z końcem pierwszego miesiąca roku podatkowego podmiotu wypłacającego następującego po roku wypłaty odsetek. W tych podmiotach, w których rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, termin ten minął z końcem stycznia, a w 2016 r. nawet 1 lutego, gdyż 31 stycznia to była niedziela.
Pamiętać też trzeba, że niedopełnienie tego obowiązku jest zagrożone grzywną nawet do 180 stawek dziennych.

Skutki nowych regulacji

Większa niż do końca 2015 r. grupa podmiotów zobligowanych do przekazywania informacji o odsetkach wypłaconych osobom fizycznym z innego państwa członkowskiego UE.

Ograniczone możliwości uniknięcia obowiązku przekazania informacji poprzez włączenie w łańcuch wypłat podmiotu pośredniczącego spoza UE.

Istotnie poszerzona grupa świadczeń, z tytułu których wypłata odsetek wiąże się z koniecznością przekazania informacji IFT-3/IFT-3R.

Wprowadzenie domniemania pro fisco mającego na celu eliminację uników wykorzystujących nieprecyzyjne informacje.

Poszerzenie zakresu informacji przekazywanych w formularzach IFT-3/IFT-3R.

Wymienienie danych, jakie podmiot wypłacający musi pozyskać i przekazać organowi podatkowemu, w przypadku gdy dokonuje wypłaty odbiorcy pośredniemu.

Doprecyzowanie zasad i źródeł pozyskiwania informacji o faktycznym odbiorcy.

Nałożenie na część pośrednich odbiorców wieloletnich obowiązków informacyjnych o wypłacanych (uwalnianych), otrzymanych lub zabezpieczonych odsetkach.