Jak kursy opłacane przez pracodawcę lub finansowane pracownikom w ramach funduszu europejskiego rozliczać podatkowo?

PAWEŁ SKWAREK
ekspert podatkowy, prawnik, BDO Numerica
Zgodnie z kodeksem pracy pracodawca ma obowiązek ułatwić pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych, ale nie ma obowiązku stwarzania warunków do osiągania kwalifikacji. Do pracodawcy należy ułatwianie podnoszenia kwalifikacji, przez co należy rozumieć nieodmawianie bez uzasadnionych przyczyn udziału w wybranej przez pracownika formie szkolenia oraz tworzenie pozytywnej atmosfery wobec uczących się pracowników. Obowiązek ten dotyczy w zasadzie kwalifikacji związanych z pracą wykonywaną przez danego pracownika lub przewidywanej do wykonywania. Pracodawca może wyrazić zgodę na dokształcanie się w czasie pracy pracownika, tym niemniej podnoszenie kwalifikacji nie powinno kolidować z wykonywaniem obowiązków pracowniczych.
Możliwość dofinansowania szkoleń dla pracowników przedsiębiorstwa ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS) ma każdy przedsiębiorca, niezależnie od wielkości jego firmy. Nie ma znaczenia również stanowisko pracownika, jego wykształcenie oraz kwalifikacje. Przedsiębiorca może wysłać swoich pracowników na każde szkolenie podnoszące już zdobyte kwalifikacje i umiejętności zawodowe lub pozwalające na zdobycie nowych. Praktycznie nie ma ograniczeń co do zakresu szkoleń. Poziom dofinansowania szkoleń ze środków EFS może wynieść, w zależności od różnych typów szkoleń i różnych kategorii uczestników, nawet do 90 proc. kosztów realizacji projektu.
Odnosząc się do rozliczenia podatkowego wydatków ponoszonych przez pracodawców na kształcenie pracowników, to za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W konsekwencji wydatki na dokształcanie ponoszone za pracownika należy, co do zasady, uznać za przychód tego pracownika. Jednak wolna od podatku jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych. Wobec tego opodatkowanie kwot wypłaconych pracownikowi jako refundacja kosztów nauki zależy od okoliczności, w jakich podejmowana jest nauka.
(EM)
PODSTAWA PRAWNA
■ Art. 12 ust. 1 oraz art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).
■ Par. 3-11 rozporządzenia ministra edukacji narodowej oraz ministra pracy i polityki socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz.U. nr 103, poz. 472 z późn. zm.).