Radni gminy zastanawiają się nad podwyższeniem opłaty targowej. Jakie są zasady ustalania opłaty targowej?
Andrzej Ossowski
adwokat w Kancelarii Adwokackiej A. Ossowski
Opłata targowa stanowi jedną z danin o charakterze publicznoprawnym, która przewidziana została w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. Jak przewiduje art. 15 ustawy, opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, przy czym pod pojęciem targowiska rozumieć należy wszelkie miejsca, w których prowadzony jest handel, z wyłączeniem jednak sprzedaży dokonywanej w budynkach lub częściach budynków. Wyjątkowo opodatkowane mogą być targowiska pod dachem oraz hale używane do targów, aukcji i wystaw.
Wskazać należy, iż regulacja ustawowa dotycząca zasad wymiaru opłaty targowej ma charakter blankietowy, a wiele kwestii w szczególności związanych z ustalaniem i jej poborem przekazano do uregulowania w aktach prawa miejscowego wydawanych przez gminy. Ustawodawca jedynie w odniesieniu do wysokości stawki opłaty targowej wyraźnie w art. 19 ustawy zastrzegł, iż jej wysokość nie może przekroczyć 699,27 zł dziennie.
Wysokości stawek opłaty targowej obowiązujących w poszczególnych gminach mogą się zatem dość zasadniczo różnić. W celu ustalenia ich wysokości konieczne jest zapoznanie się z aktami prawa miejscowego obowiązującymi w danej podstawowej jednostce podziału terytorialnego.
Opłata targowa rzadko pojawiała się w orzecznictwie sądów administracyjnych, a główne zagadnienia dotyczyły z reguły ustalenia, czy określone miejsce jest, czy też nie jest targowiskiem w rozumieniu ustawy, a w konsekwencji, czy należy pobierać taką opłatę, czy też nie.
Podstawa prawna
Art. 15 ust. 1, art. 16 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2010 r., nr 95, poz. 613 z późn. zm.).