Konwersja pożyczki na obligacje zerokuponowe w kwocie emisyjnej obejmującej łącznie kwotę główną pożyczki oraz odsetki naliczone na dzień dokonania nowacji nie powoduje konieczności zapłaty podatku u źródła.

JAKI PROBLEM ROZSTRZYGNĘŁA IZBA
Spółka polska zawarła ze spółką w Szwajcarii umowę pożyczki na kwotę 480 mln euro, oprocentowaną na poziomie EURIBOR (12 miesięcy) + 1,4 proc. rocznie w oparciu o faktyczną liczbę dni korzystania z pożyczki, które upłynęły w ciągu roku. Stosownie do zapisów umowy na dzień 31 grudnia każdego roku kalendarzowego następowała kapitalizacja odsetek. Strony ustaliły, że spłata pożyczki będzie dokonywana od 31 grudnia 2013 r. w ośmiu rocznych ratach, a odsetki narosłe w każdym roku kalendarzowym będą płatne wraz z każdą ratą. Obecnie spółka w celu poprawy płynności oraz zwiększenia elastyczności zarządzania finansowaniem wewnątrzgrupowym podjęła decyzję o konwersji pożyczki na obligacje zerokuponowe w drodze nowacji zobowiązania. Łączna cena emisyjna w euro wszystkich emitowanych obligacji będzie składać się z kwoty głównej (w tym odsetki skapitalizowane na 31 grudnia 2006 r.) oraz odsetek naliczonych w 2007 roku, a nieskapitalizowanych. Wartość nominalna obligacji wynikać będzie natomiast z ceny emisyjnej i zastosowanej stopy dyskontowej. Czy konwersja pożyczki na obligacje w drodze nowacji powoduje: obowiązek poboru przez spółkę, jako płatnika, podatku u źródła od odsetek w świetle art. 26 ust. 7 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.; dalej ustawa o CIT) oraz czy powoduje powstanie różnic kursowych?
ODPOWIEDŹ IZBY
Organ I instancji, zaskarżonym postanowieniem, podzielił stanowisko spółki uznając je za prawidłowe. Stwierdził bowiem, że nowacja nie może być uznana za formę wykonania zobowiązania. W odróżnieniu od zapłaty czy potrącenia, w wyniku nowacji nie dochodzi do efektywnego zaspokojenia interesu wierzyciela oraz do ostatecznego wygaśnięcia długu dłużnika. Zatem nowacja zobowiązania z tytułu kwoty głównej pożyczki oraz z tytułu odsetek naliczonych na dzień jej dokonania nie spowoduje obowiązku pobrania oraz zapłaty podatku u źródła z tytułu wypłaty odsetek, gdyż nie mieści się w definicji wypłaty umieszczonej w art. 26 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak również nie spowoduje powstania różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ustawy o CIT, gdyż nie dochodzi do zapłaty zobowiązania z umowy pożyczki.
Spółka w złożonym zażaleniu nie wnosi żadnych zastrzeżeń, a Izba Skarbowa w Olsztynie nie znajduje uzasadnienia prawnego do zmiany rozstrzygnięcia zawartego w postanowieniu organu I instancji. Decyzja zmieniająca zaskarżone postanowienie uzasadniona jest w sytuacji, gdy organ odwoławczy orzeka odmiennie co do istoty, w granicach jednak przedłożonego wniosku o interpretację i opisanego w nim stanu faktycznego.
Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z 26 listopada 2007 r. (nr PBP/4218-005-7/07)
Opracowała EWA MATYSZEWSKA