Umowa o użytkowanie wieczyste zawierana jest w formie aktu notarialnego na okres od 40 do 99 lat. Użytkownik zostaje wpisany do księgi wieczystej.

W użytkowanie wieczyste oddawane są grunty położone w granicach administracyjnych miast i stanowiące własność Skarbu Państwa. Natomiast grunty należące do Skarbu Państwa, lecz położone poza tymi granicami, mogą być oddawane w to użytkowanie wówczas, gdy zostały włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki. Oprócz nich mogą zostać oddane również grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków. Natomiast inne grunty należące do Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste wówczas, gdy przewidują to przepisy szczególne.

Ważne!

Umowa o wieczyste użytkowanie wiąże również następców prawnych wieczystego użytkownika. Nie może on mieć więcej praw niż miał ich ten, kto jako pierwszy zawarł umowę

Aby zostało ustanowione użytkowanie wieczyste, zbywca i nabywca (czyli użytkownik wieczysty) zawierają umowę w formie aktu notarialnego. Najczęściej zawarcie umowy następuje w trybie przetargu. Następnie dokonuje się wpisu do księgi wieczystej.

Umowa powinna określać sposób korzystania z gruntu przez użytkownika wieczystego. Gdyby na gruncie miały zostać wzniesione budynki lub inne urządzenia, to należy wskazać w niej termin rozpoczęcia i zakończenia robót, określić rodzaj tych budynków lub urządzeń, a także obowiązek utrzymywania ich w należytym stanie, warunki i termin odbudowy ich w razie zniszczenia albo rozbiórki budynków w czasie trwania wieczystego, a także wysokość wynagrodzenia dla użytkownika wieczystego za budynki lub urządzenia, które będą istniały na gruncie w dniu wygaśnięcia umowy.

Co gwarantuje prawo użytkowania wieczystego
• Możliwość rozporządzania prawem użytkowania wieczystego: zbycia go z zachowaniem formy aktu notarialnego i wpisu do księgi wieczystej oraz dziedziczenia go.
• Przedłużenie okresu, na jaki zostało ustanowione prawo.
• Wykonywanie prawa użytkowania wieczystego zgodnie z postanowieniami umowy (np. tylko w celach mieszkaniowych) pod rygorem rozwiązania jej.

Postanowienia umowy dotyczące sposobu korzystania z gruntu powinny zostać ujawnione w księdze wieczystej, która jest prowadzona dla tej nieruchomości.

Użytkownik wieczysty, który korzysta z gruntu w sposób sprzeczny z jego przeznaczeniem określonym w umowie, na przykład we wskazanym w nim terminie nie postawi budynków lub urządzeń, musi liczyć się z tym, że umowa ulegnie rozwiązaniu przed upływem terminu, na jaki została zawarta.

Użytkownik wieczysty nabywa prawo do korzystania z gruntu na okres od 40 do 99 lat, a po upływie tego okresu może domagać się przedłużenia go. Odmowa przedłużenia dopuszczalna jest tylko ze względu na ważny interes społeczny.

Podstawa prawna

  • • Art. 232–243 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 z późn. zm.).