Nasze biuro rachunkowe obsługuje księgowo spółkę z o.o. Y. Klient biura zajmujący się produkcją mebli (prowadzi wyłącznie sprzedaż opodatkowaną VAT, w tym eksport i wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów), jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny oraz podatnik VAT UE. 12 lipca 2021 r. spółka nabyła za 1000 euro usługę reklamową (73.11 PKWiU) od francuskiej agencji reklamowej (niepowiązanej w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT). Usługodawca, czyli francuska spółka kapitałowa, jest podatnikiem VAT i VAT UE we Francji, natomiast w Polsce nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej ani nie jest w Polsce zarejestrowany dla celów VAT.

Na udokumentowanie usługi francuska firma wystawiła 12 lipca 2021 r. fakturę na kwotę 1000 euro (bez VAT). Nasz klient otrzymał ją w formie elektronicznej 12 lipca 2021 r., a do biura rachunkowego dostarczył 2 sierpnia 2021 r. Na ten dzień faktura nie została jeszcze opłacona (przewiduje ona 30-dniowy termin płatności). Spółka ma ją opłacić przelewem na francuski rachunek bankowy usługodawcy. Siedziba działalności gospodarczej spółki Y znajduje się w Polsce, a poza naszym krajem nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Usługi reklamowe zostały nabyte na potrzeby działalności gospodarczej spółki, nie można ich jednak powiązać z konkretnymi przychodami. Rokiem podatkowym naszego klienta jest rok kalendarzowy, a VAT i zaliczki na CIT opłaca na zasadach ogólnych za okresy miesięczne. Dla Y właściwa jest stawka CIT stawka w wysokości 19 proc. Spółka nie posiada certyfikatu rezydencji francuskiego kontrahenta. Kwoty wyrażone w walucie obcej dla celów VAT klient biura przelicza według kursów średnich NBP. Zgodnie z polityką rachunkowości spółka zalicza wydatki poniesione na reklamę w koszty jednorazowo w dacie ich poniesienia, tj. wystawienia faktury. Jak spółka powinna rozliczyć import przedmiotowych usług reklamowych na gruncie VAT oraz CIT?
TEMAT: Opodatkowanie importu usług
PROBLEM: W jaki sposób wykazać transakcję w JPK_VAT
VAT*
Podatek należny
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). Z kolei import usług to świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT (art. 2 pkt 9 ustawy o VAT).
Aby ustalić, czy dana usługa podlega opodatkowaniu na terytorium kraju (także w ramach tzw. importu usług), należy ustalić miejsce jej świadczenia. Dla miejsca świadczenia usług ważny jest status usługobiorcy. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka Y (usługobiorca) jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, a zatem spełnia on także definicję podatnika zawartą w art. 28a pkt 1 lit. a ustawy o VAT (określoną na potrzeby miejsca świadczenia usług).
Miejsce świadczenia usług reklamowych na rzecz podatników określa się zgodnie z art. 28b ustawy o VAT, który stanowi, że miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. W analizowanej sprawie siedziba działalności gospodarczej spółki znajduje się w Polsce, a poza naszym krajem nie ma ona stałego miejsca prowadzenia działalności. Zatem miejscem świadczenia nabytych usług reklamowych jest Polska i jeżeli spełnione zostaną warunki określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, to spółka jest zobowiązana rozliczyć podatek należny od importu tych usług.
W przypadku usług, do których stosuje się art. 28b ustawy o VAT, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
  • usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju;
  • usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4 ustawy o VAT.
W analizowanej sprawie te przesłanki są spełnione, gdyż usługodawcą jest francuski podatnik VAT (agencja reklamowa) nieposiadający na terytorium Polski ani siedziby działalności gospodarczej, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Podatek należny od importu tych usług reklamowych musi zatem rozliczyć nabywca (zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT usługodawca go nie rozlicza).
Usługi reklamowe zostały wykonane 12 lipca 2021 r., spółka przed ich wykonaniem nie płaciła żadnej zaliczki. Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy od importu usługi powstaje z chwilą wykonania usługi. W analizowanej sprawie obowiązek podatkowy od importu tych usług reklamy powstał 12 lipca 2021 r.
Podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej (art. 29a ust. 1 ustawy o VAT). W myśl art. 29a ust. 6 ustawy o VAT podstawa opodatkowania obejmuje:
1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
Podstawą opodatkowania importu usług będzie kwota należna francuskiemu usługodawcy, tj. 1000 euro. Jest ona wyrażona w walucie obcej, a z przedstawianego stanu faktycznego wynika, że kwoty wyrażone w walucie obcej dla celów VAT klient biura przelicza według kursów średnich NBP. Jeśli kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, to zgodnie z art. 31a ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o VAT przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.
Kurs euro 9 lipca 2021 r. (ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu przedmiotowych usług reklamowych) wynosił 4,5467 zł.
Po przeliczeniu podstawa opodatkowania importu usług reklamy wyniesie zatem 4546,70 zł (1000 euro x 4,5467 zł/euro).
Dla usług reklamowych właściwa jest stawka VAT 23 proc. (art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT).
Należny VAT od importu ww. usług reklamowych wyniesie zatem 1045,74 zł (4546,70 zł x 23 proc.). Należy go wykazać w JPK_V7M za lipiec 2021 r.
Podatek naliczony
Kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podatnikiem jest ich usługobiorca (art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy o VAT). Oznacza to, że w przypadku klienta biura rachunkowego należny podatek od importu usług w wysokości 1045,74 zł przekształca się w podatek naliczony od importu usług (w tej samej wysokości).
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT).
W analizowanej sprawie spółka prowadzi wyłącznie sprzedaż opodatkowaną VAT, a przedmiotowe reklamowe zostały nabyte na potrzeby działalności gospodarczej Y, zatem w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT klientowi biura przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu tych usług. Skoro spółka zajmuje się wyłącznie sprzedażą opodatkowaną, to będzie mogła odliczyć podatek od importu usług w całości, tj. w kwocie 1045,74 zł. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, a zatem odliczeniu podatku naliczonego nie sprzeciwia się art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, a pozostałe wyłączenia zawarte w art. 88 ustawy o VAT nie dotyczą importu usług reklamowych. Pozostaje zatem ustalić, kiedy Y może skorzystać z tego prawa do odliczenia podatku naliczonego od importu usług.
Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.
Obowiązek podatkowy od importu przedmiotowych usług powstał 12 lipca 2021 r., a zatem w rozliczeniu za lipiec 2021 r. spółka może dokonać odliczenia podatku naliczonego z tego tytułu.
Zakładam, że Y wykaże podatek należny od tych usług w pierwotnym pliku JPK_V7M za lipiec 2021 r., a zatem ograniczenia wynikające z art. 86 ust. 10b pkt 3 i ust. 10i ustawy o VAT [ramka] nie wyłączą tego uprawnienia.
Dodatkowy wymóg zakwestionowany przez TSUE
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d ustawy o VAT (tj. m.in. w przypadku importu usług), powstaje zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, pod warunkiem, że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów lub usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10b pkt 3 ustawy o VAT). W przypadku uwzględnienia przez podatnika kwoty podatku należnego w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, w terminie późniejszym niż określony w art. 86 ust. 10b pkt 2 lit. b i pkt 3 ustawy o VAT, podatnik może odpowiednio zwiększyć kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w odniesieniu do którego nie upłynął jeszcze termin do złożenia deklaracji podatkowej (art. 86 ust. 10i ustawy o VAT).
Wyrokiem z 18 marca 2021 r., sygn. akt C-895/19 Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził, że wprowadzenie przez polskiego ustawodawcę dodatkowego wymogu, który prowadzi do wykazania VAT należnego i naliczonego z tytułu WNT w dwóch różnych okresach rozliczeniowych, jest sprzeczne z istotną regulacji wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zatem przepisy uzależniające prawo do odliczenia VAT z tytułu WNT od rozliczenia VAT w terminie trzech miesięcy są niezgodne z przepisami UE. I choć wyrok dotyczył bezpośrednio WNT, to znajduje również zastosowanie w innych sytuacjach odwróconego VAT (gdy podatek rozlicza nabywca), a przede wszystkim do importu usług. Potwierdza to uchwalona przez Sejm ustawa z 24 czerwca 2021 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo bankowe, która z art. 86 ust. 10b pkt 3 ustawy o VAT usuwa wyrazy „nie później niż w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów lub usług powstał obowiązek podatkowy”. Zaznaczyć jednak należy, że proces legislacyjny w przypadku tej ustawy się nie zakończył, gdyż Sejm nie rozpatrzył jeszcze poprawek Senatu
Na potrzeby schematu rozliczenia zakładam, że spółka rozliczy podatek naliczony z tytułu importu usług w JPK_V7M za lipiec 2021 r. (tj. za miesiąc powstania prawa do odliczenia podatku naliczonego) i nie skorzysta z przewidzianej w art. 86 ust. 11 ustawy o VAT możliwości odliczenia za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych.
Podsumowując, w JK_V7M za lipiec 2021 r. spółka powinna wykazać podatek naliczony z tytułu importu usług w wysokości 1045,74 zł.
Ujęcie importu usług w JPK_V7M
Na wstępie należy wskazać, że z 1 lipca 2021 r. znacznej modyfikacji uległy zasady sporządzania plików JPK_V7M. Ministerstwo Finansów zapowiada nowe wersje schematu JPK_V7 za okresy od 1 stycznia 2022 r., jednocześnie wskazując, że za okresy od lipca do grudnia 2021 r. należy stosować strukturę dotychczasową z odpowiednimi dostosowaniami.
W analizowanej sprawie podstawą do ujęcia importu usług w ewidencji JPK_V7M (tak w ewidencji sprzedaży, jak i zakupu) będzie otrzymana od usługodawcy francuska faktura. Na potrzeby VAT i ujęcia transakcji w tej ewidencji spółka nie sporządza odpowiednika faktury wewnętrznej. W ewidencji sprzedaży pole „TypDokumentu”, a w ewidencji zakupu pole „DokumentZakupu” pozostają puste.
W ewidencji sprzedaży JPK_V7M w polu K_29 („Wysokość podstawy opodatkowania wynikająca z importu usług nabywanych od podatników podatku od wartości dodanej, do których stosuje się art. 28b ustawy”) należy wykazać kwotę 4546,70 zł, a w polu K_30 („Wysokość podatku należnego wynikająca z importu usług nabywanych od podatników podatku od wartości dodanej, do których stosuje się art. 28b ustawy”) kwotę 1045,74 zł. Kwoty te należy uwzględnić w deklaracji JPK_V7M odpowiednio w polach: P_29 i P_30.
Z kolei w ewidencji zakupu JPK_V7M kwotę 4546,70 zł wykazujemy w polu K_42 („Wartość netto wynikająca z nabycia pozostałych towarów i usług”), a w polu K_43 „Wysokość podatku naliczonego przysługującego do odliczenia z podstaw określonych w art. 86 ust. 2 ustawy, na warunkach określonych w ustawie, wynikająca z nabycia pozostałych towarów i usług”) kwotę 1045,74 zł. Obie kwoty należy uwzględnić w deklaracji JPK_V7M odpowiednio w polach: P_42 i P_43.
Do 30 czerwca 2021 r. – w świetle broszury informacyjnej dotyczącej JPK_VAT z deklaracją – przyjmowano, że kody GTU nie dotyczyły m.in. importu usług. Z tego względu faktur dotyczących importu usług np. reklamowych nie prezentowano w ewidencji sprzedaży JPK_V7M z kodem GTU_12. Również w zmienionym od 1 lipca 2021 r. katalogu usług oznaczanych kodem GTU_12 (par. 10 ust. 3 pkt 2 lit. b rozporządzenia w sprawie JPK_VAT) znajdują się usługi marketingowe lub reklamowe (PKWiU 73.1), a więc także nabyte przez spółkę usługi (73.11 PKWiU). Zarazem od 1 lipca 2021 r. par. 10 ust. 3a rozporządzenia w sprawie JPK_VAT wyraźnie określa, do jakich dokumentów ujmowanych w ewidencji sprzedaży nie stosuje się kodów GTU_12. W tym katalogu nie ma faktur otrzymanych od kontrahentów zagranicznych, np. na udokumentowanie importu usług, z tego względu – w sytuacji gdy podatek należny od importu usług ujmowany jest w ewidencji JPK_V7M na podstawie otrzymanej od kontrahenta faktury – mogą powstawać wątpliwości, czy faktury dokumentujące import usług reklamowych nie powinny być ujęte z kodem GTU_12. W świetle jednak informacji uzyskanych przez redakcję DGP od Ministerstwa Finansów (czytaj na s. C1) przyjmę, że także za okresy od 1 lipca 2021 r. importu usług nie oznaczamy kodami GTU (w analizowanej sprawie kodem GTU_12).
Uwaga! Importu usług nie wykazujemy w informacji podsumowującej VAT UE (art. 100 ustawy o VAT).
*Odpowiedź Ministerstwa Finansów, którą uwzględniono w tych rozliczeniach, zamieszczono na s. C1 ©℗
CIT
Koszty uzyskania przychodów
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT (art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o CIT).
W analizowanej sprawie usługi reklamowe zostały nabyte na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (i jak rozumiem w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), a wydatek został poniesiony przez podatnika (tj. spółkę) i jest definitywny (bezzwrotny) oraz właściwie udokumentowany (fakturą od francuskiej agencji reklamowej). Przedmiotowy wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT może być kosztem uzyskania przychodów. Kosztem nie będzie jedynie VAT od importu tych usług reklamowych – jako podlegający odliczeniu (zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT). Kosztem uzyskania przychodów może być zatem wyłącznie kwota netto zapłacona za usługi reklamowe, tj. 1000 euro.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że usługodawca (francuska agencja reklamowa) jest podmiotem niepowiązanym ze spółką (w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT). Siedziba kontrahenta znajduje się we Francji, a jak rozumiem, zarząd kontrahenta nie znajduje się w na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową. Do nabytych usług reklamowych nie znajdą zatem zastosowania wyłączenia zawarte art. 15e ustawy o CIT.
Do przedmiotowego wydatku nie znajdą także zastosowania wyłączenia dotyczące formy zapłaty określone w art. 15d ustawy o CIT. W analizowanej sprawie 1000 euro to jednorazowa wartość transakcji, a zatem nie przekracza ustawowego progu (równowartości w walucie obcej 15 000 zł brutto), a poza tym i tak ma być zapłacona przelewem na rachunek kontrahent we Francji. Z kolei obowiązek zapłaty na konto z białej listy podatników VAT nie ma tu zastosowania z uwagi na wartość faktury (1000 euro) oraz fakt, że usługodawca nie jest w Polsce podatnikiem VAT czynnym, a ponadto faktura dokumentuje import usług. Nie ma zatem konieczności składania zawiadomienia ZAW_NR. Z kolei import usług nie jest objęty obowiązkiem podzielonej płatności.
Należy zatem uznać, że poniesiony wydatek na nabycie usług reklamowych w kwocie 1000 euro może stanowić dla spółki koszt uzyskania przychodów.
Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, usługi reklamowe zostały nabyte na potrzeby działalności gospodarczej spółki, nie można ich jednak powiązać z konkretnymi przychodami. Tak więc wydatki te należy uznać za koszty pośrednie.
Koszty uzyskania przychodów – inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami – są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli dotyczą one okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, to w takim przypadku stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 15 ust. 4d ustawy o CIT). Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów – z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4a i 4f–4h ustawy o CIT – uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy o CIT).
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że zgodnie z polityką rachunkowości koszty reklamy spółka zalicza w koszty jednorazowo w dacie ich poniesienia, tj. wystawienia faktury. Faktura dokumentująca wydatek poniesiony na nabycie tych usług reklamowych została wystawiona 12 lipca 2021 r. i tego dnia należy potrącić przedmiotowy wydatek w kwocie 1000 euro w koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 1 zdanie drugie ustawy o CIT koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. W analizowanej sprawie koszt z tytułu usług reklamowych został poniesiony 12 lipca 2021 r. (data wystawienia faktury dokumentującej usługi), a zatem do przeliczenia należy zastosować kurs z 9 lipca 2021 r. (to ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień poniesienia tego kosztu). Tego dnia kurs średni euro wynosi 4,5467. Po przeliczeniu koszt uzyskania przychodów z tytułu nabycia usług reklamowych wyniesie zatem 4546,70 zł (1000 euro x 4,5467 zł/euro).
Spółka powinna więc uwzględnić te koszty (4546,70 zł), obliczając zaliczkę na CIT za lipiec 2021 r., a następnie po zakończeniu roku w zeznaniu CIT-8.
Uwaga! Po dokonaniu zapłaty spółka powinna rozliczyć różnice kursowe.
Podatek u źródła
Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT (tj. tzw. nierezydentów, jakim jest francuska spółka), przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze – ustala się w wysokości 20 proc. przychodów. Przepisy te stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 i art. 22a ustawy o CIT). Spółka nie posiada jednak certyfikatu rezydencji, co oznacza, że będzie zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaty wynagrodzenia za przedmiotowe usługi reklamowe zgodnie z ustawą o CIT. Stosownie zatem do art. 26 ust. 1 ustawy o CIT spółka od wypłaconego wynagrodzenia za usługi francuskiej agencji reklamowej zobowiązana będzie pobrać zryczałtowany 20-proc. podatek dochodowy (tzw. podatek u źródła) i następnie wpłacić go do urzędu skarbowego w terminie do siódmego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek (zob. art. 26 ust. 3 zdanie pierwsze ustawy o CIT).
Do tej pory (na dzień 2 sierpnia 2021 r.) spółka nie dokonała wypłaty tego wynagrodzenia. Tymczasem obowiązek poboru tzw. podatku u źródła powstaje dopiero z chwilą wypłaty wynagrodzenia zagranicznemu usługodawcy. Z tego względu rozliczenie podatku u źródła znajdzie się poza zakresem schematu rozliczenia.
Spółka powinna jednak pamiętać, że w terminie do końca pierwszego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym powstał obowiązek zapłaty podatku, musi jako płatnik – zgodnie z art. 26a ustawy o CIT – złożyć do urzędu skarbowego właściwego dla osób zagranicznych zeznanie CIT-10Z, w którym należy wykazać należności z tytułu ww. usług reklamowych oraz kwotę pobranego podatku u źródła. Z kolei w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat, spółka będzie zobowiązana przesłać podatnikowi (tj. francuskiej agencji reklamowej) oraz urzędowi skarbowemu informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku IFT-2.
Schemat rozliczenia importu usług reklamowych**
1. JAKI PODATEK
CIT: Przychody: nie wystąpią
Koszty uzyskania przychodów: 4546,70 zł
Podatek u źródła (płatnik): na 2 sierpnia 2021 r wynagrodzenie nie zostało zapłacone, rozliczenie zostaje zatem pominięte w schemacie.
VAT:
Podstawa opodatkowania: 4546,70 zł
Podatek należny: 1045,74 zł
Kwota nabycia netto: 4546,70 zł
Podatek naliczony: 1045,74 zł
2. W JAKIEJ DEKLARACJI WYKAZAĆ PODATEK***
CIT: Spółka nie ma obowiązku składać deklaracji zaliczkowej, ale powinna przy obliczaniu zaliczki za lipiec 2021 r. i przy składaniu zeznania CIT-8 za 2021 r. uwzględnić po stronie kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na nabycie usług reklamowych w wysokości 4546,70 zł.
VAT: W JPK_V7M za lipiec kwotę 4546,70 zł wykazujemy jako podstawę opodatkowania w polach K_29 i P_29 oraz jako kwotę nabycia netto w polach K_42 i P_42; a kwotę 1045,74 zł wykazujemy jako podatek należny w polach: K_30 i P_30, a jako podatek naliczony w polach K_43 i P_43.
3. TERMIN ZŁOŻENIA DEKLARACJI
CIT-8: 31 marca 2022 r.
JPK_V7M: 25 sierpnia 2021 r.
**W schemacie rozliczenia pominięte zostały inne zdarzenia/czynności.
*** Zaznaczyć należy, że kwoty w deklaracji wykazuje się w zaokrągleniu do pełnych złotych. W niniejszym schemacie rozliczenia wykazaliśmy kwoty w faktycznej wysokości. Spółka niewątpliwie wykaże podatek należny i naliczony także z innych tytułów, a pamiętać należy, że zaokrąglenia stosuje się do sumy zapisów z ewidencji sprzedaży i zakupu, a nie poszczególnych zapisów.
Podstawa prawna
art. 2 pkt 9, art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 15, art. 17 ust. 1 pkt 4, art. 17 ust. 2, art. 19a ust. 1, art. 28a pkt 1 lit. a, art. 28b, art. 29a ust. 1 i 6, art. 31a ust. 1, art. 41 ust. 1, art. 86, art. 88, art. 97 ust. 4, art. 100, art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 685; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 1243)
par. 10 ust. 3 pkt 2 lit. b, par. 10 ust. 3a rozporządzenia ministra finansów, inwestycji i rozwoju z 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U. poz. 1988; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 1179)
rozporządzenie ministra finansów, funduszy i polityki regionalnej z 29 czerwca 2021 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U. poz. 1179)
art. 3 ust. 2, art. 11a ust. 1 pkt 5, art. 15, art. 15d, art. 15e, art. 16 ust. 1, art. 21 ust. 1 i 2, art. 22a, art. 26 ust. 1 i 3, art. 26a ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 1243)
umowa z 20 czerwca 1975 r. między rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1977 r. nr 1, poz. 5)