Nakładany w Norwegii podatek od wartości dodanej ma tożsamy charakter do unijnego VAT, a więc nie może być uznany za polski przychód ani za koszt jego uzyskania – orzekł WSA w Gdańsku
Sąd przywołał art. 3 obowiązującej od 1 września 2018 r. umowy o współpracy podatkowej pomiędzy UE a Norwegią, która odnosi się m.in. do egzekucji niezapłaconego VAT. W umowie tej zapisano, że chodzi – odpowiednio – o podatek od wartości dodanej, o którym mowa w dyrektywie VAT z 28 listopada 2006 r. oraz podatek od wartości dodanej określony w norweskiej ustawie z 19 czerwca 2009 r.
Treść unijno-norweskiej umowy potwiedza więc, że oba podatki mają tożsamy charakter i że ich mechanizmy oraz fundamentalne zasady są podobne – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku.
Jego argumentacja może być istotna także w odniesieniu do brytyjskiego VAT po brexicie, zwłaszcza że Unia Europejska i Wielka Brytania zawarły 24 grudnia 2020 r. umowę o współpracy w sprawach podatkowych o treści podobnej do umowy unijno-norweskiej.
Mogłoby to więc oznaczać, że zarówno norweski, jak i brytyjski podatek nie powinny być uznawane za polski przychód ani za koszt uzyskania przychodu (z wyjątkiem sytuacji, gdy podatnik straci prawo do odliczenia zagranicznej daniny).
Innego zdania jest jednak fiskus, o czym pisaliśmy szerzej w artykule „Brytyjski VAT stał się przychodem polskich sprzedawców” (DGP nr 47/2021).
Już wcześniej prezentował pogląd, że polski VAT nie jest tym samym co podatek od wartości dodanej nakładany w innym kraju UE.
Po wyrokach sądów
Taką wykładnię zakwestionowały sądy administracyjne. Ostatecznie fiskus przyznał, że polski VAT oraz podatek od wartości dodanej nakładany w innym kraju UE powinny być traktowane identycznie na gruncie art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o CIT i art. 14 ust. 1 ustawy o PIT (gdzie mowa o przychodzie podatkowym) oraz art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT i art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o PIT (gdzie mowa o kosztach uzyskania przychodu).
Potwierdził to także wiceminister finansów Jan Sarnowski w odpowiedzi z 20 stycznia 2020 r. na interpelację poselską nr 1025.
Problem wrócił jednak wraz z brexitem, czyli z formalnym wyjściem Wielkiej Brytanii z UE. Fiskus zyskał argument, by twierdzić, że skoro brytyjski VAT przestał być unijnym podatkiem od wartości dodanej, to powinien być uznawany w Polsce za przychód bądź koszt podatkowy.
Takie same stanowisko dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej prezentuje w odniesieniu do daniny nakładanej w Norwegii, na co wskazuje m.in. interpretacja indywidualna z 21 października 2020 r. (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.322.2020.1.PB).
Interpretację tę uchylił właśnie gdański WSA.
Kosztowny remont statków
Pytanie zadała polska spółka zajmująca się remontowaniem norweskich statków. Zarejestrowała się ona w Norwegii jako podatnik tamtejszego VAT (tzw. MVA), wskutek czego płaciła tam od swoich usług podatek według 25 proc. stawki. Zdarzało się, że kupowała towary i usługi od norweskich podmiotów, które wykazywały na fakturach tamtejszy MVA według odpowiedniej stawki.
Spółka uważała, że norweska danina nie może być uznana w Polsce ani za przychód, ani za koszt jego uzyskania (w sytuacji gdy istnieje prawo jej odliczenia). Argumentowała, że norweski MVA jest tożsamy z unijnym VAT, a więc powinien być identycznie traktowany przez fiskusa.
Nie zgodził się z tym dyrektor KIS. Stwierdził, że polskie ustawy o PIT i CIT mówią wyłącznie o podatku od wartości dodanej nakładanym na terytorium UE, a nie w krajach z nią stowarzyszonych, takich jak Norwegia.
Interpretację tę uchylił gdański WSA. Orzekł, że norweski MVA nie może być traktowany w Polsce jako przychód podatkowy, bo nie są to środki, którymi spółka może operować w dowolny sposób. Muszą być one uwzględnione w rozliczeniu podatkowym i wpłacone do właściwego (norweskiego) urzędu skarbowego.
Sąd podkreślił, że w polskich przepisach nie ma regulacji, która nakazywałaby podatnikom rozpoznanie przychodu z tytułu norweskiego MVA, gdy ten nie stanowi ich definitywnego przysporzenia. Obowiązek podatkowy powinien wynikać wprost z przepisu i nie może być wyinterpretowany przez organ podatkowy – podsumował WSA.
orzecznictwo
Wyrok WSA w Gdańsku z 16 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Gd 1152/20. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
