Agencja celna może zaliczyć do podatkowych kosztów VAT i akcyzę zapłacone za importera – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim.
Chodziło o możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu należności celno-podatkowych. Spytała o to agencja celna zajmująca się organizacją odpraw celnych.
Zmiany w PIT i CIT: Ryczałt nie w spółkach komandytowych i partnerskich
Zmiany w PIT i CIT: Ryczałt nie w spółkach komandytowych i partnerskich

Zobacz również
We wniosku o interpretację poinformowała, że przy imporcie występuje jako przedstawiciel pośredni, a więc zastępuje w dokumentach celnych faktycznego importera i bierze na siebie odpowiedzialność za jego należności celno-podatkowe. Słowem, jeśli importer nie zapłaci cła, VAT lub akcyzy, to musi je sama uregulować w ramach solidarnej odpowiedzialności.
Pytanie sprowadzało się do tego, czy zapłacone przez spółkę należności, których nie sposób odzyskać od importera, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.
Spółka uważała, że żaden przepis nie stoi temu na przeszkodzie, a zapłata należności za importera jest skutkiem prowadzenia działalności gospodarczej w charakterze agencji celnej. Ma więc związek z przychodami.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się z tym jednak, bo – jak stwierdził – uregulowane zobowiązania nie są zobowiązaniami agencji celnej, tylko innego podmiotu (importera). Uznał, że są to wydatki „na spłatę innych zobowiązań”, wyłączone z podatkowych kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy o CIT.
Dodał również, że wydatki te nie mają charakteru definitywnego, ponieważ agencja celna może je odzyskać na podstawie przepisów prawa cywilnego.
Jak wykazywać faktury z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności” w pliku JPK_FA
Jak wykazywać faktury z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności” w pliku JPK_FA

Zobacz również
Interpretację tę uchylił WSA w Gorzowie Wielkopolskim. Odwołał się do przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz.Urz. UE. z 2013 r. L. 269, s. 1), a konkretnie do:
  • art. 77 ust. 2 i 3, które mówi, że dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego, a dłużnikiem jest zgłaszający,
  • art. 5 pkt 15, zgodnie z którym „zgłaszający” oznacza osobę, która składa zgłoszenie celne, deklarację do czasowego składowania, przywozową deklarację skróconą, wywozową deklarację skróconą, zgłoszenie do powrotnego wywozu lub powiadomienie o powrotnym wywozie we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu takie zgłoszenie, deklaracja lub powiadomienie są składane,
  • art. 18 ust. 1, z którego wynika, że w wypadku przedstawicielstwa pośredniego przedstawiciel celny działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby,
  • art. 5 pkt 19, zgodnie z którym dłużnikiem jest każda osoba odpowiadająca za dług celny.
WSA wyjaśnił, że w świetle tych regulacji przedstawiciel pośredni nie jest osobą trzecią zastępującą dłużnika, tylko – podobnie jak importer – jest dłużnikiem celnym. Dłużników jest więc dwóch i solidarnie odpowiadają oni za zapłatę należności celno-podatkowych – stwierdził sąd.
Orzekł więc, że stanowisko organu, zgodnie z którym „uiszczone przez spółkę zobowiązanie nie jest jej zobowiązaniem, lecz osoby, której jest przedstawicielem”, jest nieprawidłowe. Wyrok jest nieprawomocny.

ORZECZNICTWO

Wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 10 września 2020 r., sygn. akt I SA/Go 274/20.