Jest sposób na to, by gmina nie straciła zaległego podatku

Zobowiązanie przedawni się później, jeśli np. rachunek bankowy dłużnika zostanie zajęty przez naczelnika urzędu skarbowego. Co więcej, możliwe jest ponowne przerwanie terminu przedawnienia przez zastosowanie kolejnego środka egzekucyjnego, przynajmniej raz na pięć lat.

Przedawnienie podatków i należności publicznoprawnych reguluje ustawa z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa. Przepisem rozstrzygającym o przedawnieniu zaległości podatkowej i zaległej należności publicznoprawnej jest art. 70 ordynacji podatkowej. Zawiera on ogólną zasadę, zgodnie z którą zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Od tej zasady jest kilka wyjątków, które wpływają na bieg terminu przedawnienia. Najczęstszą okolicznością, która przerywa bieg terminu przedawnienia, jest zastosowanie środka egzekucyjnego. Artykuł 70 par. 4 ordynacji podatkowej stanowi bowiem, iż bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny.

Przerwanie biegu

Środki egzekucyjne stosowane w dochodzeniu podatków i należności publicznoprawnych, a więc w egzekucji administracyjnej, reguluje ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (dalej: u.p.e.a.). Artykuł 1a pkt 12 lit. a u.p.e.a. wymienia enumeratywnie środki egzekucyjne stosowane w postępowaniu egzekucyjnym dotyczącym należności pieniężnych. Są to: egzekucja z pieniędzy, egzekucja z wynagrodzenia za pracę, egzekucja ze świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego oraz ubezpieczenia społecznego, a także z renty socjalnej, egzekucja z rachunków bankowych, egzekucja z innych wierzytelności pieniężnych, egzekucja z praw z instrumentów finansowych w rozumieniu przepisów o obrocie instrumentami finansowymi zapisanych na rachunku papierów wartościowych lub innym rachunku oraz z wierzytelności z rachunku pieniężnego służącego do obsługi takich rachunków, egzekucja z papierów wartościowych niezapisanych na rachunku papierów wartościowych, egzekucja z praw majątkowych zarejestrowanych w rejestrze akcjonariuszy, egzekucja z weksla, egzekucja z autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych oraz z praw własności przemysłowej, egzekucja z udziału w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, egzekucja z pozostałych praw majątkowych, egzekucja z ruchomości, egzekucja z nieruchomości. Zatem zajęcie przez naczelnika urzędu skarbowego np. rachunku bankowego zobowiązanego z jednoczesnym powiadomieniem go o tym zdarzeniu powoduje przerwę biegu terminu przedawnienia zaległości podatkowej, co prowadzi do wydłużenia terminu egzekwowania zaległego podatku.

Przykład 1

Każdy kolejny, ale inny

W tym miejscu rodzi się pytanie, czy zastosowanie tylko pierwszego środka egzekucyjnego przerywa bieg terminu przedawnienia. Czy może zastosowanie każdego kolejnego środka egzekucyjnego również przerywa bieg terminu przedawnienia? Odpowiedź na zadane pytania daje nam orzecznictwo sądów administracyjnych. I tak Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z 16 grudnia 2015 r., sygn. akt I SA/Lu 618/15 (LEX nr 1969532) stwierdził, że bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany przez zastosowanie każdego kolejnego środka egzekucyjnego, o którym zobowiązany został powiadomiony.

Przykład 2

Wobec powyższego nasuwa się teza, iż wystarczy stosowanie środków egzekucyjnych – przynajmniej raz na pięć lat – aby nie doszło do przedawnienia zaległości podatkowej. ©℗