Jak rozliczyć w VAT, CIT i PIT dopłatę do kosztów pobytu dzieci pracowników w dziennym punkcie opieki sfinansowaną ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych

Y spółka z o.o. (podatnik VAT czynny) od września 2023 r. dofinansowuje ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (ZFŚS) koszty pobytu dziecka w punkcie opieki (działającym na podstawie ustawy o opiece nad dziećmi do lat 3). Zgodnie z regulaminem ZFŚS dofinansowanie jest dokonywane w ramach działalności socjalnej.

Kwota dofinansowania wynosi 200 zł miesięcznie na każde dziecko uczęszczające do dziennego punktu opieki. Pieniądze te są wypłacane uprawnionym pracownikom w terminie do 10. dnia miesiąca następnego. Za wrzesień 2023 r. dofinansowanie zostało przelane na rachunki bankowe uprawnionych pracowników 9 października 2023 r. Łączna kwota dofinansowania za wrzesień 2023 r. wyniosła 2000 zł, a otrzymało je 10 pracowników, którym nie przekazano innych świadczeń z ZFŚS. Spółka rozlicza VAT i zaliczki na CIT na zasadach ogólnych za okresy miesięczne. Rokiem podatkowym Y jest rok kalendarzowy. Jak spółka powinna rozliczyć na gruncie VAT, CIT (koszty uzyskania przychodów) oraz PIT (obowiązki płatnika) kwotę dofinansowania z ZFŚS do kosztów pobytu dzieci pracowników w dziennym punkcie opieki? ©℗

CIT

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT (art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o CIT). Zatem aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, powinien spełniać łącznie następujące warunki:

• zostać poniesiony przez podatnika,
• zostać poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• być definitywny (rzeczywisty), czyli wartość poniesionego wydatku nie może zostać podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• zostać właściwie udokumentowany,
• nie znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Kosztami podatkowymi są m.in. koszty pracownicze, które obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, lecz także diety oraz inne należności za czas podróży służbowej (por. interpretacje indywidualne dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 czerwca 2019 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.248.2019.2.JK i z 18 maja 2021 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.45.2021.3.PD).

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika. Kosztem uzyskania przychodów są jednak:

• podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
• odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o ZFŚS obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek ZFŚS.

Odpisy i zwiększenia na ZFŚS, które obciążają koszty działalności pracodawcy (art. 3–6a ustawy o ZFŚS), stanowią – na zasadzie wyjątku – koszty uzyskania przychodów, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek tego funduszu. Prawo to wynika z art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o CIT (zob. interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 17 lutego 2021 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.345.2020.1.BS). Dotyczy to odpisów zarówno w wysokości określonej ustawą o ZFŚS, jak i w wysokości określonej w układzie zbiorowym (zob. interpretacje indywidualne dyrektora KIS z 17 lutego 2021 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.345.2020.1.BS i z 8 listopada 2019 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.365.2019.2.AR).

Uwaga! Kwota odpisu na ZFŚS stanowi koszt uzyskania przychodu w momencie przekazania środków na rachunek tego funduszu (zob. interpretację indywidualną dyrektora KIS z 17 lutego 2021 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.345.2020.1.BS).

Na marginesie warto zauważyć, że oprócz odpisów i zwiększeń na fundusz, które mają dla pracodawcy charakter kosztowy (obciążają jego koszty działalności), środki funduszu zwiększa się (obligatoryjnie) o przysporzenia, o których mowa w art. 7 ustawy o ZFŚS, np. darowizny, odsetki od środków funduszu, wpływy z oprocentowania pożyczek udzielonych na cele mieszkaniowe, przychody z tytułu sprzedaży, dzierżawy i likwidacji środków trwałych służących działalności socjalnej itd. Te zwiększenia środków ZFŚS nie stanowią kosztów uzyskania przychodów (por. interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 16 października 2019 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.296.2019.1.BG).

Kosztem uzyskania przychodów jest więc nie wypłata z ZFŚS, lecz odpisy i zwiększenia ZFŚS, pod warunkiem dokonania wpłaty na ten fundusz zgodnie z ustawą o ZFŚS. Nie może bowiem ten sam wydatek dwukrotnie obciążać kosztów uzyskania przychodów – raz w momencie dokonywania odpisu, drugi raz – przez wypłatę środków z tego funduszu. (por. interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 27 kwietnia 2021 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.14.2021.2.MZA). Zatem poniesione przez pracodawcę wydatki na świadczenia na rzecz pracowników sfinansowane ze środków ZFŚS nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Należy tutaj wskazać, że na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o ZFŚS. [ramka] Kosztami uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o ZFŚS oraz koszty, o których mowa w art. 15 ust. 1za pkt 2 ustawy o CIT, tj. koszty poniesione przez pracodawcę, pod warunkiem że nie zostały sfinansowane z ZFŚS, z tytułu:

a) prowadzenia zakładowego żłobka, zakładowego klubu dziecięcego lub zakładowego przedszkola, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 1000 zł na każde dziecko pracownika uczęszczające do zakładowego żłobka, zakładowego klubu dziecięcego lub zakładowego przedszkola,

b) dofinansowania pracownikowi wydatków związanych z objęciem dziecka pracownika opieką sprawowaną przez dziennego opiekuna lub uczęszczaniem dziecka pracownika do żłobka, klubu dziecięcego lub przedszkola, do wysokości nieprzekraczającej kwoty wydatków poniesionych i udokumentowanych przez pracownika, miesięcznie nie więcej niż kwota 1000 zł na każde dziecko.

W analizowanej sprawie spółka dofinansowała ze środków ZFŚS koszty pobytu dzieci 10 pracowników w dziennym punkcie opieki w łącznej wysokości 2000 zł (za wrzesień 2023 r.). Wydatki te nie stanowią kosztów uzyskania przychodów jako wydatki pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o ZFŚS. Kosztami uzyskania przychodów mogą być natomiast dokonywane przez spółkę odpisy na ZFŚS, lecz ich wysokość nie jest wskazana w opisie stanu faktycznego, dlatego zostaną one pominięte w schemacie rozliczenia. ©℗

PIT

(Obowiązki Płatnika)

Ustawa o PIT dokonuje specyfikacji źródeł przychodów. Odrębnymi źródłami przychodów są m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, praca nakładcza (art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT).

Przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ustawy o PIT). Zasadę te stosujemy do przychodów ze stosunku pracy.

Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy (art. 32 ust. 1 ustawy o PIT).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Uwaga! Za pracownika w rozumieniu ustawy o PIT uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ustawy o PIT).

Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, uzyskane od pracodawcy i mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Pojęcie przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy ma szerokie znaczenie. Obejmuje ono zarówno świadczenia pieniężne, jak i wartość świadczeń niepieniężnych, w tym świadczeń nieodpłatnych. Ustawodawca nie ogranicza omawianego pojęcia do wynagrodzenia za pracę, a wskazany przez niego katalog rodzajów przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych jest jedynie przykładowym wyliczeniem (świadczy o tym użyte sformułowanie „w szczególności”). O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy, decyduje to, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą.

W uchwałach z 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02, oraz z 16 października 2006 r., sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu na podstawie przepisów ustawy o CIT. NSA uznał, że na gruncie tej ustawy termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwale z 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10 NSA potwierdził to stanowisko, uznając, że ma ono również zastosowanie do PIT w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT.

Tak więc za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne – tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu ‒ przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Kwestia rozumienia pojęcia innych nieodpłatnych świadczeń – w aspekcie świadczeń pracowniczych – była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, uznał, że nieodpłatne świadczenia mogą zostać uznane za przychód pracownika, tylko gdy:

• zostały spełnione za zgodą pracownika (pracownik skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Wartość świadczeń otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej co do zasady stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy. Może ona jednak korzystać ze zwolnienia z PIT – a w konsekwencji od tych świadczeń pracodawca nie będzie pobierał zaliczki na PIT (w granicach limitu zwolnienia).

Wolne od podatku dochodowego są:

• wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków ZFŚS lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1000 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi (art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT),
• świadczenia otrzymane z ZFŚS, związane z pobytem dzieci osób uprawnionych do tych świadczeń w żłobkach, klubach dziecięcych lub przedszkolach (art. 21 ust. 1 pkt 67a ustawy o PIT),
• świadczenia, które nie są finansowane z ZFŚS, otrzymane od pracodawcy z tytułu objęcia dziecka pracownika opieką sprawowaną przez dziennego opiekuna lub uczęszczania dziecka pracownika do żłobka, klubu dziecięcego lub przedszkola, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 1000 zł na każde dziecko, o którym mowa w art. 27f ust. 1 ustawy o PIT – tj. małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym pracownik: wykonywał władzę rodzicielską, pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało, sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą (art. 21 ust. 1 pkt 67b w zw. z art. 27f ust. 1 ustawy o PIT),
• dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym połączonego z nauką pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu – dzieci i młodzieży do lat 18:

a) z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra – niezależnie od ich wysokości,

b) z innych źródeł – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2000 zł (art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o PIT).

Limit zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o PIT:

• pkt 67 – w okresie od 2020 r. do końca roku podatkowego następującego po roku, w którym odwołano stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19, wynosi 2000 zł (art. 52l pkt 3 ustawy o PIT),
• pkt 78 lit. b – w okresie od 2020 r. do końca roku podatkowego następującego po roku, w którym odwołano stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19, wynosi 3000 zł (art. 52l pkt 4 ustawy o PIT).

Uwaga! Z 1 lipca 2023 r. odwołano na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stan zagrożenia epidemicznego w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2.

Jak wskazał dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 31 sierpnia 2023 r., nr 0115-KDIT2.4011.326.2023.1.KC: „(…) stwierdzić należy, że dopłata do kosztów pobytu dziecka pracownika w dziennym punkcie opieki – działającym na mocy ustawy o opiece nad dziećmi do lat 3 – sfinansowana w ramach środków z ZFŚS Wnioskodawcy nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem, jako że nie została wymieniona w tym przepisie, nie jest objęta jego dyspozycją. Przepis ten zawiera katalog zamknięty podmiotów i odnosi się wyłącznie do pobytu dzieci w żłobkach, klubach dziecięcych lub przedszkolach. Zatem nie sposób uznać, że przedmiotowym zwolnieniem objęte są również świadczenia przyznane w związku z pobytem dzieci osób uprawnionych w dziennych punktach opieki. Tylko świadczenia przyznane w związku z pobytem dzieci osób uprawnionych w żłobkach, klubach dziecięcych lub przedszkolach korzystają ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67a ww. ustawy. Idąc dalej, wobec tego, że w okolicznościach niniejszej sprawy źródłem finansowania świadczenia jest zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, to dopłata do kosztów pobytu dziecka pracownika w dziennym punkcie opieki nie podlega również zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dotyczy ono bowiem świadczeń, które nie są finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Jednakże dopłata do kosztów pobytu dziecka pracownika w dziennym punkcie opieki – działającym na mocy ustawy o opiece nad dziećmi do lat 3 – sfinansowana w ramach środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych – może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 omawianej ustawy. Spełnione są bowiem warunki określone w tym przepisie, tj. świadczenie otrzymuje pracownik, świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, świadczenie ma charakter świadczenia pieniężnego, źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Zwolnienie od podatku ma zastosowanie tylko do świadczeń, które mieszczą się w granicach obowiązującego w roku podatkowym limitu, zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 67 oraz art. 52l pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem gdy łączna wartość świadczeń rzeczowych i pieniężnych otrzymanych przez pracownika nie przekracza w roku podatkowym wartości określonej w ww. przepisach, po stronie Wnioskodawcy nie powstają obowiązki płatnika z tego tytułu”.

Wyżej wskazane świadczenia mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT do kwoty 2000 zł (m.in. w 2023 r.) – kwota ta obejmuje wartość rzeczowych i pieniężnych świadczeń otrzymanych w skali całego roku podatkowego. Nadwyżka ponad tę kwotę jest przychodem ze stosunku pracy podlegającym opodatkowaniu, od którego pracodawca jako płatnik jest zobowiązany pobrać zaliczkę na PIT (por. interpretacja Izby Skarbowej w Łodzi z 7 grudnia 2016 r., nr 1061-IPTPB3.4511.888.2016.1.IC).

W analizowanej sprawie spółka dofinansowała ze środków ZFŚS koszty pobytu dziecka pracownika w dziennym punkcie opieki. Kwota dofinansowania wynosi 200 zł miesięcznie na każde dziecko uczęszczające do dziennego punktu opieki. Dofinansowanie za wrzesień 2023 r. otrzymało 10 pracowników. Otrzymujący to świadczenie pracownicy nie otrzymali innych świadczeń z ZFŚS. Wartość tego dofinansowania za wrzesień 2023 r. korzysta więc u każdego z pracowników ze zwolnienia z PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 w zw. z art. 52l pkt 3 ustawy o PIT. Na spółce – jako płatniku – nie ciąży zatem obowiązek poboru zaliczki na PIT od wartości tych świadczeń. ©℗

VAT

Jak wskazał minister finansów w interpretacji ogólnej z 27 maja 2013 r., nr PT1/033/20/831/KSB/12/RD50859: „(…) działania pracodawcy polegające wyłącznie na dokonaniu zakupów od osób trzecich, których nabycie w całości następuje ze środków Funduszu (takich jak np. wczasów dla pracowników i emerytów, kolonii i obozów dla dzieci pracowników, karnetów uprawniających do korzystania z basenów, siłowni i innych obiektów sportowych, biletów do kina, teatru, kompleksowych usług polegających na organizowaniu określonej imprezy kulturalnej) w celu udostępnienia ich osobom uprawnionym na zasadach wymienionych w ww. ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, podejmowane są poza sferą prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej (poza sferą jego aktywności jako przedsiębiorcy). Tym samym czynności te nie są podejmowane przez pracodawcę w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji należy stwierdzić, że w tym zakresie pracodawca nie jest podatnikiem tego podatku. Powyższe odnosi się również do sytuacji, gdy nabyte w ww. sposób świadczenia współfinansuje beneficjent, tj. osoba uprawniona do korzystania z Funduszu, albowiem sam sposób finansowania nie zmienia charakteru rzeczonych świadczeń. Zatem gdy pracodawca działa jako administrator Funduszu i dokonuje zakupów towarów i usług, które następnie przekazuje nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie pracownikom albo innym osobom upoważnionym do korzystania z Funduszu, czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe wyjaśnienia nie dotyczą czynności pracodawcy podejmowanych przez niego w ramach jego aktywności jako przedsiębiorcy – podatnika VAT, a polegających np. na świadczeniu przez pracodawcę, w związku z organizacją wycieczki na rzecz pracowników, usługi transportowej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, finansowanej ze środków Funduszu (w całości lub części). Tego rodzaju czynności są bowiem rozliczane przez pracodawcę (podatnika VAT) zgodnie z zasadami ogólnie obowiązującymi w podatku od towarów i usług”.

W analizowanej sprawie oznacza to, że kwota dofinansowania do kosztów pobytu dziecka pracownika w dziennym punkcie opieki sfinansowana w ramach środków z ZFŚS jest neutralna na gruncie VAT. W związku z tym dofinansowaniem nie powstają po stronie spółki ani żadne obowiązki w zakresie podatku należnego, ani żadne uprawnienia w zakresie podatku naliczonego. ©℗