Chodziło o przedsiębiorcę, który zajmuje się wykonywaniem posadzek w budynkach na terenie całej Polski. Jeden z jego kontrahentów zażądał zapłaty ponad 455 tys. zł z tytułu wadliwego wykonania usługi.
Podczas sądowej rozprawy przedsiębiorca częściowo uznał swoją winę i zgodził się zapłacić 250 tys. zł oraz pokryć koszty postępowania. W rezultacie zawarto ugodę i przedsiębiorca zapłacił odszkodowanie.
Następnie wystąpił o interpretację indywidualną, by upewnić się, że kwotę tę będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Tłumaczył, że podjął uzasadnioną i racjonalną decyzję w celu zabezpieczenia źródła swoich przychodów. Uważał, że przeszkodą do odliczenia wydatku nie może być art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT, który wyklucza prawo do pomniejszenia przychodów o kary umowne i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów oraz wykonanych robót i usług.
Innego zdania był dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Stwierdził, że jeżeli odszkodowanie zostało wypłacone za wadliwe wykonanie usługi, to ma zastosowanie art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT.
Potwierdziły to również sądy obu instancji. WSA w Białymstoku (sygn. akt I SA/Bk 223/20) orzekł, że skoro przedsiębiorca nie dochował należytej staranności przy wykonaniu usługi, to nie może pomniejszać przychodów o wydatki będące następstwem własnych zaniedbań czy niewłaściwego działania.
Sąd podkreślił także, że nawet jeżeli postępowanie podatnika było racjonalne, to nie oznacza to samo w sobie, że wydatek służył zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.
Takiego samego zdania był NSA. W uzasadnieniu wyroku sędzia Jerzy Płusa zwrócił uwagę na to, że przedsiębiorca uznał częściowo swoją winę i wypłacił z tego tytułu odszkodowanie. Tym samym przyznał, że wadliwie wykonał usługę, więc w sprawie należy zastosować art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT. Nie ma znaczenia, że wypłata nastąpiła na podstawie ugody zawartej przed sądem – dodał sędzia. ©℗

orzecznictwo

Wyrok NSA z 22 lutego 2022 r., sygn. akt II FSK 1901/20 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia