Kilometrówka pójdzie w górę [STAWKI 2023]

Od 17 stycznia 2023 r. wzrosną stawki za kilometr przebiegu samochodu osobowego, motocykli i motorowerów – wynika z rozporządzenia ministra infrastruktury z 22 grudnia 2022 r.

Kilometrówka - nowe stawki za 1 kilometr

Ukazało się ono w Dzienniku Ustaw z 2023 r. pod poz. 5 i podwyższa stawki za używanie prywatnych pojazdów do celów służbowych. Stawki te nie były zmieniane od 16 lat (po raz ostatni miało to miejsce w 2007 r.).

Nowe stawki za 1 km przebiegu pojazdu wyniosą:

a) dla samochodu osobowego:

• o pojemności skokowej silnika do 900 cm sześc. – 0,89 zł,
• o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm sześc. – 1,15 zł,

b) dla motocykla – 0,69 zł,

c) dla motoroweru – 0,42 zł.

Jeżeli oświadczenie pracownika o używaniu przez niego pojazdu do celów służbowych zostało złożone i nierozpatrzone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zmieniającego (czyli przed 17 stycznia 2023 r.), to do ustalenia kwoty miesięcznego ryczałtu stosuje się już nowe stawki – czytamy w par. 2 tego rozporządzenia.

Jeżeli oświadczenie pracownika zostało złożone i nierozpatrzone przed 17 stycznia 2023 r., to do ustalenia kwoty miesięcznego ryczałtu stosuje się już nowe stawki

Warto zauważyć, że po zmianie różnica w stawce pomiędzy samochodem osobowym o pojemności skokowej silnika do 900 cm sześc. a motocyklem wyniesie zaledwie 0,20 gr. (dotychczas było to prawie 30 gr.). Ministerstwo Infrastruktury uzasadnia to tym, że „obecnie na rynku funkcjonuje coraz mniej samochodów osobowych o pojemności skokowej silnika do 900 cm sześc.”, a ponadto na przestrzeni ostatnich lat miał miejsce rozwój technologiczny silników motocyklowych.

Kilometrówka. Czemu to służy

Przypomnijmy, że stawki podane w rozporządzeniu są maksymalne. Pracodawca może, wedle własnej woli, wypłacić pracownikowi więcej, ale zwolnienia podatkowe i ze składek ZUS przysługują tylko do kwoty wynikającej z przemnożenia maksymalnej stawki przez 1 km przebiegu.

Stawka za 1 km przebiegu służy do ustalania zwrotu kosztów używania do celów służbowych prywatnych pojazdów:

• w jazdach lokalnych i
• w podróżach służbowych.

Kilometrówka - limity przebiegu w jazdach lokalnych

Zwrot kosztów w jazdach lokalnych reguluje rozporządzenie ministra infrastruktury z 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz.U. poz. 271 ze zm.).

Ustanawia ono limity przebiegu w jazdach lokalnych, które zależą od liczby mieszkańców w danej gminie lub mieście, w których pracownik jest zatrudniony. Limity te się nie zmieniły i nie mogą przekroczyć w gminach i miastach:

• do 100 tys. mieszkańców – 300 km,
• od 100 tys. do 500 tys. mieszkańców – 500 km,
• ponad 500 tys. mieszkańców – 700 km.

Limit dla pojazdów prywatnych używanych do celów służbowych:

• w służbie leśnej nie może przekroczyć 1500 km,
• w służbach ratowniczych i w innych właściwych instytucjach w sytuacji zagrożenia klęską żywiołową lub usuwania jej skutków albo skutków katastrofy ekologicznej nie może przekroczyć 3000 km.

Zwrot kosztów w jazdach lokalnych jest zwolniony z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o PIT do wysokości:

• miesięcznego ryczałtu albo
• wynikającej z przemnożenia liczby przejechanych kilometrów przez stawkę za 1 km przebiegu, pod warunkiem że przebieg ten jest ewidencjonowany.

Problem polega na tym, że przepis ten przyznaje zwolnienie tylko, gdy „obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw”. Fiskus od lat twierdzi, że zwolnienie z PIT na tej podstawie przysługuje wyłącznie pracownikom objętym przepisami ustaw: o lasach (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 672 ze zm.), o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 2268 ze zm.) i o komercjalizacji państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej „Poczta Polska” (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 2064).

Od pozostałych pracowników, którzy korzystają z prywatnych pojazdów w służbowych jazdach lokalnych, fiskus żąda PIT od całości zwróconych im kosztów przejazdu. Przykładem takiej wykładni są interpretacje indywidualne m.in. z: 23 lutego 2022 r. (sygn. 0113- KDIPT2-3.4011.1084.2021.1.GG), 1 lutego 2022 r. (sygn. 0113 KDIPT2-3.4011.991. 2021. 3.GG), 18 lutego 2021 r. (sygn. 0115-KDIT2.4011.776. 2020. 2.MD), 21 stycznia 2021 r. (sygn. 0115-KDIT2.4011. 747.2020.1.MD), 6 maja 2020 r. (sygn. 0115-KDIT2. 4011. 146.2020.1.MD), 18 gru dnia 2019 r. (sygn. 0115 KDIT2-2.4011.387.2019.2.MD), 12 grudnia 2019 r. (sygn. 0115 KDIT2-2.4011.387.2019. 2.MD).

Podobną wykładnię prezentuje z reguły Naczelny Sąd Administracyjny, czego przykładem wyroki z: 12 maja 2021 r. (sygn. II FSK 434/20), 22 stycznia 2021 r. (sygn. II FSK 2472/18), 10 listopada 2020 r. (sygn. II FSK 1863/18), 13 października 2020 r. (sygn. akt II FSK 1860/18), 17 czerwca 2020 r. (sygn. II FSK 717/20).

W podróżach służbowych

Takiego podziału na uprawnionych do zwolnienia z PIT nie ma przy zwrocie kosztów używania prywatnych pojazdów w podróżach służbowych. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT zwolnione z podatku są diety i inne należności za czas:

• podróży służbowej pracownika,
• podróży osoby niebędącej pracownikiem.

Zwolnienie przysługuje do wysokości określonej w rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznej z 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. poz. 167 ze zm.). Zgodnie z nim na wniosek pracownika pracodawca może zgodzić się na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej prywatnym samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem (par. 3 ust. 3).

W takiej sytuacji pracownikowi przysługuje zwrot w wysokości wynikającej z przemnożenia liczby przejechanych kilometrów przez stawkę za 1 km przebiegu. Nie może być ona wyższa niż stawka określona w rozporządzeniu ministra infrastruktury z 25 marca 2002 r. (Dz.U. poz. 271 ze zm.).

Bez składek ZUS i zdrowotnej

Jeśli chodzi o zwolnienia ze składek na ubezpieczenia społeczne, to reguluje je rozporządzenie ministra pracy i polityki socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1949 ze zm.). Wynika z niego, że składek nie nalicza się od:

• zwrotu kosztów używania przez pracowników prywatnych pojazdów w jazdach lokalnych dla potrzeb pracodawcy – do wysokości wynikającej z miesięcznego ryczałtu lub przemnożenia liczby przejechanych kilometrów przez stawkę za 1 km przebiegu (par. 2 ust. 1 pkt 13),
• diet i innych należności z tytułu podróży służbowej pracownika, w tym zwrotu kosztów przejazdu prywatnym pojazdem w podróży krajowej lub podróży zagranicznej – do wysokości wynikającej z przemnożenia liczby przejechanych kilometrów przez stawkę za 1 km przebiegu (par. 2 ust. 1 pkt 15).

Zasadniczo (z pewnymi tylko wyjątkami) składniki przychodu, które są wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, nie stanowią także podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne. Wynika to z art. 81 ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2561 ze zm.). ©℗