Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Obciążenie kontrahenta unijnego dodatkowymi kosztami z tytułu spadku wartości materiałów produkcyjnych, nabytych do produkcji sprzedawanych mu wyrobów, jest częścią wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – orzekł WSA w Gdańsku.
Sprawa dotyczyła spółki produkującej sprzęt telekomunikacyjny, m.in. na rzecz innego unijnego kontrahenta. Sprzedaż tę spółka wykazuje jako Wewnątrzwspólnotową Dostawę Towarów (WDT). W celu wytworzenia zamówionego sprzętu kupuje materiały produkcyjne. Zdarza się, że tracą one na wartości. W celu zrekompensowania spadku ich wartości spółka obciąża kontrahenta odpowiednią opłatą.
Spółka uważała, że obciążanie kontrahenta dodatkowymi kosztami pozostaje poza zakresem VAT, bo nie da się go przyporządkować do jakiejkolwiek czynności podlegającej opodatkowaniu. Pokrycie dodatkowych kosztów jest jedynie zabiegiem czysto księgowym i ma charakter quasi-odszkodowawczy – uważała.
Dyrektor IS w Bydgoszczy uznał jej stanowisko za nieprawidłowe. Wskazał, że przy dostawie towarów podstawa opodatkowania VAT obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy, na które w pierwszej kolejności składa się koszt materiałów użytych do wytworzenia wyrobu gotowego. W związku z tym wypłacana przez kontrahenta równowartość spadku wartości materiałów powinna, jako element kalkulacyjny ceny wyrobów gotowych, zwiększać podstawę ich opodatkowania.
Dyrektor izby wyjaśnił, że sama czynność obciążenia kontrahenta kosztami stanowiącymi równowartość spadku wartości materiałów produkcyjnych nie podlega opodatkowaniu VAT, natomiast składnikiem podstawy opodatkowania są kwoty przekazywane przez kontrahenta, z uwagi na ich ścisły związek z WDT. Nie można ich uznać za quasi-odszkodowanie, bo obowiązek pokrycia szkody powstaje w przypadku jej wyrządzenia lub niewykonania lub nieprawidłowego wykonania postanowień umowy. W tym wypadku nie mamy do czynienia z żadną z tych sytuacji.
WSA w Gdańsku przyznał rację organowi podatkowemu. Podkreślił, że obciążenia kontrahenta kosztami stanowiącymi równowartość spadku wartości materiałów produkcyjnych nie można traktować w kategoriach samego obciążenia kontrahenta i rozliczać poprzez wystawienie noty obciążeniowej. W takiej sytuacji trzeba widzieć skutek tej czynności i to, że jest ona częścią pewnej kompleksowej całości. Nawet jeśli materiałów produkcyjnych nie można dopasować do konkretnej dostawy, to i tak jest to zawsze WDT konkretnego towaru gotowego do konkretnego kontrahenta – stwierdził sąd.
Wyrok nie jest prawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Gdańsku z 22 października 2014 r., sygn. I SA/Gd 963/14. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
