Jaki VAT i CIT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów w transakcji łańcuchowej

Y spółka z o.o. (podatnik VAT czynny oraz podatnik VAT UE) 7 marca 2022 r. nabyła meble od ich producenta (podatnik VAT i VAT UE) za cenę 100 000 zł. Oba podmioty są zarejestrowane dla celów VAT oraz transakcji UE tylko w Polsce. Spółka podała producentowi polski numer VAT dla tej transakcji. Na udokumentowanie tej dostawy producent wystawił 10 marca 2022 r. fakturę elektroniczną (PDF) na 123 000 zł, przy czym nie było na niej adnotacji „metoda kasowa”. Spółka otrzymała fakturę 10 marca 2022 r., a za nabyte towary zapłaciła 17 marca 2022 r. przelewem z użyciem split paymentu na rachunek bankowy producenta, który w tym dniu znajdował się na białej liście podatników VAT. Zgodnie z warunkami kontraktu prawo do rozporządzania nabytymi towarami przeszło na spółkę 10 marca 2022 r., kiedy meble zostały odebrane od producenta przez przewoźnika działającego na jej zlecenie. Spółka nabyte towary odsprzedała 10 marca 2022 r. za 150 000 zł francuskiemu odbiorcy, który w transakcji posłużył się francuskim numerem VAT UE. Odbiorca posiada właściwy i ważny numer VAT UE z Francji, a spółka posiada wydruk z VIES potwierdzający status kontrahenta jako podatnika VAT UE we Francji. Ta dostawa została udokumentowana przez Y fakturą z 10 marca 2022 r. Spółka nie otrzymała jeszcze zapłaty od francuskiego odbiorcy. Nabyte przez spółkę meble zostały 10 marca 2022 r. wysłane bezpośrednio z magazynu producenta (znajdującego się w Polsce) do magazynu odbiorcy we Francji. Transport zorganizowała spółka, która zleciła go polskiemu przewoźnikowi (francuski odbiorca nie był obciążany kosztem transportu). Na udokumentowanie dostawy dla francuskiego odbiorcy spółka 17 marca 2022 r. posiadała następujące dokumenty: fakturę, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium Francji, tj. oryginał listu przewozowego CMR podpisany przez nabywcę. Ponadto Y ma fakturę za transport otrzymaną od przewoźnika oraz korespondencję handlowa (e-mailową) z nabywcą, w tym jego zamówienie. Spółka opłaca VAT oraz zaliczki na CIT za okresy miesięczne na zasadach ogólnych, a jej rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy. Dla Y właściwa jest stawka CIT w wysokości 19 proc. Ani pomiędzy spółką i producentem, ani pomiędzy spółką i francuskim odbiorcą nie zachodzą powiązania, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT. Jak spółka powinna rozliczyć nabycie mebli od producenta i ich odprzedaż francuskiemu odbiorcy na gruncie VAT oraz CIT? ©℗

VAT

W analizowanej sprawie dla prawidłowego rozliczenia VAT kluczowe jest ustalenie, gdzie będą miejsca dostaw towarów dokonanych przez spółkę oraz producenta. Miejscem dostawy w przypadku towarów:

wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy (art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT);
niewysyłanych ani nietransportowanych – jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT).

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, jeśli te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie. Jeśli towary, o których mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłkę lub transport tych towarów należy przyporządkować wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego (art. 22 ust. 2b ustawy o VAT). W przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot (art. 22 ust. 2c ustawy o VAT). Z kolei przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w art. 22 ust. 2b i 2c ustawy o VAT, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz (art. 22 ust. 2d ustawy o VAT). Natomiast – w myśl art. 22 ust. 2e ustawy o VAT – w przypadku towarów, o których mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego albo z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego przez:

1) pierwszego dostawcę – wysyłkę lub transport przyporządkowuje się jego dostawie;

2) ostatniego nabywcę – wysyłkę lub transport przyporządkowuje się dostawie dokonanej do tego nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy o VAT w przypadkach, o których mowa w art. 22 ust. 2–2c i 2e ustawy o VAT, dostawę towarów, która:

1) poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;

2) następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

W analizowanej sprawie towary nabyte przez spółkę Y od producenta zostały bezpośrednio od niego wysłane do francuskiego odbiorcy (magazyn we Francji), któremu Y sprzedała te towary. Organizacją transportu zajęła się Y, zlecając go przewoźnikowi. Zatem transport towarów należy przypisać dostawie dokonanej przez spółkę dla francuskiego odbiorcy i będzie ona opodatkowana w miejscu rozpoczęcia transportu przedmiotowych towarów, tj. w Polsce. W analizowanej sprawie będzie to dla Y wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (dalej: WDT), co zostanie wyjaśnione w dalszej części publikacji. Z kolei dostawa dokonana przez producenta dla spółki – jako poprzedzająca transport tych towarów – będzie opodatkowana także w miejscu rozpoczęcia ich transportu, tj. w Polsce (a zatem będzie to dostawa krajowa i producent prawidłowo wystawił dla spółki fakturę z 23-proc. stawką VAT).

Nabycie mebli od producenta

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT). Nabyte przez spółkę meble stanowią towary handlowe (nabyto je z zamiarem odprzedaży i faktycznie zostały sprzedane), a więc pomiędzy ich nabyciem a działalnością opodatkowaną VAT istnieje bezpośredni związek. Zatem Y przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia tych mebli. Stanowi go suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT). W opisanej sprawie będzie to kwota 23 000 zł wynikająca z otrzymanej od producenta faktury. Pozostaje więc ustalić, kiedy Y może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia mebli.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów. W analizowanej sprawie obowiązek podatkowy od nabytych mebli powstał 10 marca 2022 r., kiedy to – zgodnie z warunkami kontraktu – na Y przeszło prawo do rozporządzania nabytymi towarami w związku z ich odbiorem od producenta przez przewoźnika działającego na zlecenie spółki. Zatem w myśl art. 86 ust. 10 ustawy o VAT prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z przedmiotowej faktury otrzymanej od producenta, powstało w marcu 2022 r. Przy czym prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur dokumentujących nabycie towarów lub usług powstaje – stosownie do art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT – nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę. W analizowanej sprawie spółka otrzymała ją od producenta 10 marca 2022 r., a więc odliczeniu podatku naliczonego z tej faktury w JPK_V7M za marzec 2022 r. nie sprzeciwia się art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT. Na potrzeby schematu rozliczenia zakładam, że Y nie skorzysta z możliwości, jaką jej daje art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, tj. alternatywnego odliczenia podatku naliczonego za jeden z trzech kolejnych miesięcy, tj. za kwiecień, maj albo czerwiec 2022 r. I tak w JPK_V7M za marzec 2022 r. podatnik powinien odliczyć podatek naliczony w kwocie 23 000 zł. Nabyte towary stanowią towary handlowe, a więc są to tzw. pozostałe nabycia. Oznacza to, że wartość nabycia netto, tj. 100 000 zł, należy wykazać w polu K_42, a kwotę podatku naliczonego (23 000 zł) w polu K_43 ewidencji JPK_V7M. Kwoty te należy uwzględnić w deklaracji JPK_V7M odpowiednio w polach: P_42 i P_43. Należy przypomnieć, że za okresy od stycznia 2022 r. podatnicy składają nową wersję JPK_VAT, tj. JPK_V7M(2).

Dostawa do francuskiego odbiorcy

Opodatkowaniu VAT podlega m.in. WDT (art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT). Zgodnie z art. 13 ust. 1 w zw. z ust. 2 i 6 ustawy o VAT przez WDT rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju (tj. z terytorium Polski) w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (tj. na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej), pod warunkiem że:

nabywca towarów jest m.in. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, z zastrzeżeniem art. 13 ust. 7 ustawy o VAT.

Sprzedaż przez spółkę mebli francuskiemu odbiorcy, które w wyniku dostawy zostały przetransportowane z Polski do Francji na zlecenie spółki przez wynajętego przewoźnika, stanowi WDT. A w WDT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem art. 20 ust. 4 ustawy o VAT (art. 20 ust. 1 ustawy o VAT). Faktura dokumentująca przedmiotowe WDT została wystawiona 10 marca 2022 r. i tego dnia powstał obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowego WDT.

Uwaga!W przypadku WDT faktura powinna zawierać – zamiast numeru, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, oraz numeru, za pomocą którego nabywca jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi – tzw. numery VAT UE stron transakcji stosowane w transakcjach wewnątrzwspólnotowych (art. 106e ust. 1 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT stawka podatku w WDT wynosi 0 proc., przy czym zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT WDT podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0 proc., pod warunkiem że:

1) podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2) podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3) podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Warunki wskazane w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT muszą być spełnione łącznie.

W analizowanej sprawie spółka Y posiada status podatnika VAT czynnego i podatnika VAT UE i – jak rozumiem – będzie posiadać ten status w dacie złożenia JPK_V7M, w której wykaże tę dostawę. Z kolei francuski odbiorca posiada właściwy i ważny numer VAT UE z Francji (spółka Y posiada wydruk z VIES potwierdzający status kontrahenta jako podatnika VAT UE we Francji). Spełnione są zatem warunki do zastosowania stawki 0 proc. wynikające z art. 42 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o VAT. Zatem, aby dostawa ta mogła być objęta stawką 0 proc. VAT, Y musi tylko posiadać dokumentację, o której mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. W przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi) dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, są – stosownie do art. 42 ust. 3 ustawy o VAT – następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Ponadto – w myśl art. 42 ust. 11 ustawy o VAT – w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3–5 ustawy o VAT, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie – w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4) dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Dla zastosowania stawki 0 proc. dla WDT na gruncie polskich przepisów jest wystarczające, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 par. 1 ordynacji podatkowej, zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Należy także wyjaśnić, że dla zastosowania 0-proc. stawki podatku dla tej WDT nie ma znaczenia to, że spółka nie spełniła (ewentualnie) wymogów dokumentacyjnych wynikających z art. 45a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011. W kształtującej się praktyce orzeczniczej organy podatkowe bowiem przyjmują, że niespełnienie warunków wprowadzonych w art. 45a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 nie oznacza, że stawka 0 proc. nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0 proc. zostały spełnione (zob. interpretacje indywidualne dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: z 11 lutego 2020 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.533.2019.2.TK; z 12 lutego 2020 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.522.2019.1.AKR; z 10 lutego 2020 r., nr 0112-KDIL4.4012.523.2019.2.TKU).

W analizowanym przypadku na udokumentowanie dostawy dla francuskiego odbiorcy spółka posiada: fakturę, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium Francji, tj. oryginał listu przewozowego CMR podpisany przez nabywcę. Ponadto Y ma otrzymaną od przewoźnika fakturę za transport oraz korespondencję handlową (e-mailową) z nabywcą, w tym jego zamówienie. Zatem należy uznać, że spółka (w świetle art. 42 ust. 1 w zw. z ust. 2 i 11 ustawy o VAT) do tej WDT jest uprawniona do zastosowania stawki VAT w wysokości 0 proc. Stanowisko takie podzielają organy podatkowe (zob. interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 11 lutego 2020 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.533.2019.2.TK). Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka zebrała te dokumenty 17 marca 2022 r., a zatem wykazuje tę WDT w JPK_V7M za marzec 2022 r. ze stawką 0 proc. (art. 42 ust. 12 ustawy o VAT).

Zakładam, że spółka za marzec 2022 r. złoży prawidłową informację podsumowującą VAT UE, w której wykaże przedmiotową WDT, a zatem zastosowaniu stawki 0 proc. nie sprzeciwi się art. 42 ust. 1a ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka ta nie ma zastosowania, jeżeli:

1) podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT (tj. złożenia informacji podsumowującej o WDT), lub

2) złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8 ustawy o VAT

– chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Należy pamiętać, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej (art. 29a ust. 1 ustawy o VAT). Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy o VAT podstawa opodatkowania obejmuje:

1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. W analizowanej sprawie będzie to ustalone wynagrodzenie w wysokości 150 000 zł. Z uwagi na stawkę 0 proc. nie wystąpi VAT, a koszt transportu towarów jest wliczony w ich cenę.

W JPK_V7M za marzec 2022 r. w polu K_21 (Wysokość podstawy opodatkowania wynikająca z wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 i 3 ustawy) oraz w polu P_21 (Zbiorcza wysokość podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów) należy wykazać 150 000 zł. Fakturę dokumentującą WDT ujmujemy w ewidencji JPK_V7M bez żadnych oznaczeń i kodów GTU. ©℗

CIT

Nabycia mebli od producenta

Kosztami uzyskania przychodów (dalej: KUP) są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT (art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o CIT). Zatem aby poniesiony przez podatnika wydatek mógł stanowić KUP, musi on spełnić łącznie następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika,
jest definitywny, a więc bezzwrotny,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
został poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,
został właściwie udokumentowany.

Wydatki poniesione na nabycie mebli będących towarami handlowymi spółka zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT mogą zostać zliczona w ciężar KUP. Wydatki te będą mogły być kosztem uzyskania przychodów w kwocie neto, tj. 100 000 zł, gdyż VAT (23 000 zł) – jako podlegający odliczeniu w JPK_V7M – nie stanowi KUP (art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT).

Jednorazowa wartość transakcji przekracza kwotę, o której mowa w art. 19 prawa przedsiębiorców, tj. 15 000 zł), jednak spółka zapłaciła za nabyte towary 17 marca 2022 r. przelewem z użyciem split paymentu na rachunek bankowy producenta figurujący na białej liście podatników VAT w dniu przelewu, dlatego zaliczeniu tych wydatków w ciężar KUP nie sprzeciwia się art. 15d ustawy o CIT.

Pozostaje ustalić, w jakim momencie spółka może dokonać potrącenia w ciężar KUP przedmiotowego wydatku. Ustawa o CIT rozróżnia m.in. koszty bezpośrednio związane z przychodami oraz koszty pośrednie. Wydatki poniesione na zakup towarów handlowych zalicza się do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami.

Stosownie do reguły zawartej w art. 15 ust. 4 ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4b i 4c ustawy o CIT (wyjątki te nie znajdą zastosowania w analizowanej sprawie).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka sprzedała meble 10 marca 2022 r., a zatem przedmiotowe koszty (100 000 zł) może potrącić już w marcu 2022 r.

Dostawa do francuskiego odbiorcy

Ustawa o CIT nie zawiera ogólnej definicji przychodu. Przyjmuje się, że przychodem, tj. źródłem dochodu, jest tylko ta wartość, która, wchodząc do majątku podatnika, może powiększyć jego aktywa. Przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie – a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne – powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Zasadniczo o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia – w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa (por. interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 22 grudnia 2017 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.355.2017.1.ZK). Ustawa o CIT zawiera w art. 12 ust. 1 otwarty katalog przysporzeń majątkowych stanowiących przychody podatkowe. Przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT).

Za osiągnięte w roku podatkowym przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych (z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT), uważa się także należne przychody – choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane – po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 ustawy o CIT).

Uwaga!Do przychodów nie zalicza się należnego VAT (art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o CIT). W analizowanej sprawie podatek należny od tej dostawy dla francuskiego obiorcy nie wystąpi.

Przychodem ze sprzedaży mebli francuskiemu odbiorcy będzie ustalone wynagrodzenie w kwocie 100 000 zł. Przy czym zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT za datę powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, uważa się (z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3c–3g oraz 3j–3m ustawy o CIT) dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1) wystawienia faktury albo

2) uregulowania należności.

Przychód z tytułu dostawy tych mebli powstanie 10 marca 2022 r.

Ustalenie dochodu i podatku

Podstawę opodatkowania co do zasady stanowi dochód. Dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym (art. 7 i art. 18 ustawy o CIT). Dochód ze sprzedaży mebli wyniesie 50 000 zł – jako różnica pomiędzy uzyskanym przychodem (150 000 zł) a KUP (100 000 zł). Dla spółki właściwa jest stawką CIT w wysokości 19 proc. Zatem należna zaliczka na CIT za marzec 2022 r. z tych transakcji wyniesie 9500 zł (50 000 zł x 19 proc.). Przy kalkulacji dochodu pominięto inne wydatki, które mogły wystąpić w związku z transakcjami, w szczególności koszty przewoźnika. Nie zostaną one uwzględnione w schemacie rozliczenia. ©℗

Schemat rozliczenia obu transakcji* ©℗

1. JAKI PODATEK

CIT:

Przychody: 150 000 zł

KUP: 100 000 zł

Dochód: 50 000 zł

Zaliczka na CIT: 9500 zł

(50 000 zł x 19 proc.)

VAT:

Kwota nabycia netto: 100 000 zł

Podatek naliczony: 23 000 zł

Podatek należny: nie wystąpi z uwagi na stawkę 0 proc.

2. W JAKIEJ DEKLARACJI WYKAZAĆ PODATEK

CIT: Spółka nie ma obowiązku składać deklaracji zaliczkowej, ale powinna przy obliczaniu zaliczki za marzec 2022 r. i przy składaniu zeznania CIT-8 za 2022 r. uwzględnić po stronie KUP wydatki poniesione na nabycie mebli w wysokości 100 000 zł, a także przychód z tytułu dostawy tych mebli w wysokości 150 000 zł.

VAT: W JPK_V7M(2) wykazujemy 100 000 zł jako kwotę nabycia netto w polach K_42 i P_42, a 23 000 zł jako podatek naliczony w polach K_43 i P_43, natomiast 150 000 zł wynikającą z WDT wykazujemy wpolach K_21 i P_21.

3. TERMIN ZŁOŻENIA DEKLARACJI

JPK_V7M: 25 kwietnia 2022 r.

Informacja podsumowująca VAT UE: 25 kwietnia 2022 r.

CIT-8: 31 marca 2023 r.

* W schemacie rozliczenia pominięte zostały inne zdarzenia/czynności.

Podstawa prawna

art. 12, art. 15, art. 15d, art. 16 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1800; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 2427)

art. 5 ust. 1 pkt 5, art. 7, art. 13, art. 15, art. 19a ust. 1, art. 20, art. 22, art. 29a ust. 1 i 6, art. 41 ust. 3, art. 42, art. 86, art. 100, art. 106e ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 685; ost.zm. Dz.U. z 2022 r. poz. 196)

art. 180 par. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1540; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 2328)

art. 19 ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2021 r. poz. 162; ost.zm. Dz.U. z 2022 r. poz. 24)

rozporządzenie ministra finansów, inwestycji i rozwoju z 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U. poz. 1988; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 2382)

art. 45a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE z 2011 r. L 77, s. 1; ost.zm. Dz.Urz. UE z 2019 r. L 313, s. 14)

Zaloguj się