Podatnik świadczy dla krajowych nabywców usługi dostępu do internetu. Czy świadczenie tych usług powinien oznaczać w JPK_V7 kodem „EE”?

Z 1 lipca 2021 r. zlikwidowano obowiązek stosowania oznaczenia „SW” (dotyczył dostaw w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, o której mowa w art. 23 ustawy o VAT), a z 1 stycznia 2022 r. zostanie zlikwidowany obowiązek stosowania oznaczenia „EE” (które przed 1 lipca 2021 r. dotyczyło świadczenia usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych, o których mowa w art. 28k ustawy o VAT). Symbole te z 1 stycznia 2022 r. zostaną zastąpione oznaczeniem „WSTO_EE”, które będzie wspólne dla:

1) wewnątrzwspólnotowej sprzedaży na odległość towarów, które w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju (czyli do transakcji, które od 1 lipca 2021 r. odpowiadają między innymi poprzednio istniejącej sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju) oraz
2) świadczenia usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych, o których mowa w art. 28k ustawy o VAT, na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce pobytu na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (par. 10 ust. 4 pkt 2a rozporządzenia w sprawie JPK_VAT).
Jak rozliczyć w CIT i VAT nabycie towaru handlowego w przypadku samofakturowania
Jak rozliczyć w CIT i VAT nabycie towaru handlowego w przypadku samofakturowania

Zobacz również
Przepisy przejściowe jednak przewidują, że od 1 lipca do 31 grudnia 2021 r. wskazane transakcje (obejmowane od 1 stycznia 2022 r. symbolem „WSTO_EE”) mają być oznaczane kodem „EE” (par. 2 ust. 2 rozporządzenia zmieniającego).
Z powyższego wynika, że w obecnym stanie prawnym stosowanie oznaczenia „EE” (a od 1 stycznia 2022 r. „WSTO_EE”) w przypadku świadczeniu usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych jest konieczne tylko w przypadku świadczenia tych usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce pobytu na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Jeżeli zatem podatnik, o którym mowa, świadczy usługi dostarczania internetu wyłącznie dla nabywców krajowych, nie powinien do oznaczania prowadzonej sprzedaży stosować kodu „EE” (a od 1 stycznia 2022 r. „WSTO_EE”).
Podstawa prawna
par. 10 rozporządzenia ministra finansów, inwestycji i rozwoju z 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U. poz. 1988; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 1179)
par. 2 rozporządzenia ministra finansów, funduszy i polityki regionalnej z 29 czerwca 2021 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U. poz. 1179)
art. 28k ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 685; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 1243)
Podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość zarejestrował się do unijnej procedury OSS. Czy sprzedaż rozliczaną w jej ramach powinien wykazywać w plikach JPK_VAT?

Z 1 lipca 2021 r. wprowadzono procedurę unijną dotyczącą dostaw towarów oraz świadczenia niektórych usług, czyli tzw. unijną procedurę One Stop Shop (OSS). W Polsce regulują ją znowelizowane art. 130a–130d ustawy o VAT.

Z przepisów nie wynika, czy transakcje rozliczane w ramach unijnej procedury OSS należy wykazywać w plikach JPK_VAT. Należy jednak zauważyć, że Ministerstwo Finansów zorganizowało webinarium na temat zmian wprowadzonych w ramach pakietu e-commerce. Jedno z pytań, które zadano na tym webinarium, dotyczyło sposobu wykazywania wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość rozliczanych w ramach unijnej procedury OSS w pliku JPK_VAT. W odpowiedzi resort finansów wyjaśnił, że „w JPK_VAT nie wykazuje się transakcji rozliczanych w ramach procedur OSS”.
A zatem faktur dokumentujących sprzedaż rozliczaną w ramach unijnej procedury OSS nie należy wykazywać w plikach JPK_VAT. Dotyczy to również faktur dokumentujących rozliczaną w ramach tej procedury wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość.
Podstawa prawna
art. 130a–130d ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 685; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 1243)
Podatnik prowadzi sklep ze sprzętem komputerowym. Czy sprzedając routery oraz switche, powinien stosować kod GTU_06?

Na podstawie par. 10 ust. 3 rozporządzenia w sprawie JPK_VAT istnieje obowiązek oznaczania kodami GTU niektórych towarów i usług. Oznaczenia takie powinny być stosowane w ewidencji VAT oraz w części ewidencyjnej nowego JPK_VAT.

Zgodnie z par. 10 ust. 3 pkt 1 lit. f rozporządzenia w sprawie JPK_VAT do towarów oznaczanych kodem GTU_06 należą urządzenia elektroniczne oraz części i materiałów do nich określone w poz. 7, 8, 59–63, 65, 66, 69 i 94–96 załącznika nr 15 do ustawy o VAT, a także folia typu stretch określona w poz. 9 tego załącznika. Są to więc:
  • tonery bez głowicy drukującej do drukarek do maszyn do automatycznego przetwarzania danych (PKWiU ex 20.59.12.0),
  • kasety z tuszem bez głowicy do drukarek do maszyn do automatycznego przetwarzania danych (PKWiU ex 20.59.30.0),
  • folia typu stretch (PKWiU ex 22.21.30.0),
  • procesory (PKWiU ex 26.11.30.0),
  • komputery i pozostałe maszyny do automatycznego przetwarzania danych (PKWiU 26.20.1),
  • dyski twarde (HDD) (PKWiU ex 26.20.21.0),
  • dyski SSD (PKWiU ex 26.20.22.0, ex 58.29.11.0, ex 58.29.29.0 oraz ex 59.11.23.0),
  • telefony komórkowe, w tym smartfony (PKWiU ex 26.30.22.0),
  • konsole do gier wideo (w rodzaju stosowanych z odbiornikiem telewizyjnym lub samodzielnym ekranem) i pozostałe urządzenia do gier zręcznościowych lub hazardowych z elektronicznym wyświetlaczem – z wyłączeniem części i akcesoriów (PKWiU ex 26.40.60.0),
  • aparaty fotograficzne cyfrowe i kamery cyfrowe (PKWiU 26.70.13.0),
  • kasety z tuszem i głowicą drukującą do drukarek do maszyn do automatycznego przetwarzania danych, tonery z głowicą drukującą do drukarek do maszyn do automatycznego przetwarzania danych (PKWiU ex 28.23.26.0).
Ani routery, ani switche nie należą do towarów wskazanych w par. 10 ust. 3 pkt 1 lit. f rozporządzenia w sprawie JPK_VAT. Jest tak, gdyż w mojej ocenie:
  • routery na gruncie PKWiU są klasyfikowane w grupowaniu 26.30.23.0 obejmującym pozostałe aparaty telefoniczne i aparatura do transmisji lub odbioru głosu, obrazu lub innych danych, włączając aparaturę do komunikacji w sieci przewodowej lub bezprzewodowej (takiej jak lokalna lub rozległa sieć komputerowa); wideofony;
  • przełączniki sieciowe (switche) są klasyfikowane w grupowaniu 27.33.13.0 obejmującym wtyczki i gniazda wtykowe oraz inne rodzaje aparatury łączeniowej lub zabezpieczającej obwody elektryczne, gdzie indziej niesklasyfikowane.
Uważam w związku z tym, że routery oraz switche nie muszą być oznaczane kodem GTU_06. Nie należą one również do towarów oznaczanych którymkolwiek z pozostałych kodów GTU.
Podstawa prawna
par. 10 ust. 3 rozporządzenia ministra finansów, inwestycji i rozwoju z 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U. poz. 1988; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 1179)
załącznik nr 15 do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 685; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 1243)
Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą chce kupić „koparkę” do kryptowalut. Czy koszt jej nabycia może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej?

Z początkiem 2019 r. do ustaw o podatkach dochodowych dodane zostały przepisy kompleksowo regulujące kwestie opodatkowania dochodów uzyskanych z obrotu walutami wirtualnymi (czyli tzw. kryptowalutami). Wynika z nich, że na gruncie ustawy o PIT przychody z obrotu walutami wirtualnymi stanowią przychody z kapitałów pieniężnych (zob. art. 17 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT). Co do zasady jest tak również, jeżeli podatnik osiąga te przychody w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wyjątek od tej zasady dotyczy jedynie podatników prowadzących działalność, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (np. podatników prowadzących giełdy walut wirtualnych czy kantory walut wirtualnych), u których przychody z obrotu walutami wirtualnymi będą stanowić przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 17 ust. 1g ustawy o PIT). Z treści pytania nie wynika jednak, aby w przypadku podatnika, o którym mowa, wyjątek ten miał zastosowanie. Zatem przychody z obrotu walutami wirtualnymi (w tym ze sprzedaży „wykopanych” walut wirtualnych) najprawdopodobniej będą stanowić dla tego podatnika przychody z kapitałów pieniężnych, a nie przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Oznaczałoby to, że koszty uzyskania przychodów z obrotu walutami wirtualnymi, w tym koszt nabycia „koparki”, nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Według mnie działalność polegająca na wydobywaniu kryptowalut jednocześnie nie mieści się w zakresie działalności, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. W konsekwencji nawet gdyby podatnik, o którym mowa, prowadził działalność wskazaną w przywołanym przepisie, to i tak koszt nabycia „koparki” nie mógłby zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.
Uważam więc, że w żadnym przypadku koszt nabycia przedmiotowej „koparki” nie może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. W grę wchodzi jedynie uznanie tych wydatków za koszty uzyskania przychodów z obrotu walutami wirtualnymi (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 21 lipca 2020 r., sygn. akt I SA/Łd 285/20). Zastrzec jednak należy, że nie jest to kwestia oczywista, ponieważ organy podatkowe jak na razie się na to nie zgadzają – zob. np. interpretację indywidualną dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 grudnia 2020 r., nr 0115-KDIT1.4011.735.2020.1.MR.
Podstawa prawna
art. 17 ust. 1 pkt 11, art. 17 ust. 1g oraz art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1128, ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 1243)
Osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie krótkoterminowego wynajmu pokoi i korzysta z opodatkowania w formie karty podatkowej. Podatnik zamierza rozpocząć sprzedaż noclegów przez portal Booking.com. Czy mimo to podatnik będzie mógł nadal korzystać z opodatkowania w formie karty podatkowej?

Zryczałtowany podatek w formie karty podatkowej mogą opłacać m.in. osoby fizyczne świadczące usługi hotelarskie polegające na wynajmie pokoi gościnnych i domków turystycznych (w tym wydawanie posiłków), jeżeli łączna liczba pokoi (w tym także w domkach turystycznych) nie przekracza 12 (art. 23 ust. 1a w zw. z poz. 4 części XII tabeli stanowiącej załącznik nr 3 do ustawy o ryczałcie). Z przepisów nie wynika, aby korzystanie z portali rezerwacyjnych typu Booking.com wyłączało możliwość korzystania z opodatkowania działalności w zakresie świadczenia tych usług w formie karty podatkowej. Znajduje to potwierdzenie w wyjaśnieniach organów podatkowych – zob. np. interpretacje indywidualne dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 stycznia 2018 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.467.2017.1.ES oraz z 20 marca 2018 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.101.2018.1.ES). W konsekwencji korzystając z usług portalu Booking.com, podatnik nie traci możliwości opodatkowania w formie karty podatkowej.

Podstawa prawna
art. 23 ust. 1a w zw. z poz. 4 części XII tabeli stanowiącej załącznik nr 3 do ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1905; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 1243)