Sprzedaży miejsca reklamowego, czy to w czasopismach drukowanych, czy to na portalach internetowych, nie należy oznaczać w jednolitym pliku kontrolnym kodem GTU 12 – potwierdził dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.
Spytała o to spółka, która w wydawanych przez siebie czasopismach sprzedaje miejsce pod reklamy, i to zarówno w wersji papierowej, jak i internetowej. Podkreśliła, że nie ingeruje w wygląd ani treść reklam, nie świadczy też żadnych usług w zakresie opracowania reklamy, doradztwa marketingowego czy public relations.
Jej wątpliwości dotyczyły par. 10 ust. 3 pkt 2 lit. b rozporządzenia ministra finansów, inwestycji i rozwoju z 15 października 2019 r. (Dz.U. poz. 1988). Z przepisu tego wynika, że kodem GTU 12 należy oznaczać usługi o charakterze niematerialnym, w tym m.in. marketingowe, reklamowe, badania rynku i opinii publicznej.
Spółka uważała jednak, że nie świadczy żadnej z tych usług, bo tylko umieszcza reklamy w wydawanych przez siebie czasopismach. Była więc zdania, że nie musi podawać kodu GTU 12 w części ewidencyjnej JPK_V7.
Dyrektor KIS to potwierdził. Wyjaśnił, że choć sprzedaż miejsca reklamowego w internetowej wersji czasopism ma charakter niematerialny, to nie należy traktować tego jako typowej usługi reklamowej. Spółka nie musi więc stosować kodu GTU 12 niezależnie od tego, czy odpłatnie publikuje reklamy klientów w czasopismach papierowych, czy w ich wersjach internetowych.
Interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 4 maja 2021 r., sygn. 0114-KDIP4-3.4012.30.2021.2.KM
