Firma spytała we wniosku o interpretację, w jaki sposób powinny być opodatkowane podatkiem od nieruchomości instalacje sprężonego powietrza, sieć gazowa, ciekłego azotu, elektryczna i komputerowa, które częściowo znajdują się wewnątrz budynków (w halach produkcyjnych, magazynach, budynkach administracyjnych), a częściowo na zewnątrz.
Burmistrz stwierdził, że prawidłowe jest opodatkowanie sieci w sposób odrębny od budynku – tak jak budowli znajdujących się wewnątrz niego, ponieważ stanowią one w praktyce urządzenia budowlane. Za podstawę opodatkowania należy uznać wartość tych sieci przyjętą do naliczania amortyzacji.
Pełnomocnicy firmy uważali, że sieci i kanały techniczne (w których biegną sieci) znajdujące się wewnątrz budynków, stanowiące jego wyposażenie i umożliwiające korzystanie z niego, nie powinny być osobno opodatkowane tak jak budowle, ponieważ przedmiotem opodatkowania jest tylko budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi.
WSA w Krakowie uchylił interpretację. Orzekł, że co do zasady sieci technologiczne (techniczne) dla potrzeb opodatkowania podatkiem od nieruchomości powinny być kwalifikowane jako budowle. Jednak od tej reguły jest odstępstwo, kiedy elementy takich sieci tworzą w budynkach instalacje wewnętrzne i stanowią wyposażenie budynku jako obiektu budowlanego.
NSA zgodził się z tym rozstrzygnięciem. Podkreślił, że ustawa o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 95, poz. 613 z późn. zm.) definiuje budynek jako obiekt budowlany. Odwołując się zaś do ustawy – Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), możemy stwierdzić, że obiektami budowlanymi są m.in. budynki wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi.
Wyrok jest prawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 10 września 2013 r., sygn. akt II FSK 2498/11.