SENTENCJA
Artykuł 16 ust. 1 pkt 58 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych jest jednostką redakcyjną rozdziału 3, dotyczącego tylko kosztów uzyskania przychodu, zatem nie może być uznany za przepis szczególny dotyczący ustalania przychodu.
Wyrok WSA w Warszawie z 13 października 2006 r., niepublikowany
SYGN. AKT III SA/Wa 1726/06
UZASADNIENIE
Spór w sprawie dotyczył podatku dochodowego od osób prawnych za 1997 rok. Sprawą rozliczenia podatków spółki z o.o. sąd administracyjny zajmował się nie pierwszy raz.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przypomniał, że ocena prawna i wskazania, co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu, wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność były przedmiotem zaskarżenia. Oznacza to, że zarówno organ podatkowy, jak i sąd związani są ustaleniami i wykładnią prawa dokonanymi we wcześniejszych wyrokach Wojewódzkiego oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przez ustalenia rozumie się zarówno ustalenia mające charakter faktyczny, jak i prawny.
Dlatego w odniesieniu do zasadniczej kwestii spornej, tj. wyłączonej przez organy podatkowe z kosztów uzyskania przychodów kwoty pieniężnej wypłaconej jak też kwoty sfinansowanej ze środków pomocowych PHARE i kosztów pokrywanych z tej pomocy sąd uznał skargę za bezzasadną. Podkreślił, że Naczelny Sąd Administracyjny dokonał precyzyjnej interpretacji art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wyjaśnił, że przepis ten jest jednostką redakcyjną rozdziału 3, dotyczącego tylko kosztów uzyskania przychodu, zatem nie może być uznany za przepis szczególny dotyczący ustalania przychodu.
Kwota otrzymana z PHARE w cenie sądu nie stanowiła przychodu spółki, a wydatki poczynione z tej kwoty nie stanowiły kosztów uzyskania przychodu.
Jednocześnie jednak sąd uznał, że nie jest związany opisanymi wyrokami co do nowych okoliczności faktycznych, wykazywanych w skardze. Odnosiły się one do źródeł finansowania straty, która wystąpiła w spółce w roku podatkowym 1997, i jej zdaniem powstała podczas realizowanej inwestycji - modernizacji autostrady A-6.
Zdaniem sądu, chociaż wiążące dla organów podatkowych były ustalenia co do stosowania prawa, to organy podatkowe nie zostały - przed podjęciem tych ustaleń i ocen - zwolnione od dołożenia należytej staranności przy wskazaniu wartości liczbowych, odpowiadających rzeczywistości. Organ podatkowy zakładając, że działalność skarżącej finansowana jest wyłącznie z dochodów pochodzących z międzypaństwowych instytucji finansowych lub ze środków przyznanych przez rządy obcych państw, na podstawie umów zawartych z tymi instytucjami, nie wyjaśnił w treści swej decyzji źródeł pochodzenia środków przeznaczonych na sfinansowanie kontraktu we wskazanej przez sąd kwocie.
Wartość kosztów uzyskania przychodu przekraczała znacznie wysokość przychodu uzyskanego z dochodów zwolnionych od opodatkowania. Spółka podnosiła tę okoliczność, twierdząc, że różnica była finansowana ze środków własnych. Sąd zwrócił uwagę, że na mocy art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy nie są kosztami uzyskania przychodu dochody uzyskane ze źródła wymienionego w art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy, a nie wszystkie dochody przeznaczone na realizację zamierzonych działań - w założeniu - mogą przynieść zysk.
ALEKSANDRA TARKA
OPINIA
PAWEŁ JABŁONOWSKI
ekspert podatkowy, Kancelaria Prawna Chałas i Wspólnicy
Zasady dotyczące ustalania dochodów mają charakter ogólny i nie należy ich mylić z wyłączeniami, o których mowa w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wyłączenia te są szczególnym przypadkiem, w którym dany wydatek nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu, albowiem co do zasady każdy wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu, zatem teza sądu o niemieszaniu powyższych kategorii jest jak najbardziej zasadna. Sąd słusznie podkreślił, że art. 16 ust. 1 pkt 58 należy rozumieć ściśle i nie można tego wyłączenia rozciągać na wydatki, które były finansowane ze środków własnych podatnika, a nie z funduszy unijnych.