Według organów podatkowych odsetki od pożyczek powinny być uwzględniane przy kalkulacji współczynnika VAT przez podmioty prowadzące inną działalność niż finansowa. Przekłada się to na pogorszenie współczynnika, a w konsekwencji na mniejszą kwotę podatku do odliczenia. Podatnicy stoją natomiast na stanowisku, że pożyczki mają zwykle charakter sporadyczny i zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy o VAT powinny być wyłączane z kalkulacji współczynnika.
Problem ten rozstrzygał m.in. WSA w Warszawie w wyroku z 20 lipca 2011 r. (sygn. akt III SA/Wa 2809/10). W ocenie sądu wliczanie do współczynnika transakcji, które mają marginalny związek z odliczanym podatkiem naliczonym powodowałoby naruszenie zasady neutralności VAT. O tym, czy transakcja jest sporadyczna, powinien decydować stan zaangażowania aktywów i usług, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją tej transakcji. Pozostałe okoliczności, takie jak wartość pożyczek i ich liczba, powinny stanowić wskaźniki pomocnicze.
WSA powołał się na wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z 11 lipca 1996 r. (sprawa C-306/94), zgodnie z którym w kategorii transakcji incydentalnych nie mieszczą się transakcje stanowiące bezpośrednie, stałe i konieczne rozszerzenie działalności podatnika. Analogiczną tezę zawierał wyrok Trybunału z 14 listopada 2000 r. (sprawa C-142/99). Z kolei w orzeczeniu z 29 kwietnia 2004 r. (sprawa C-77/01) trybunał wskazał, że transakcje powinny być uznane za sporadyczne, gdy angażują bardzo ograniczoną ilość towarów lub usług podlegających VAT.
WSA uwzględniając to orzecznictwo uznał, że sporadyczność, o której mowa w art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, odnosi się nie tyle do częstotliwości dokonywanych czynności, ile do stopnia wykorzystania zasobów podatnika. Jednakże nie jest to jedyna okoliczność, pozwalająca określić relację tych czynności w stosunku do podstawowej działalności podatnika i ich znaczenia z punktu widzenia tej działalności.