Dotychczas w praktyce można było zaobserwować różne podejścia w tym zakresie. Niektóre jednostki dokonywały w księgach rachunkowych zamiany wartości nominalnej zadłużenia na wartość nominalną udziałów bez rozpoznania i ujmowania jakiejkolwiek różnicy w wartościach godziwych pomiędzy wartością umorzonego zobowiązania a wartością godziwą wyemitowanych udziałów.
Inne jednostki dokonywały wyceny wartości godziwej wyemitowanych akcji, a następnie w wyniku porównania z wartością nominalną zobowiązania rozpoznawały i odnosiły różnicę do rachunku zysków lub strat lub na kapitał zapasowy. Zgodnie z nowym IFRIC 19 jednostka dokonuje wyceny wartości godziwej wyemitowanych udziałów lub akcji, a następnie porównuje tak ustaloną wartość z wartością nominalną zobowiązania podlegającego umorzeniu. Ewentualną różnicę należy ująć w rachunku zysków i strat.
Jeżeli jednostka nie jest w stanie ustalić wartości godziwej wyemitowanych instrumentów kapitałowych (akcji lub udziałów), to należy ustalić wartość umorzonego zobowiązania. Wartość ta jest zazwyczaj niższa od wartości nominalnej zobowiązania. Także i tutaj różnicę pomiędzy tak ustaloną wartością godziwą zobowiązania a jego wartością nominalną należy ująć w rachunku zysków i strat.
IFRIC 19 zabrania wyceny wyemitowanych akcji lub udziałów według nominalnej wartości zobowiązania, czyli tzw. zamiany bezwynikowej i bez ustalenia aktualnych wartości godziwych.
Rozpoznaną różnicę, powstałą w wyniku konwersji zadłużenia na kapitał własny, należy szczegółowo opisać w zestawieniu dochodów całkowitych lub w notach w zależności od istotności kwoty itp.
Nowe zasady dotyczą sprawozdań finansowych rozpoczynających się od 1 stycznia 2010 r. sporządzanych według międzynarodowych standardów rachunkowości.

dr André Helin, prezes BDO Numerica