Rada Międzynarodowych Standardów Rachunkowości zaproponowała, aby wszystkie instrumenty finansowe były wyceniane według wartości godziwej.
Rada Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (RMSR) wydała dokument konsultacyjny - Ograniczanie stopnia skomplikowania sprawozdawczości dotyczącej instrumentów finansowych. Jest to pierwszy krok w kierunku opracowania nowego Międzynarodowego Standardu Rachunkowości (MSR) w zakresie instrumentów finansowych. Ma on być mniej skomplikowany od aktualnych wymogów zawartych przede wszystkim w MSR 39, ale także w MSR 32 oraz MSSF 7.
Jak twierdzi Grzegorz Krawiec z PricewaterhouseCoopers, Rada zaproponowała przejście docelowo na jeden model wyceny, aby ograniczyć złożoność rachunkowości instrumentów finansowych. W dokumencie konsultacyjnym uzasadnia przyjęcie wartości godziwej jako jedynego sposobu wyceny właściwego dla wszelkiego rodzaju instrumentów finansowych.
Rada uważa, że można znaleźć argumenty przemawiające za wyceną pewnych instrumentów finansowych w inny sposób niż w wartości godziwej, mimo to powinna ona docelowo stać się uniwersalnym miernikiem właściwym dla wszystkich rodzajów instrumentów.
- Głównym argumentem przytaczanym przez RMSR na korzyść wartości godziwej jest fakt, że dostarcza ona lepszej informacji użytkownikom sprawozdań finansowych na temat pozycji finansowej jednostki oraz oczekiwanych przepływów pieniężnych związanych z danym instrumentem - twierdzi nasz rozmówca.
Jest to szczególnie istotne w przypadku złożonych instrumentów pochodnych. Grzegorz Krawiec podkreśla, że sama definicja wartości godziwej oraz sposoby jej wyznaczania są obecnie przedmiotem odrębnego projektu prowadzonego przez RMSR.
Ekspert dodaje, że przejście od obecnych regulacji do docelowego modelu opartego o jeden miernik wartości ma odbyć się, zgodnie z oczekiwaniami RMSR, stopniowo. Zanim wartość godziwa stanie się w świecie instrumentów finansowych wszechobecna, w pierwszym kroku mogłoby nastąpić znaczące uproszczenie obecnych regulacji. Uproszczenie to polega na zmniejszeniu liczby klas instrumentów posiadających swoje odrębne zasady wyceny albo na wprowadzeniu ogólnej zasady wyceny w wartości godziwej, jednak z możliwymi, ściśle zdefiniowanymi odstępstwami od tej reguły.