Sam fakt, że wystawca fikcyjnych faktur został skazany za przestępstwo skarbowe, nie może wpływać negatywnie na ocenę jego zeznań składanych w postępowaniu podatkowym.

STAN FAKTYCZNY
Organy podatkowe zakwestionowały spółce z ograniczoną odpowiedzialnością rozliczenia VAT za poszczególne miesiące 2000 roku. W ocenie organów spółka bezpodstawnie uwzględniła podatek naliczony wynikający z faktur potwierdzających czynności, które nie zostały dokonane, wystawionych przez sześć innych spółek z ograniczoną odpowiedzialnością.
UZASADNIENIE
Ostatecznie sprawa trafiła na wokandę sądu. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Jak zauważył sąd przedmiotem sporu w sprawie jest to, czy podatnik miał prawo do pomniejszenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów wynikające z faktur VAT wystawionych przez inne spółki w okresie wrzesień-grudzień 2000 r., zgodnie z art. 19 ust. 1 starej ustawy o VAT.
Jak przypomniał sąd art. 19 ust. 1 ustawy o VAT opisuje podstawowe uprawnienie podatnika podatku od towarów i usług do określenia zobowiązania podatkowego w zakresie tego właśnie podatku jako różnicy pomiędzy kwotą podatku od dokonanej sprzedaży w danym miesiącu rozliczeniowym a kwotą podatku zapłaconego w cenie towaru przy jego nabyciu, tj. podatku naliczonego, określonego w fakturach VAT stwierdzających nabycie towarów (art. 19 ust. 2 ustawy o VAT).
Uprawnienie to podlegało jednak pewnym ograniczeniom, m.in. dotyczących nieistniejących transakcji. W sprawie pewne faktury, szczegółowo opisane w decyzji organu I instancji, dotyczące zakupu towarów od spółek zarządzanych przez obywatela Republiki Wietnamu, stwierdzają właśnie czynności, które nie zostały dokonane.
Organ podatkowy ustalił, że osoba ta, działając wraz z innymi osobami, wystawiała faktury poświadczające nieprawdziwe zdarzenia, tj. fikcyjne transakcje. Za wystawionymi w ten sposób fakturami nie był przekazywany żaden towar. Spółki prowadzone przez obywatela Wietnamu nie prowadziły rzeczywistej działalności, otrzymywały telefoniczne zlecenia wystawienia określonej faktury. Po wystawieniu faktury była ona dostarczana do fikcyjnego kontrahenta, przelewał pieniądze wynikające z faktury na konto fikcyjnego sprzedawcy, a następnie odzyskiwał wpłacone pieniądze pomniejszone o prowizję z tytułu wystawienia przedmiotowej faktury.
Jak zauważył sąd, sam fakt, że wystawca fikcyjnych faktur został skazany za przestępstwo skarbowe nie może wpływać negatywnie na ocenę jego zeznań składanych w postępowaniu podatkowym. W szczególności że nie jest to dowód, który nie znajduje potwierdzenia w pozostałym materiale.
W ocenie sądu organy podatkowe prawidłowo ustaliły, że spółka nie miała prawa do pomniejszenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów wynikających z faktur VAT wystawionych przez spółki z uwagi na to, że wskazane faktury dokumentowały czynności, które nie zostały dokonane.
Wyrok WSA w Warszawie z 12 czerwca 2006 r.
SYGN. AKT III SA/Wa 431/06, niepublikowany
ALEKSANDRA TARKA