Państwa członkowskie mogą stosować obniżoną stawkę VAT wobec dostawy jakiegokolwiek drewna, które może być wykorzystane do celów opałowych. Nie mogą jedynie naruszyć zasady neutralności podatkowej – wyjaśnił Trybunał Sprawiedliwości UE.
Zgodnie z art. 122 unijnej dyrektywy VAT kraje członkowskie mogą stosować obniżoną stawkę podatku przy sprzedaży drewna opałowego. Z takiego uprawnienia korzystają Niemcy, pobierając 7-proc. podatek. W Polsce od 1 lipca 2020 r., czyli odkąd weszła w życie nowa matryca stawek VAT, dostawa drewna opałowego jest objęta podstawową stawką 23 proc.
Wyrok TSUE dotyczył niemieckiej spółki, która sprzedawała wysuszone zrębki drzewne powstałe po maszynowym rozdrobnieniu drewna. Zajmowała się również konserwacją instalacji grzewczych, w których zrębki te były wykorzystywane jako paliwo opałowe. Jej klientami były m.in. dwie parafie oraz gmina.
Spółka uważała, że dostawa zrębków drzewnych na rzecz wszystkich jej klientów powinna być z preferencyjną stawką 7 proc. VAT.
Sąd I instancji podzielił jej stanowisko tylko wobec dostawy zrębków na rzecz parafii. Uznał natomiast, że ich dostawa na rzecz gminy powinna być z 19-proc. VAT, bo była ona elementem świadczenia kompleksowego. Więcej wątpliwości nabrał federalny trybunał finansowy, który zawiesił postępowanie i zadał pytanie prejudycjalne. Spytał, czy sprzedaż zrębków drzewnych jest objęta taką samą preferencją, która przysługuje dostawom drewna opałowego. Zapytał też, czy państwa członkowskie mogą określać zakres preferencji przysługującej na podstawie art. 122 dyrektywy VAT, stosując kody Nomenklatury Scalonej (kody CN).
W odpowiedzi TSUE wyjaśnił, że pojęcie drewna opałowego, o którym mowa w art. 122 unijnej dyrektywy VAT, należy odnieść do jego znaczenia potocznego. Chodzi więc o drewno przeznaczone do spalania w celu zapewnienia ogrzewania pomieszczeń publicznych lub prywatnych. Taka definicja obejmuje również, zdaniem TSUE, zrębki drzewne, które sprzedaje spółka.
Trybunał dodał, że choć w art. 122 dyrektywy VAT nie ma słowa o określaniu zakresu preferencji przez odniesienie do kodów CN, to żaden inny jej przepis nie zakazuje krajom członkowskim takiego odniesienia. Nie można jedynie naruszyć przy tym zasady neutralności podatkowej, co potwierdzają dwa inne wyroki TSUE – z 22 kwietnia 2021 r. (sygn. C-703/19) i z 9 września 2021 r. (sygn. C-406/20). ©℗
orzecznictwo
Wyrok TSUE z 3 lutego 2022 r., sygn. C-515/20 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
