Dostawa wyrobów medycznych jest opodatkowana preferencyjną 8-proc. stawką VAT. Taką stawką należy opodatkować również dostawę dodatkowych towarów niemedycznych i świadczenie usług, o ile wyrób medyczny ma charakter główny.
Skarżąca spółka sprzedawała m.in. respiratory, inkubatory, monitory medyczne wraz z ich instalacją, uruchomieniem i szkoleniem użytkownika. Sprzedaży tej towarzyszyła sprzedaż dodatkowych towarów, takich jak np. butle do gazów medycznych oraz drobne elementy wyposażenia. Spółka sprzedaje również systemy parametrów życiowych i pakiety informatyczne systemów klinicznych. Aby jednak systemy działały, niezbędne są komputery, serwery i inny sprzęt.
Zdaniem WSA w przypadku sprzedaży łącznej towarów i usług należy stosować stawkę VAT właściwą dla świadczenia głównego. Sąd powołał się m.in. na orzecznictwo ETS dotyczące świadczeń złożonych. W wyrokach C-349/96 Card Protection Plan Ldt oraz C-231/94 Faaborg-Gelting Linien, Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził, że jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja celem określenia, czy są to dwa lub więcej niż dwa świadczenia odrębne, czy też jednolite świadczenie.
Sąd przyznał, że ze świadczeniem złożonym mamy do czynienia, gdy transakcja składa się z wielu elementów składowych oraz jeden z elementów stanowi świadczenie główne, a pozostałe mają wobec niego charakter pomocniczy.
Odnosząc te ustalenia do stanu faktycznego sprawy sąd orzekł, że dostawa wyrobów medycznych wraz z elementami dodatkowymi w postaci m.in. butli do gazów medycznych, komputerów, serwerów stanowi świadczenie złożone, a do takiej dostawy należy stosować stawkę właściwą dla świadczenia głównego (obecnie 8 proc.).
WSA wyjaśnił, że w przypadku świadczeń złożonych istnieje rozbieżne orzecznictwo sądów. Niektóre sądy, np. WSA w Poznaniu (sygn. akt I SA/Po 550/10), orzekały że świadczenia poboczne wobec świadczenia medycznego są opodatkowane podstawową stawką VAT, a jedynie do świadczenia głównego (medycznego) należy stosować stawkę preferencyjną. Inne sądy (np. WSA w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 1618/10) twierdziły z kolei, że w omawianym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym, a stawkę obniżoną należy stosować również do świadczeń pobocznych. Z kolei NSA (np. sygn. akt I FSK 869/10 oraz I FSK 958/10) opowiadał się za stanowiskiem niekorzystnym dla firm.
WSA w omawianym wyroku wyjaśnił, że rozbieżności wynikają z tego, że przepisy nie określają kryteriów, które pozwalałyby ustalić, kiedy mamy do czynienia z kilkoma świadczeniami, a kiedy ze świadczeniem komplementarnym. Wyrok jest nieprawomocny.
Wyrok WSA w Bydgoszczy z 26 września 2011 r. sygn. akt I SA/Bd 340/11
