Stosunek prawny, w ramach którego osobie przyznane zostaje prawo do zajmowania i korzystania z dobra publicznego przez określony czas i za wynagrodzeniem, stanowi wynajem nieruchomości zgodnie z dyrektywą VAT.

ORZECZENIE
Europejski Trybunał Sprawiedliwości (ETS) wydał wyrok w sprawie Ministero delle Finanze - Ufficio IVA di Milano przeciwko CO. GE. P. srl. Trybunał wyjaśnił znaczenie artykułu 13 część B lit. b) VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku. Stwierdził, że przepis ten dotyczy stosunku prawnego, w ramach którego osobie przyznane zostaje prawo do zajmowania i korzystania, w tym na zasadach wyłączności, z dobra publicznego, to znaczy ze stanowiących własność państwa stref nadbrzeżnych, przez czas określony i za wynagrodzeniem i należy do zakresu pojęcia wynajem nieruchomości w rozumieniu tego artykułu.
ETS podkreślił, że art. 13 część B lit. b) VI Dyrektywy ani nie definiuje pojęcia najmu, ani nie odsyła do definicji przyjętych przez państwa członkowskie. Przepis ten powinien być interpretowany w świetle kontekstu, w który się wpisuje, a także celów i systematyki VI Dyrektywy, przy uwzględnieniu ratio legis przewidzianego przezeń zwolnienia. W orzecznictwie Trybunał precyzował, że najem nieruchomości w rozumieniu art. 13 część B lit. b) polega zasadniczo na tym, że wynajmujący przyznaje najemcy, na umówiony czas i za wynagrodzeniem, prawo do zajmowania nieruchomości na takich prawach jak właściciel, z wyłączeniem innych osób.
Cechą spornego stosunku prawnego, wspólną ze stosunkiem najmu nieruchomości, jest udostępnienie powierzchni, to znaczy części dóbr stanowiących własność państwa położonych w strefie przybrzeżnej, za wynagrodzeniem, z zagwarantowaniem drugiej stronie prawa do zajmowania lub korzystania z niej z wyłączeniem osób trzecich. Poszanowanie zasady neutralności VAT, a także wymóg spójnego stosowania przepisów VI Dyrektywy, w szczególności przepisów dotyczących zwolnień, skłaniają do zrównania stosunku takiego jak sporny w postępowaniu przed sądem krajowym z najmem nieruchomości w rozumieniu art. 13 część B lit. b) tej dyrektywy.
Wyrok ETS z 25 października 2007 r. (C-174/06)
CO ZAWIERA ART. 13 CZĘŚĆ B LIT. B)
Państwa członkowskie zwalniają na warunkach, które ustalają w celu zapewnienia właściwego i prostego zastosowania zwolnień od podatku i zapobieżenia oszustwom podatkowym, unikaniu opodatkowania lub nadużyciom, najem lub dzierżawę nieruchomości z wyjątkiem:
  • udzielenia zakwaterowania, w sektorze hotelarskim lub w sektorach o podobnym charakterze, włącznie z zapewnianiem miejsc w obozach wakacyjnych lub na terenach do biwakowania,
  • wynajmu miejsc parkingowych,
  • wynajmu trwale zainstalowanego wyposażenia i urządzeń,
  • wynajmu sejfów.
EWA MATYSZEWSKA
ewa.matyszewska@infor.pl