W związku z rozwojem współpracy między polskimi i zagranicznymi firmami istotnego znaczenia nabierają zasady opodatkowania podatkiem dochodowym należności za usługi niematerialne świadczone przez podmioty zagraniczne. Jak powinny być one rozliczane?
dr Janusz Marciniuk
doradca podatkowy Marciniuk i Wspólnicy
Podatkiem w wysokości 20 proc. kwoty przychodów opodatkowane są przychody osiągnięte na terytorium Polski z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze. Wynika to z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej nazywana ustawą). Przepis ten wskazuje, że stanowi on podstawę opodatkowania wymienionych w nim przychodów uzyskanych wyłącznie na terenie Polski. Podstawą dla zastosowania tego przepisu jest więc zaklasyfikowanie danego przychodu jako uzyskanego na terytorium kraju. Ustawa nie definiuje tego pojęcia. Stanowisko organów podatkowych w tym zakresie jest dość kontrowersyjne. Za przychód uzyskany na terenie Polski uważają one bowiem każdą należność za wykonaną przez podmiot zagraniczny usługę wymienioną w tym przepisie, bez względu na miejsce jej wykonania, uiszczoną przez polskiego przedsiębiorcę. Ponadto katalog świadczeń w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy z powodu zawarcia w nim pojęcia „świadczeń o podobnym charakterze” jest katalogiem otwartym, a więc może wzbudzać wątpliwości interpretacyjne. Ustalając zakres sformułowania „świadczenia o podobnym charakterze” za takie świadczenia należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie.
Artykuł 21 ust. 2 ustawy stanowi, że zastosowanie tego przepisu odbywa się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska. Z kolei w myśl art. 26 ust. 1 ustawy, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, dokonujące wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji, wydanym przez właściwy organ.
Not. KT
Dalszy ciąg materiału pod wideo
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama