Osoby, które doszły do wniosku, że popełniły błąd w rocznym zeznaniu podatkowym za 2007 rok, mają prawo skorygować nieprawidłowości. Na złożenie korekty jest bowiem czas aż do upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Przypomnijmy: podatnicy rozliczający się na formularzu PIT-28 musieli złożyć go do 31 stycznia. Natomiast osoby rozliczające się na formularzach PIT-36, PIT-36L, PIT-37 i PIT-38 miały czas na ich złożenie do 30 kwietnia. W tych terminach należało również - jeżeli zachodziła taka potrzeba - zapłacić podatek.
Regulacje dotyczące terminu składania PIT-28 zawarte są w ustawie z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. nr 144, poz. 930 z późn. zm.). Z kolei przepisy o terminach składania PIT-36, PIT-36L, PIT-37 i PIT-38 znajdują się w ustawie z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Regulacje dotyczące korekty zawarte są w ustawie z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

Prawo do korekty

Obowiązujące przepisy przewidują, że podatnik ma prawo do skorygowania danych zawartych w złożonym zeznaniu. Zgodnie z Ordynacją podatkową, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Stosownie do postanowień Ordynacji podatkowej przez deklarację rozumie się również zeznanie.
Należy jednak pamiętać, że uprawnienie do złożenia korekty ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej - w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą. Złożenie korekty w czasie trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej, w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą, nie wywołuje skutków prawnych. Przywilej złożenia korekty powraca w momencie zakończenia prowadzonego postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej. Złożona korekta powinna zawierać dane ustalone w wyniku przeprowadzonego postępowania podatkowego w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego. Złożona korekta może natomiast zawierać dane ustalone w wyniku przeprowadzonej kontroli. Złożona korekta powinna dodatkowo zawierać pisemne wyjaśnienie przyczyn korekty.
DO KIEDY SKŁADAĆ KOREKTĘ
Na złożenie korekty rocznego zeznania PIT jest czas do upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
JAK KORYGOWAĆ ZEZNANIE
Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Stosownie do postanowień Ordynacji podatkowej przez deklarację rozumie się również zeznanie.
CZY JEST ZAWIESZENIE PRAWA
Złożenie korekty w czasie trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej, w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą, nie wywołuje skutków prawnych. Przywilej złożenia korekty powraca w momencie zakończenia prowadzonego postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej.

Wszystkie roczne zeznania

Skorygować można zatem wszystkie roczne zeznania podatkowe, czyli PIT-28, PIT-36, PIT-36L, PIT-37 oraz PIT-38. Do korekty służą te same formularze co do złożenia rocznego zeznania. W odpowiedniej jednak części danego formularza należy poinformować urząd skarbowy, że celem złożenia formularza jest korekta zeznania. Dokonuje się tego, zaznaczając właściwy kwadrat znajdujący się w formularzu.

Przedawnienie zobowiązania

Warto pamiętać, że na złożenie korekty rocznego zeznania PIT mamy czas do upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Oznacza to, że w przypadku zeznania PIT za 2007 rok zobowiązanie podatkowe przedawnieni się wraz z zakończeniem 2013 roku.
PRZYKŁAD: PRZEDAWNIENIE ZOBOWIĄZANIA
Pan Andrzej jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Swoje roczne zaznanie podatkowe PIT-37 za 2007 rok złożył w urzędzie skarbowym pod koniec marca 2008 roku. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Oznacza to, że w przypadku zeznania rocznego złożonego przez pana Andrzeja zobowiązanie podatkowe przedawni się wtedy, gdy zakończy się 2013 rok. Dopiero wtedy upłynie pięć lat, licząc od końca roku, w którym trzeba było zapłacić złożyć formularz PIT-37.

Zawieszenie przedawnienia

Bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego zostaje zawieszony z dniem:
• wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania;
• wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą tego zobowiązania;
• wniesienia żądania ustalenia przez sąd powszechny istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa.
Termin przedawnienia biegnie dalej od dnia następującego po dniu:
• prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe;
• doręczenia organowi podatkowemu odpisu orzeczenia sądu administracyjnego, ze stwierdzeniem jego prawomocności;
• uprawomocnienia się orzeczenia sądu powszechnego w sprawie ustalenia istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa.
Nie ulegają jednak przedawnieniu zobowiązania podatkowe zabezpieczone hipoteką lub zastawem skarbowym. Jednakże po upływie terminu przedawnienia zobowiązania te mogą być egzekwowane tylko z przedmiotu hipoteki lub zastawu.

Korekta urzędowa

Jak już wspomnieliśmy, podatnik może złożyć korektę rocznego zeznania podatkowego PIT, jeżeli np. zorientuje się, że popełnił błąd. Istnieje jednak jeszcze drugi przypadek, gdy korekta będzie musiała być złożona. Dzieje się tak wtedy, gdy urząd skarbowy wezwie do tego podatnika. W pewnych przpadkach urząd skarbowy może również sam dokonać korekty za podatnika. Według bowiem Ordynacji podatkowej, w razie stwierdzenia, że deklaracja zawiera błędy rachunkowe lub inne oczywiste pomyłki bądź że wypełniono ją niezgodnie z ustalonymi wymaganiami, organ podatkowy, w zależności od charakteru i zakresu uchybień:
• koryguje deklarację, dokonując stosownych poprawek lub uzupełnień, jeżeli zmiana wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty, kwoty zwrotu podatku lub wysokości straty w wyniku tej korekty nie przekracza kwoty 1 tys. zł;
• zwraca się do składającego deklarację o jej skorygowanie oraz złożenie niezbędnych wyjaśnień, wskazując przyczyny, z powodu których informacje zawarte w deklaracji podaje się w wątpliwość.
W przypadku gdy urząd skarbowy poprawi zeznanie podatnika, to uwierzytelni kopię skorygowanej deklaracji oraz doręczy ją podatnikowi wraz z informacją o związanej z korektą deklaracji zmianie wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty lub zwrotu podatku lub wysokości straty bądź informację o braku takich zmian.
Podatnik nie musi przyjąć korekty dokonanej przez urząd skarbowy. Może ją odrzucić. Na korektę z urzędu podatnik może wnieść sprzeciw do organu, który dokonuje korekty, w terminie 14 dni od dnia doręczenia uwierzytelnionej kopii skorygowanej deklaracji. Wniesienie sprzeciwu anuluje korektę urzędową.
W razie niewniesienia sprzeciwu w ustawowym terminie korekta deklaracji sporządzona przez urząd wywołuje skutki prawne jak korekta deklaracji złożona przez samego podatnika. Te same reguły stosuje się odpowiednio do deklaracji składanych przez płatników lub inkasentów oraz do załączników do deklaracji.

PIT-11 od pracodawcy

Jeżeli pracownik otrzymywał w ubiegłym roku jedynie wynagrodzenia ze stosunku pracy i do tego np. dorobił na umowę zlecenia lub o dzieło, to powinien złożyć w urzędzie skarbowym formularz rocznego zeznania podatkowego PIT-37. Jak już wspomnieliśmy, powinien to zrobić do końca kwietnia 2008 r. Do wypełnienia rocznego formularza konieczne były informacje o osiągniętych dochodach czy pobranych zaliczkach. Tego rodzaju dane pracownicy powinni otrzymać od pracodawców na formularzu PIT-11. Jest to informacja o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy.
Pracodawcy mają obowiązek wystawić PIT-11 w określonych terminach. Przepisy stanowią, że do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, w tym pracodawcy, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są zobowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Chodzi o informację PIT-11.
Jeżeli natomiast obowiązek poboru przez płatników zaliczek na podatek ustał w ciągu roku, to wtedy płatnicy są zobowiązani sporządzić wspomnianą informację i przekazać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika w terminie do dnia 15 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrana została ostatnia zaliczka.

Umowy zlecenia i o dzieło

Warto podkreślić, że informację PIT-11 muszą sporządzać nie tylko pracodawcy, którzy zatrudniali pracowników na umowę o pracę. Formularz ten trzeba również wystawić m.in. w przypadku dokonania wypłat za pracę na umowy zlecenia i o dzieło, z tytułu praw autorskich itp.
Generalnie można powiedzieć, że dane zawarte w informacji PIT-11 stanowią dla większości pracowników podstawę do sporządzenia przez nich rocznego zeznania podatkowego. Odpowiednie kwoty uwzględnione przez pracodawcę w PIT-11 podatnik powinien bowiem przepisać do odpowiednich rubryk formularza rocznego zeznania.

Brak informacji od pracodawcy

W praktyce jednak nie wszyscy pracodawcy wywiązują się na czas z obowiązków, jakie nakładają na nich przepisy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Może to przysporzyć pracownikom poważnych problemów.
Przyczyny tego, że pracownicy nie otrzymują na czas informacji PIT-11, mogą być różne. Czasami wynika to ze zwykłego niedbalstwa, a czasami ze złej woli pracodawców. Zdarza się również, że niektórzy właściciele firm, szczególnie tych niewielkich, tłumaczą się, że nie wiedzieli o obowiązku sporządzenia PIT-11.

Obowiązek rozliczenia

Nawet jeżeli pracownik nie otrzymał PIT-11, nie zwalniało go to z prawidłowego rozliczenia dochodów rocznych. Przepisy nakładające na podatnika obowiązek złożenia zeznania rocznego nie przewidują bowiem zwolnienia z tego obowiązku w sytuacji, gdy pracownik nie otrzyma od pracodawcy tej informacji.
Jeżeli pracownik nie otrzymał informacji PIT-11 do końca lutego, to najpierw powinien skontaktować się z pracodawcą, który miał obowiązek wystawić taki dokument, żeby wyjaśnić przyczynę. Gdyby mimo to PIT-11 nie został przysłany w ciągu następnych kilku tygodni, to warto, żeby podatnik poinformował pisemnie o tej sytuacji swój urząd skarbowy.

Szacunkowy PIT

Jak już wspomnieliśmy, nawet ci podatnicy, którzy nie otrzymali PIT-11, musieli wypełnić i złożyć w urzędzie roczne zeznanie. W takim przypadku, wypełniając roczne zeznanie PIT, pracownik powinien wyliczyć (oszacować) swoje dochody i podatek. Mógł w tym celu wykorzystać wszystkie wiarygodne źródła, np. wyciągi z konta bankowego, na które otrzymywał pieniądze za pracę, formularze ZUS, umowy o pracę, umowy zlecenia lub o dzieło itp. W takiej sytuacji do zeznania podatnik powinien też dołączyć pismo informujące urząd skarbowy, w jaki sposób wypełnił zeznanie.
To powinno zabezpieczyć podatnika przed ewentualnymi sankcjami za niewłaściwe wypełnienie rocznego zeznania PIT. Może się bowiem zdarzyć, że podatnik ten otrzyma PIT-11 już po terminie złożenia rocznego zeznania. Gdyby okazało się, że dokonał nieprawidłowych wyliczeń, to musiałby złożyć korektę rocznego zeznania i ewentualnie zapłacić wyższy podatek wraz z odsetkami. W takim przypadku poszkodowany pracownik miałby prawo dochodzić potem w sądzie od niesolidnego pracodawcy zwrotu odsetek.

Konieczność korekty zeznania

Może się zdarzyć, że pracownik rozliczy się z podatku dochodowego na podstawie posiadanych przez siebie dokumentów i danych, a otrzymany już po złożeniu zeznania rocznego PIT-11 wskazuje inne kwoty, niż te wykazane przez pracownika. Nie można też wykluczyć sytuacji, w której pracodawca przesłał pracownikowi PIT-11 do końca lutego, ale po kilku miesiącach doszedł do wniosku, że zawarte w nim kwoty wyliczono nieprawidłowo. W związku z tym pracodawca może przesłać pracownikowi skorygowany PIT-11 już po upływie terminu do złożenia przez podatnika rocznego zeznania podatkowego.
Gdyby doszło do takiej sytuacji, to pracownik ma obowiązek dokonania korekty rocznego zeznania podatkowego, stosownie do danych zawartych w przesłanej z opóźnieniem informacji PIT-11. Obowiązek taki zaistnieje jednak tylko przy założeniu, że dane wykazane przez pracodawcę w spóźnionym PIT-11 pokrywają się ze stanem faktycznym.
Może się bowiem zdarzyć, że pracodawca wykaże w PIT-11 dane niezgodne z okolicznościami faktycznymi, np. przychód, który, choć był należny pracownikowi, nie został mu faktycznie wypłacony w danym roku podatkowym. Biorąc pod uwagę, że przychodem podatnika z umowy o pracę i umów pokrewnych jest kwota faktycznie wypłacona lub postawiona do dyspozycji podatnika w danym roku kalendarzowym, pracownik ma obowiązek wykazać w zeznaniu rocznym jedynie te przychody, które faktycznie otrzymał.
W przypadku więc gdy informacja PIT-11 zawiera nieprawidłowe dane, pracownik nie może według tych błędnych danych sporządzać korekty zeznania rocznego.
CZY PRACOWNIK MUSI KORYGOWAĆ PIT
Pracownik ma obowiązek dokonania korekty rocznego zeznania podatkowego stosownie do danych zawartych w przesłanej z opóźnieniem lub skorygowanej przez pracodawcę informacji PIT-11. Obowiązek taki zaistnieje jednak tylko wtedy, gdy dane wykazane przez pracodawcę w spóźnionym lub skorygowanym PIT-11 pokrywają się ze stanem faktycznym.
PRZYKŁAD: BRAK PODPISU NA FORMULARZU PIT
Podatnik złożył roczne zeznanie PIT za 2007 rok w urzędzie skarbowym w połowie kwietnia tego roku. Obecnie zorientował się, że nie podpisał formularza PIT. Powinien to skorygować. Należy bowiem zdawać sobie sprawę, że zeznanie roczne bez podpisu nie wywołuje skutków prawnych, czyli jest nieważne. W związku z tym, jeśli podatnik zeznania nie podpisał, powinien złożyć korektę, podpisując się na niej, a w wyjaśnieniu dołączanym do korekty wskazać, że przyczyną korekty jest właśnie brak podpisu.
PRZYKŁAD: ZEZNANIE BEZ ZAŁĄCZNIKA
W zeznaniu rocznym podatnik odliczył ulgę internetową. Zapomniał jednak wykazać takie odliczenie również w załączniku PIT/O. Brak załącznika to błąd, który trzeba skorygować. Jeżeli bowiem podatnik korzysta z odliczeń, to powinien razem z zeznaniem złożyć odpowiedni załącznik. W zeznaniu natomiast musi zaznaczyć, jakie załączniki składa.
PRZYKŁAD: PODATNIK NIE UWZGLĘDNIŁ WYDATKÓW
W zeznaniu rocznym PIT za 2007 rok, który podatnik złożył w urzędzie skarbowym w marcu tego roku, podatnik zapomniał uwzględnić niektóre wydatki objęte ulgą rehabilitacyjną. W takim przypadku jeżeli chce skorzystać z przysługujących mu odliczeń, powinien złożyć w urzędzie skarbowym jeszcze raz zeznanie podatkowe w postaci korekty. Podatnik musi jeszcze raz wypełnić zeznanie, uwzględniając wszystkie przewidziane w przepisach podatkowych wydatki na ulgę rehabilitacyjną. Trzeba też pamiętać, że w takim przypadku do zeznania będzie trzeba dołączyć załącznik PIT/O, w którym wykazuje się ulgę rehabilitacyjną. W uzasadnieniu przyczyn korekty należy wskazać nieuwzględnione wydatki objęte ulgę rehabilitacyjną. Jeśli po uwzględnieniu wydatków okaże się, że powstała nadpłata podatku, to podatnik musi złożyć wniosek o zwrot nadpłaty podatku. Urząd ma trzy miesiące na zwrot nadpłaty od dnia złożenia korekty rocznego zeznania.
PRZYKŁAD: URZĄD MOŻE SKORYGOWAĆ BŁĄD
Podatnik pomylił się o 193 zł w wyliczeniach (w wyniku przestawienia cyfr), wypełniając roczne zeznanie podatkowe PIT-37 za 2007 rok. Urząd skarbowy może taki błąd skorygować sam. Zgodnie bowiem z obowiązującymi przepisami, w przypadku stwierdzenia, że deklaracja zawiera błędy rachunkowe lub inne oczywiste pomyłki bądź że wypełniono ją niezgodnie z ustalonymi wymaganiami, organ podatkowy w zależności od charakteru i zakresu uchybień:
• koryguje deklarację, dokonując stosownych poprawek lub uzupełnień, jeżeli zmiana wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty, kwoty zwrotu podatku lub wysokości straty w wyniku tej korekty nie przekracza kwoty 1 tys. zł;
• zwraca się do składającego deklarację o jej skorygowanie oraz złożenie niezbędnych wyjaśnień, wskazując przyczyny, z powodu których informacje zawarte w deklaracji podaje się w wątpliwość.
Jeżeli więc pomyłka dotyczy 193 zł, to urząd skarbowy może sam poprawić zeznanie. W takiej sytuacji urząd uwierzytelnia kopię skorygowanej deklaracji i doręcza ją podatnikowi wraz z informacją o związanej z korektą deklaracji zmianie wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty lub zwrotu podatku, lub wysokości straty bądź informację o braku takich zmian. Na tego rodzaju korektę podatnik może wnieść sprzeciw do organu, który dokonuje korekty, w ciągu 14 dni od dnia doręczenia uwierzytelnionej kopii skorygowanej deklaracji. Wniesienie sprzeciwu anuluje korektę. Jeżeli podatnik nie wniesie sprzeciwu w ustawowym terminie, to korekta deklaracji dokonana przez urząd wywołuje skutki prawne jak korekta deklaracji złożona przez podatnika.

Nadpłata i niedopłata

Ordynacja podatkowa stanowi, że możliwość złożenia korekty deklaracji istnieje, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Za odrębne uznać należy przepisy art. 68-71 Ordynacji podatkowej (w zakresie zobowiązań, oraz art. 79-80 Ordynacji podatkowej (w zakresie nadpłat), regulujące instytucję przedawnienia, z którą bezpośrednio związane jest prawo złożenia korekty. W konsekwencji prawo do korekty istnieje, dopóki zobowiązanie nie uległo przedawnieniu.
Korekta może spowodować niedopłatę (gdy zobowiązanie podatkowe będzie wyższe niż w pierwotnym zeznaniu) lub nadpłatę (gdy zobowiązanie zmniejszy się w porównaniu z wcześniej wykazanym).

Zwiększenie zobowiązania

Korekta zeznania podatkowego, w wyniku której powstał większy podatek niż zapłacony według zeznania pierwotnego, wiąże się z dwiema konsekwencjami: dopłatą podatku oraz odsetkami za zwłokę. W przypadku złożenia korekty zeznania, w wyniku której powstanie zobowiązanie wyższe niż wcześniej zapłacone, należy dopłacić podatek wraz z odsetkami, gdyż traktuje się to jak zaległość podatkową.
Odsetki za zwłokę naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku, jeśli podatnik wykazał i zapłacił według złożonego zeznania zobowiązanie podatkowe.
W przypadku wcześniej wykazanej nadpłaty, która powinna być w wysokości niższej, odsetki za zwłokę naliczane są odpowiednio od dnia zwrotu nadpłaty, zwrotu podatku, zwrotu oprocentowania lub zaliczenia na poczet zaległości podatkowych lub na poczet bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych.
W przypadku zaległości podatkowej istniejącej w okresach, w których obowiązywały różne stawki odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych, odsetki są naliczane odrębnie za każdy z tych okresów. Zaokrągleniu podlega suma odsetek za poszczególne okresy.
Za termin dokonania zapłaty podatku uważa się przy zapłacie gotówką - dzień wpłacenia kwoty podatku w kasie organu podatkowego lub na rachunek tego organu w banku, w placówce pocztowej, w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej albo dzień pobrania podatku przez płatnika lub inkasenta. W obrocie bezgotówkowym zapłata następuje w dniu obciążenia rachunku bankowego podatnika lub rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej na podstawie polecenia przelewu. W niektórych przypadkach odsetek nie nalicza się.
Odsetek za zwłokę nie nalicza się np. za okres od dnia wszczęcia kontroli podatkowej do dnia doręczenia decyzji w sprawie, która była przedmiotem kontroli podatkowej, jeżeli postępowanie podatkowe nie zostało wszczęte w terminie trzech miesięcy od dnia zakończenia kontroli. Zasady tej nie stosuje się w razie skorygowania deklaracji po zakończeniu kontroli podatkowej - w zakresie odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych wynikających z tej korekty. Ponadto odsetek nie nalicza się za okres od dnia następnego po upływie dwóch lat od dnia złożenia zeznania, od zaległości związanych z popełnionymi w deklaracji błędami rachunkowymi lub oczywistymi omyłkami, jeżeli w tym okresie nie zostały one ujawnione przez organ podatkowy.

Korygowanie ulg

Korygując zeznanie roczne, można dokonać poprawek nie tylko w zakresie zwiększenia zobowiązania, ale też zmniejszenia poprzez wykazanie należnych nam w danym roku podatkowym ulg i odliczeń, których nie uwzględniliśmy w zeznaniu pierwotnym.
W sytuacji gdy podatnik w 2007 roku poniósł np. wydatek na internet, uprawniający do skorzystania z ulgi, lecz w złożonym zeznaniu nie dokonał odliczenia od dochodu, może skorzystać z uprawnienia do złożenia korekty zeznania za ten rok wraz z pisemnym uzasadnieniem przyczyn składanej korekty i wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatku.
Korekta zeznania ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jego sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie zeznania rocznego polega na ponownym - poprawnym już - wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonego zeznania rocznego, z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty.

Uwzględnienie odliczeń

W konsekwencji podatnik, który zapomniał lub nie wiedział, że przysługuje mu odliczenie jakiejś ulgi, może z niej skorzystać, składając korektę zeznania.
W związku z tym można odliczyć od dochodu wcześniej nieuwzględnione ulgi, czyli:
• wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne,
• wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu użytkowania sieci internet w lokalu (budynku) będącym miejscem zamieszkania podatnika w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł,
• darowizny nielimitowane przekazane na działalność charytatywno-opiekuńczą poszczególnych kościołów lub związków wyznaniowych,
• wydatki poniesione przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą na nabycie nowych technologii nieprzekraczające 50 proc. wydatkowanych kwot.
WNIOSEK O STWIERDZENIE NADPŁATY
Gdy w złożonym pierwotnie zeznaniu podatkowym podatnik wykazał zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacił zadeklarowany podatek albo wykazał nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej, korektę składa się wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty (we wniosku powinna być określona kwota nadpłaty).
CZYM SĄ ULGI PODATKOWE
Ulgi podatkowe to przewidziane w przepisach prawa podatkowego zwolnienia, odliczenia, obniżki albo zmniejszenia, których zastosowanie powoduje obniżenie podstawy opodatkowania lub wysokości podatku, z wyjątkiem obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, oraz innych odliczeń stanowiących element konstrukcji tego podatku.
Skorygować można też nieuwzględnione, a wpłacone darowizny w wysokości jednak nie większej niż kwota stanowiąca 6 proc. dochodu przekazanych na cele:
• określone w ustawie o działalności pożytku publicznego, organizacjom krajowym lub równoważnym organizacjom określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego obowiązujących w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele,
• kultu religijnego,
• krwiodawstwa realizowanego przez honorowych dawców krwi w wysokości ekwiwalentu pieniężnego za pobraną krew.
Z kolei od podatku pomniejszonego o kwotę składki zdrowotnej, podatnik ma prawo odliczyć ulgę rodzinną, jeżeli w roku podatkowym wychowywał własne lub przysposobione dzieci.
Odliczeniu podlega kwota stanowiąca iloczyn liczby wychowywanych dzieci i dwukrotności kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, czyli w 2007 roku 1145, 08 zł na każde dziecko. Odliczenie kwoty dotyczy łącznie obojga rodziców. Kwotę tę odlicza się od podatku jednego z rodziców lub od podatku obojga.
Jednak można również skorygować wydatki, które mogły korzystać z odliczenia w latach poprzednich, a które nie zostały uwzględnione w zeznaniu rocznym. Przykładem jest odliczenie ulgi odsetkowej, która, co prawda, nie istnieje, ale warunkiem jej rozliczania w latach następnych było nabycie do niej prawa poprzez zaciągnięcie kredytu na cele mieszkaniowe do końca 2006 roku.
W przypadku spełnienia wszystkich warunków i np. możliwości rozpoczęcia korzystania z niej w 2007 roku, można złożyć korektę zeznania rocznego. Należy pamiętać, że przy uldze odsetkowej, składając korektę zeznania PIT, dodatkowo załącza się informację PIT-2K.
PRZYKŁAD: POPRAWIENIE NIEWŁAŚCIWEGO NIP
W zeznaniu rocznym PIT-37 podatnik zamiast własnego Numeru Identyfikacji Podatkowej wpisał NIP swojego pracodawcy. W takiej sytuacji powinien złożyć korektę. NIP trzeba wpisać w formularzu PIT-37 w pozycjach z numerami 1 i 2. Jeżeli podatnik wpisze tam NIP pracodawcy, to popełnia błąd. Prawidłowo wypełniony formularz PIT-37 zawiera w rubryce 1 NIP podatnika, a w rubryce 2 NIP małżonka (jeżeli rozlicza się wspólnie z nim). Konsekwencją wpisania niewłaściwego Numeru Identyfikacji Podatkowej jest konieczność złożenia korekty zeznania wraz z uzasadnieniem jej składania.
PRZYKŁAD: SZACOWANIE DOCHODÓW PRZEZ PRACOWNIKA
Pan Sławomir przestał pracować w firmie handlowej z końcem października 2007 r. Mimo to do końca lutego tego roku nie otrzymał od byłego pracodawcy PIT-11. Także w późniejszym terminie informacja o dochodach i pobranych zaliczkach nie została przysłana. W tej sytuacji pan Sławomir musiał złożyć roczne zeznanie w urzędzie skarbowym, wyliczając swoje dochody i podatek na podstawie innych dostępnych danych. Ponieważ pan Sławomir otrzymywał wynagrodzenia od byłego pracodawcy na rachunek bankowy, więc do oszacowania dochodów wykorzystał wyciągi z takiego konta. Pracownik otrzymywał też od pracodawcy formularze z informacjami o składkach ZUS. Także zawarte w tych dokumentach dane ułatwiły pracownikowi oszacowanie dochodu. Kolejnym źródłem informacji niezbędnych do wyliczeń była rónież umowa o pracę, którą pan Sławomir zawarł z pracodawcą. Składając roczne zeznanie, podatnik dołączył pismo informujące urząd skarbowy, że nie otrzymał od pracodawcy PIT-11 i musiał oszacować dochody i na tej podstawie wyliczyć podatek. Takie dodatkowe pismo powinno zabezpieczyć podatnika przed ewentualnymi sankcjami za niewłaściwe wypełnienie rocznego zeznania PIT. Jeżeli podatnik otrzyma od pracodawcy PIT-11 i stwierdzi, że zawarte w nich kwoty są wiarygodne, to musi złożyć korektę rocznego zeznania.
PRZYKŁAD: OBOWIĄZEK ZŁOŻENIA KOREKTY ZEZNANIA
Pracownik nie otrzymał od pracodawcy PIT-11. Oszacował zatem swoje dochody i wyliczył podatek w rocznym zeznaniu PIT-37. Do szacunków wykorzystał wyciągi z rachunków bankowych, na które przesyłano mu pensje, formularze ZUS, umowę o pracę, a także umowy zlecenia. Składając roczny PIT-37, dołączył również pismo, w którym poinformował swój urząd skarbowy, że nie otrzymał od pracodawcy PIT-11 i w związku z tym musiał oszacować dochody.
Po złożeniu zeznania rocznego pracownik jednak otrzymał bardzo spóźnioną informację PIT-11. Na dodatek okazało się, że wskazano w tej informacji inne kwoty, niż te, które pracownik wpisał do rocznego PIT-37 na podstawie własnych szacunków. Po przeanalizowaniu danych pracownik doszedł do wniosku, że jego szacunki były nieprawidłowe. Dlatego podatnik ten powinien złożyć korektę rocznego zeznania podatkowego, stosownie do danych zawartych w przesłanej z opóźnieniem informacji PIT-11.
PRZYKŁAD: BRAK POTRZEBY KORYGOWANIA ZEZNANIA
Ponieważ firma nie wystawiła pracownikowi PIT-11, więc oszacował on dochód i obliczył podatek dochodowy, korzystając ze wszystkich dostępnych źródeł informacji. Następnie złożył w urzędzie skarbowym roczny PIT-37 wraz z pismem informującym, w jaki sposób sporządził swoje zeznanie. W kilka tygodni po złożeniu zeznania pracownikowi przesłano informację PIT-11. Okazało się jednak, że pracodawca wykazał w formularzu PIT-11 dane niezgodne z okolicznościami faktycznymi, np. przychód, który, choć był należny pracownikowi, nie został mu faktycznie wypłacony ani postawiony do dyspozycji w danym roku podatkowym. Pracownik ma obowiązek wykazania w zeznaniu rocznym jedynie te przychody, które faktycznie otrzymał. Ponieważ spóźniona informacja PIT-11 zawierała nieprawidłowe dane, pracownik nie powinien według tych błędnych danych sporządzać zeznania rocznego. Jeżeli szacunki pracownika były prawidłowe, to nie musi on składać korekty PIT-37 po otrzymaniu PIT-11 zawierającego błędne kwoty.

Dokumentowanie wydatków

Składając korektę zeznania z wcześniej nieuwzględnionymi ulgami, musimy pamiętać o posiadaniu dowodów poniesienia wydatków. Organy podatkowe mogą bowiem sprawdzić poprawność złożonej korekty z faktycznymi wydatkami i odpowiednimi dowodami.
Organy podatkowe I instancji, czyli urzędy skarbowe, dokonują czynności sprawdzających, mających na celu między innymi stwierdzenie formalnej poprawności dokumentów oraz ustalenie stanu faktycznego w zakresie niezbędnym do stwierdzenia zgodności z przedstawionymi dokumentami.
Jeżeli ze złożonej korekty wynika, że podatnik skorzystał z przysługujących mu ulg podatkowych, organ podatkowy może zwrócić się do niego o okazanie dokumentów lub o złożenie fotokopii dokumentów, których posiadania przez podatnika, w określonym czasie, wymaga przepis prawa.
Często wystarczające są rachunki wystawione dla podatnika korzystającego z ulg. Trzeba pamiętać, że podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.
Podatnicy, od których zażądano rachunku przed wykonaniem usługi lub wydaniem towaru, wystawiają rachunek nie później niż w terminie siedmiu dni od dnia wykonania usługi lub wydania towaru. Jeżeli jednak żądanie wystawienia rachunku zostało zgłoszone po wykonaniu usługi lub wydaniu towaru, wystawienie rachunku następuje w terminie siedmiu dni od dnia zgłoszenia żądania. Podatnik nie ma obowiązku wystawienia rachunku, jeżeli żądanie zostało zgłoszone po upływie trzech miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.
Niejednokrotnie przepisy określające prawo do ulg wymagają innych dokumentów, np. faktury VAT.
Odliczenia od dochodu ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. Jednakże w przypadku ulgi na internet wysokość wydatków musi być udokumentowana fakturą w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Przy darowiznach limitowanych (na cele pożytku publicznego, kultu religijnego oraz krwiodawstwa) odliczenie stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.
W przypadku dawców krwi w dokumencie tym nie uwzględnia się wartości krwi, za którą dawca otrzymał ekwiwalent pieniężny.
Podobnie jest przy dokumentowaniu wydatków rehabilitacyjnych, na które składa się kilka możliwych odliczeń. Wysokość wydatków na te cele ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, które są limitowane w kwocie 2280 zł. Limitowane wydatki to:
• opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa,
• utrzymanie przez osoby niewidome psa przewodnika,
• używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.

Zakaz korekty

Nie każde zeznanie można skorygować, gdyż w niektórych przypadkach przepisy wyraźnie określają termin do spełnienia warunków, które wpływają na sposób rozliczenia. Dotyczy to rozliczenia wspólnego małżonków. Małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów. Jednak mogą się rozliczyć wspólnie, gdy między nimi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa i pozostają w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy oraz złożą wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym.
Taki sposób opodatkowania nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym złożą po terminie złożenia zeznania, czyli po 30 kwietnia. Oznacza to, że jeśli małżonkowie rozliczali się oddzielnie, to nie mogą wybrać wspólnego rozliczenia i takiego dokonać w składanej korekcie.
Podobnie będzie przy osobach samotnie wychowujących w roku podatkowym: dzieci małoletnie, dzieci, bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek pielęgnacyjny, dzieci do ukończenia 25 lat uczące się w szkołach i studiujące, jeżeli w roku podatkowym dzieci te nie uzyskały dochodów, z wyjątkiem dochodów wolnych od podatku dochodowego, renty rodzinnej oraz dochodów w wysokości niepowodującej obowiązku zapłaty podatku. W tym przypadku nie można się rozliczyć w sposób przewidziany dla samotnych rodziców, gdy w pierwotnym zeznaniu nie skorzystano z tej możliwości.
Nie będą też mogli skorygować zeznania rocznego za 2007 rok podatnicy, którzy wykazali podatek z tytułu sprzedaży nieruchomości nabytych w 2007 roku i sprzedanych w tym roku, gdy nie skorzystali z prawa do ulgi meldunkowej.
Przypomnijmy, że źródłem przychodów jest między innymi odpłatne zbycie:
• nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
• spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
Przy czym zwolnione z podatku są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia (ulga meldunkowa):
• budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
• lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
• spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
• prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie
- jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.
Warunkiem zwolnienia jest złożenie w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, oświadczenia, że spełnia się warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika. Zwolnienie to ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków. Z uwagi na różne i niekorzystne interpretacje urzędowe dotyczące ulgi meldunkowej minister finansów przedłużył termin, który uprawnia do zwolnienia. Przedłużono do 30 kwietnia 2008 r. termin do złożenia oświadczenia, jeżeli przychody uzyskane zostały w 2007 roku.
Warto pamiętać, że jednocześnie przedłużono do 30 kwietnia 2009 r. termin do złożenia oświadczenia, jeżeli przychody uzyskane zostały w 2008 roku. W związku z tym podatnicy, którzy do końca kwietnia 2008 r. złożyli zeznanie z wykazanym podatkiem z tytułu sprzedaży nieruchomości, a nie złożyli wspomnianego oświadczenia, nie mogą dokonać korekty wcześniejszego zeznania. Taką korektę mogą natomiast złożyć ci, którzy wykazali podatek od sprzedaży nieruchomości, a spełnili warunki uprawniające do ulgi meldunkowej (m.in. złożyli oświadczenie).

Kary za korektę

Do nakładania kary grzywny w drodze mandatu karnego za wykroczenia skarbowe są uprawnieni upoważnieni pracownicy urzędów skarbowych. Upoważnienie do nakładania kary grzywny w drodze mandatu karnego wydaje pracownikom naczelnik właściwego urzędu skarbowego.
Karze grzywny za wykroczenie skarbowe podlega podatnik, który mimo ujawnienia przedmiotu lub podstawy opodatkowania nie składa w terminie organowi podatkowemu lub płatnikowi deklaracji lub oświadczenia. Nie dotyczy to jednak złożenia korekty, na którą podatnik ma praktycznie czas przez pięć lat. Kodeks karny skarbowy jednoznacznie określa, że nie podlega karze za przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, kto złożył prawnie skuteczną, w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej lub ustawy o kontroli skarbowej, korektę deklaracji podatkowej wraz z uzasadnieniem przyczyny korekty i w całości uiścił, niezwłocznie lub w terminie wyznaczonym przez uprawniony organ, należność publicznoprawną uszczuploną lub narażoną na uszczuplenie. Przy czym za deklaracje należy również rozumieć zeznania roczne PIT. Konsekwencją wyłączenia karalności jest brak konieczności składania tzw. czynnego żalu, czyli zawiadomienia o popełnieniu czynu zabronionego.
Z karą grzywny musiałby się liczyć podatnik, który złożył pierwotne zeznanie lub korektę, z której wynikałby mniejszy podatek do zapłacenia niż powinien być np. w wyniku nienależnie odliczonych ulg. Podatnik, który składając organowi podatkowemu, innemu uprawnionemu organowi lub płatnikowi deklarację lub oświadczenie, podaje nieprawdę lub zataja prawdę albo nie dopełnia obowiązku zawiadomienia o zmianie objętych nimi danych, przez co naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe, gdy kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego progu.
W tym roku ustawowy próg wynosi 5630 zł. Wysokość kary grzywny za wykroczenie skarbowe w 2008 roku może wynosić od 112,6 zł do 22 520 zł. W przypadku jednak, gdy kara zostaje nałożona w drodze mandatu karnego przez urząd skarbowy, jej wysokość nie może przekroczyć 2252 zł.
W przypadku zaniżenia podatku, który przekracza ustawowy próg 5630 zł, czyli granicę pomiędzy wykroczeniem a przestępstwem karnym skarbowym, grozi kara grzywny do wysokości 720 stawek dziennych lub nawet pozbawienia wolności i jest nakładana przez sąd.
W 2008 roku najniższa stawka dzienna za przestępstwo karne skarbowe wynosi 37,53 zł, natomiast najwyższa - 15 012 zł. Oznacza to, że nieuczciwy podatnik może zapłacić od 375,30 zł (najniższa liczba stawek dziennych wynosi 10) do 10 808 640 zł (najwyższa liczba stawek dziennych wynosi 720).
PRZYKŁAD: BRAK SANKCJI KARNYCH ZA KOREKTĘ
Podatnik złożył korektę zeznania rocznego PIT-37 za 2007 rok 15 maja 2008 r. Zeznanie roczne było złożone w terminie, podatnik otrzymał nadpłatę z tytułu odliczenia ulgi na internet. W wyniku korekty polegającej na wykreśleniu wydatków na internet, gdyż nie były potwierdzone fakturą VAT, powstał podatek do zapłaty.
W takim jednak przypadku nie będzie groziła kara grzywny za wykroczenie skarbowe, gdyż to sam podatnik skorygował błędne zeznanie. Jedyną dolegliwością będzie dopłata podatku oraz odsetki za zwłokę od nienależnie zwróconej kwoty nadpłaty. Dodatkowo groziłaby kara grzywny, gdyby to urząd skarbowy w wyniku podjętych czynności kontrolnych ustalił zaniżenie zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 rok.
PRZYKŁAD: ZAKAZ ZMIANY SPOSOBU OPODATKOWANIA
Matka samotnie wychowująca dziecko złożyła zeznanie roczne PIT-36 za 2007 rok w terminie do końca kwietnia 2008 r. Z uwagi na to, że przysługiwało jej prawo do preferencyjnego rozliczenia dla osoby samotnej polegającego na tym, że podatek określa się w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, chce złożyć w czerwcu 2008 roku korektę PIT-36. Korekta nie może dotyczyć zmiany formy opodatkowania, tj. z indywidualnego rozliczenia na preferencyjne rozliczenie osób samotnie wychowujących dzieci. Bezwzględnym warunkiem takiego rozliczenia było złożenie wniosku o preferencyjne opodatkowanie w zeznaniu do końca kwietnia 2008 r. Wniosek w zeznaniu podatkowym nie został złożony (poprzez zakreślenie odpowiedniego kwadratu) w terminie do 30 kwietnia 2008 r., zatem podatniczce nie przysługuje preferencyjne rozliczenie osób samotnie wychowujących dzieci.
PRZYKŁAD: TERMIN NA ZŁOŻENIE KOREKTY
Podatnik zapomniał odliczyć wydatki związane z dawną ulgą remontową w zeznaniu za 2001 rok złożonym w kwietniu 2002 r. Chciałby teraz złożyć korektę zeznania za 2001 rok i wykazać w nim oraz w załączniku PIT/D wydatki remontowe z faktur VAT. Nie jest to jednak możliwe po tak długim okresie. Podatnicy mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Za deklaracje przepisy Ordynacji podatkowej uznają również zeznania, wykazy oraz informacje.
Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Uprawnienie do skorygowania deklaracji: ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej - w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą. Jednak niemożliwa jest korekta zeznania po okresie przedawnienia zobowiązania za dany rok. Termin ten dotyczy też nadpłaty. Prawo do zwrotu nadpłaty podatku wygasa po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin jej zwrotu. Po upływie terminu wygasa również prawo do złożenia wniosku o zaliczenie nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych oraz możliwość zaliczenia nadpłaty na poczet zaległych oraz bieżących zobowiązań podatkowych. Dla nadpłaty za 2001 rok z zeznania złożonego w kwietniu 2002 r. termin zwrotu mijał w lipcu 2002 r. Od końca tego roku należy liczyć okres pięcioletni. Oznacza to, że tylko do końca 2007 roku istniało prawo do korekty zeznania za 2001 rok.
SŁOWNICZEK
CZYNNOŚCI SPRAWDZAJĄCE - to weryfikacja przez urząd skarbowy terminowości składania deklaracji i wpłacania zadeklarowanych podatków (w tym również pobieranych przez płatników oraz inkasentów), formalnej poprawności dokumentów oraz ustalenie stanu faktycznego w zakresie niezbędnym do stwierdzenia zgodności z przedstawionymi dokumentami.
PODSTAWA PRAWNA
Ustawa z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. nr 144, poz. 930 z późn. zm.).
Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).
Ustawa z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.).
Ustawa z 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (t.j. Dz.U. z 2007 r. nr 111, poz. 765 z późn. zm.).