Wynajmujący ma prawo zakwalifikować obiekt w stanie surowym zamkniętym do środków trwałych i naliczania amortyzacji.
JAKI PROBLEM ROZSTRZYGNĘŁA IZBA: Podatnik jako osoba fizyczna (wynajmujący) zarejestrował działalność gospodarczą, której głównym celem jest wynajem nieruchomości. Wybudował budynek handlowo-usługowy w stanie surowym zamkniętym i na podstawie umowy najmu wynajął spółce z o.o. (najemcy). Najemca zaadaptował na własny koszt i ryzyko przedmiot najmu zgodnie z obowiązującym projektem i zezwoleniem budowlanym. Zakres adaptacji obejmował wszelkie prace i materiały budowlane, które były niezbędne do oddania budynku do użytkowania. Wynajmujący prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Budynek w stanie surowym pod datą oddania do użytkowania przez najemcę (sp. z o.o.) przyjęto na stan środków trwałych. Podatnik - wynajmujący - co miesiąc dokonuje odpisów amortyzacyjnych od tego budynku. Czy wynajmujący prawidłowo zakwalifikował obiekt w stanie surowym zamkniętym do środków trwałych i nalicza amortyzację?
ODPOWIEDŹ IZBY: W myśl art. 22a ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.), środek trwały, m.in. budynek, podlega amortyzacji, w sytuacji gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku. Składnik majątku spełnia te kryteria, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie zdatny do użytku należy rozumieć przede wszystkim możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.
W konsekwencji, aby wybudowany przez podatnika budynek mógł zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych, a następnie podlegał amortyzacji zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o PIT, musi być w dniu przyjęcia do użytkowania kompletny i zdatny do użytku. Generalnie należy przyjąć, że budynek lub budowlę można uznać za zdatną do użytku i kompletną z chwilą uzyskania stosownych pozwoleń na użytkowanie obiektu budowlanego.
W ramach działalności gospodarczej wnioskodawca wybudował budynek handlowo-usługowy w stanie surowym zamkniętym. Budynek ten na podstawie umowy najmu wynajął spółce z o.o. Najemca zaadaptował przedmiotowy budynek, dokonując w nim prac, które były niezbędne w celu oddania budynku do użytkowania. Następnie wnioskodawca pod datą oddania do użytkowania przez najemcę przyjął budynek na stan środków trwałych i co miesiąc dokonuje odpisów amortyzacyjnych.
Ponadto z chwilą oddania budynku do użytkowania podatnik posiadał ostateczną decyzję o pozwoleniu na użytkowanie tego budynku. Wobec tego wybudowany przez podatnika budynek, który został oddany do użytkowania na podstawie uzyskanej od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie spełnia warunek kompletności i zdatności do użytku. Tym samym w świetle art. 22a ust. 1 ustawy o PIT stanowi środek trwały podlegający amortyzacji.
W konsekwencji podatnik prawidłowo zakwalifikował obiekt w stanie surowym zamkniętym do środków trwałych i nalicza amortyzację.
Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 10 marca 2009 r. (nr IPPB1/415-39/09-4/KS)
OPINIA
PATRYCJA KOZŁOWSKA
asystent podatkowy w ITA Doradztwo Podatkowe
Zgodnie z art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m.in. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy.
W pytaniu skierowanym do organu podatkowego podatnik wnosił o potwierdzenie, czy w sytuacji gdy wybudował nieruchomość (stan surowy) i uzyskał pozwolenie na jej użytkowanie, może amortyzować podatkowo nieruchomość (podatnik prowadził działalność gospodarczą w zakresie wynajmu). Dyrektor izby skarbowej słusznie uznał interpretację indywidualną podatnika za prawidłową.
Podatnik spełnił wszystkie wymagane prawne kryteria, dlatego też z punktu widzenia prawa nic nie stoi na przeszkodzie, aby nieruchomość handlowo-usługową w stanie surowym zamkniętym zakwalifikować do środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Nie ma przy tym znaczenia, jakie środki oraz nakłady musi ponieść najemca, aby zaadoptować nieruchomość do swoich potrzeb.