Czy skutkiem otwarcia postępowania układowego jest zakończenie roku podatkowego? Jakie dane powinna zawierać faktura zaliczkowa?
ikona lupy />
DGP

Pomiędzy spółką Y (sprzedawcą, podatnikiem VAT czynnym), firmą X (nabywcą) oraz firmą Z (podmiot trzeci – powiązany kapitałowo z nabywcą) została zawarta umowa, na podstawie której firma Z zobowiązała się dokonać zapłaty za nabyte przez X usługi. Firma Z stała się zatem płatnikiem, lecz faktura miała zostać wystawiona na nabywcę. Dane płatnika nie miały być uwidocznione na fakturze. Niestety wskutek pomyłki na wystawionej fakturze jako nabywca została wskazana firma Z (płatnik), a nie X (nabywca usługi). Taki dokument został doręczony firmie X. Jak należy skorygować wystawioną fakturę, w której w miejscu nabywcy jest wskazany płatnik? Czy należy ją skorygować „do zera” i wystawić prawidłową fakturę na właściwego nabywcę?

Przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą o VAT i przepisami wydanymi na jej podstawie (zob. art. 2 pkt 31 ustawy o VAT). Faktura powinna zawierać m.in. imiona i nazwiska lub nazwy nabywcy towarów lub usług oraz jego adres, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi (zob. art. 106e ust. 1 pkt 3 i 5 ustawy o VAT).
Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika – są potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich jej elementów. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie takiego dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.
W praktyce zdarzają się jednakże sytuacje, gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy. W takiej sytuacji ustawodawca wskazuje na obowiązek skorygowania takiego dokumentu przez wystawienie faktury korygującej.
Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury (zob. art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT). Należy tutaj wskazać, że ustawodawca nie uczynił żadnych zastrzeżeń co do charakteru tych pomyłek – mogą to być więc wszelkie możliwe pomyłki. Zatem, jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na jej treść lub się okaże, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Jest ona wystawiana w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.
Natomiast pomyłki dotyczące informacji wiążącej się z nabywcą mogą być skorygowane poprzez wystawienie przez nabywcę noty korygującej (zob. art. 106k ust. 1 ustawy o VAT). W sytuacji gdy nabywca otrzyma fakturę zawierającą błędy w elementach nazwy sprzedawcy lub nabywcy albo oznaczenia towaru lub usługi, może je skorygować notą korygującą.
W analizowanej sprawie wskutek pomyłki na wystawionej fakturze jako nabywca została wskazana firma Z (płatnik), a nie firma X (nabywca usługi). Istota problemu sprowadza się do ustalenia, jak należy skorygować wystawioną fakturę, w której w miejscu nabywcy jest wskazany płatnik. Przy czym faktura została już doręczona nabywcy, tj. firmie X.
W aktualnej praktyce organów podatkowych przyjmuje się, że w przypadku błędnego określenia danych nabywcy na fakturze doręczonej właściwemu podmiotowi korekcie podlega błąd w określeniu nabywcy. Nie dokonuje się korekty dokonanej dostawy towarów lub usług. Brak zatem podstaw do wystawienia faktury korygującej „do zera”. Takiego stanowiska nie zmieniają ewentualnie występujące w systemie księgowym ograniczenia technicznej możliwości wystawienia faktury korygującej z uwagi na zmianę nabywcy.
Uwaga! Nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8–15 ustawy o VAT, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą. Faktura (nota korygująca) wymaga akceptacji wystawcy faktury (zob. art. 106k ustawy o VAT).
Zatem tego typu pomyłka (niewłaściwy nabywca wskazany na fakturze) może być sprostowana (skorygowana) w drodze wystawienia:
– faktury korygującej przez sprzedawcę (spółkę Y),
– noty korygującej przez nabywcę (tj. firmę X), przy czym wystawiona nota korygująca wymaga akceptacji sprzedawcy (tj. spółki Y).
Prawidłowość takiego postępowania potwierdzają również interpretacje indywidualne dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: z 15 marca 2018 r., 0111-KDIB3-1.4012.841.2017.1.KO oraz z 26 lipca 2018 r., 0112-KDIL4.4012.301.2018.1.NK.
W analizowanej sprawie nie będzie więc właściwe, aby wystawioną fakturę na płatnika skorygować „do zera” i wystawić prawidłową fakturę na właściwego nabywcę (tj. firmę X). Spółka powinna zatem wystawić fakturę korektę korygującą z właściwą nazwą kontrahenta, tj. z danymi firmy X.©℗
Podstawa prawna
•art. 2 pkt 31, art. 106e ust. 1, art. 106j ust. 1 pkt 5, art. 106k ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 106; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 1747)
W czerwcu br. w spółce z o.o. (stosującej jako rok podatkowy rok kalendarzowy) nastąpiło otwarcie przyspieszonego postępowania układowego. Zostało ono prawomocnie zatwierdzone w październiku br. Czy w związku z tym zakończył się wcześniej rok podatkowy w spółce i trzeba złożyć dodatkowe zeznanie lub zeznanie CIT-8?
Jak stanowi art. 8 ust. 6 ustawy o CIT, jeżeli z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego, za rok podatkowy uważa się okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych. W takim przypadku za następny rok podatkowy uważa się okres od dnia otwarcia ksiąg rachunkowych do końca przyjętego przez podatnika roku podatkowego.
Mając to na uwadze, należy wskazać, że przypadki, w których zamyka się księgi rachunkowe, określa art. 12 ustawy o rachunkowości. Z przepisu tego nie wynika, aby w związku z otwarciem postępowania układowego (w tym przyspieszonego postępowania układowego) czy zatwierdzeniem układu konieczne było zamknięcie ksiąg rachunkowych. Powoduje to, że we wskazanej sytuacji nie nastąpiło skrócenie roku podatkowego, a tym samym nie wystąpiła konieczność złożenia zeznania CIT-8 za wskazane okresy. Zeznanie CIT-8 należy w przedstawionej sytuacji złożyć za cały rok 2020.©℗
Podstawa prawna
•art. 8 ust. 6 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 1565)
•art. 12 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 351; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 568)
W przypadku większych zamówień mamy zamiar żądać od nabywcy wpłaty pewnej sumy pieniędzy na poczet przyszłego dostarczenia towarów. W takiej sytuacji będziemy wystawiać fakturę zaliczkową. Czy oprócz kwoty zaliczki musi na niej być podawana także kwota ostateczna (końcowa)?
Zgodnie z art. 106f ust. 1 ustawy o VAT faktura zaliczkowa powinna zawierać:
1) dane, o których mowa w art. 106e ust. 1 pkt 1–6 ustawy o VAT;
2) otrzymaną kwotę zapłaty;
3) kwotę podatku wyliczoną według wzoru:
gdzie:
KP – oznacza kwotę podatku,
ZB – oznacza kwotę otrzymanej całości lub części zapłaty,
SP – oznacza stawkę podatku;
4) dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, cenę jednostkową netto, ilość zamówionych towarów, wartość zamówionych towarów lub usług bez kwoty podatku, stawki podatku, kwoty podatku oraz wartość zamówienia lub umowy z uwzględnieniem kwoty podatku.
Ponadto, zgodnie z art. 106f ust. 2 ustawy o VAT, stosuje się odpowiednio art. 106e ust. 1 pkt 16–21 i 24 oraz ust. 2–6, 10 i 11 ustawy o VAT.
Faktura zaliczkowa powinna więc zawierać m.in. wartość zamówionych towarów lub usług bez kwoty podatku (tj. wartość netto) oraz wartość zamówienia lub umowy z uwzględnieniem kwoty podatku (tj. wartość brutto). Zatem nie tylko pierwsza, ale i każda kolejna faktura zaliczkowa powinna zawierać kwotę ostateczną (końcową).
Jeżeli faktura, o której mowa w art. 106f ust. 1 ustawy o VAT, nie obejmuje całej zapłaty, w fakturze wystawianej po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi sumę wartości towarów lub usług pomniejsza się o wartość otrzymanych części zapłaty, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części zapłaty. Faktura ta powinna również zawierać numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi (art. 106f ust. 3 ustawy o VAT).
Uwaga! W przypadku gdy wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą otrzymanie części zapłaty, a faktury te obejmują łącznie całą zapłatę, ostatnia z tych faktur powinna zawierać również numery poprzednich faktur (art. 106f ust. 4 ustawy o VAT).©℗
Podstawa prawna
•art. 106e ust. 1, art. 106f ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 106; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 1747)