Zeznanie roczne CIT za 2022 r.? Księgowi znów mają więcej czasu

Rok 2023 jest już kolejnym, w którym minister finansów zdecydował się na odsunięcie w czasie terminu do złożenia zeznania rocznego w podatku dochodowym od osób prawnych.

W wyniku tego w większości przypadków księgowi zajmujący się rozliczeniami podatkowymi spółek i innych podatników CIT mają więcej czasu na przygotowanie zeznania rocznego za 2022 r. Wydłużenie terminu nie oznacza mniejszej liczby pytań i wątpliwości związanych z przygotowaniem zeznania, a wręcz prowokuje dodatkowe, m.in. dotyczące terminów na realizację innych obowiązków, takich jak sporządzenie sprawozdania czy przekazanie organom informacji podatkowych.

Zeznanie składane w 2023 r. za rok podatkowy 2022 to pierwsze, w którym część podatników uwzględni nowe ulgi wprowadzone w ramach Polskiego Ładu – również te, w przypadku których organy zdają się modyfikować pierwotną wykładnię na mniej korzystną – a dla tysięcy spółek, które w 2022 r. zdecydowały się na wybór estońskiego CIT, jest to również pierwszy raz składane zeznanie CIT-8E. Poza standardowymi, pojawiającymi się od lat pytaniami o takie kwestie jak rozliczenie kosztów czy przychodów w czasie (bo te również są), obecnie podczas szkoleń dotyczących podatkowego zamknięcia roku królują te dotyczące właśnie nowych ulg oraz rozliczenia rocznego spółki stosującej estoński CIT. ©℗

O co pytają na szkoleniach

Wersja formularza

ODPOWIEDŹ W pierwszej kolejności należy podkreślić, że zasadą jest, iż zeznanie roczne w CIT składane jest w formie elektronicznej. Przy czym forma elektroniczna oznacza złożenie zeznania na właściwym formularzu i za pośrednictwem ministerialnego systemu e-Deklaracje. W praktyce istnieje możliwość złożenia (przesłania) zeznania rocznego przy użyciu systemów księgowych lub portali, które posiadają wtyczkę umożliwiającą wysyłkę zeznania za pośrednictwem systemu e-Deklaracje. Składając zeznanie roczne, należy posłużyć się odpowiednią wersją formularza CIT-8, dla składanych w 2023 r. zeznań za 2022 r. właściwa jest wersja 32 tego formularza. To za jego pomocą należy dokonać rozliczenia rocznego. Należy też pamiętać, że w 2023 r. został wydłużony termin do złożenia zeznania rocznego za 2022 r. dla tych podatników CIT, którzy mają rok podatkowy równy kalendarzowemu, albo mając inny okres zdefiniowany jako rok podatkowy, zakończyli go w przedziale czasowym od 1 grudnia 2022 r. do 28 lutego 2023 r. We wszystkich tych przypadkach zeznanie powinno być złożone w terminie do 30 czerwca 2023 r. Wraz z wydłużeniem terminu w istotny sposób opóźniony został moment udostępnienia przez resort finansów interaktywnej wersji formularza CIT-8 w wersji 32, za pomocą którego rozlicza się duża grupa podatników. To wprowadziło w konsternację te księgowych, którzy chcieli złożyć zeznanie wcześniej niż do końca czerwca (przecież formalnie jest to możliwe, a jeżeli podatnikowi przysługuje zwrot, to jest to w jego ekonomicznym interesie). Pojawiły się w związku z tym pytania o to, czy można składać zeznanie na formularzu w wersji 31, a może w wersji papierowej itp.

Z całą pewnością w większości przypadków CIT-8 nie może być złożony w formie papierowej. Uprawnienie takie przysługuje wąskiej grupie podatników zwolnionych podmiotowo oraz tych, którzy nie dość, że są zwolnieni od CIT na podstawie którejś z regulacji art. 17 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587; ost.zm. Dz.U. z 2023 r. poz. 412; dalej: ustawa o CIT), to na dodatek nie są zobligowani do sporządzenia żadnej z deklaracji ani informacji w PIT, wskazanych w art. art. 35 ust. 10, art. 38 ust. 1a i 1b, art. 39 ust. 1–4, art. 42 ust. 1a–4, art. 42a ust. 1 i art. 42e ust. 5 i 6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2647; ost.zm. Dz.U. z 2023 r. poz. 658).

Jeżeli chodzi o złożenie CIT-8 na formularzu w poprzedniej, 31. wersji, to również nie jest dobry pomysł. Zgodnie bowiem z art. 27 ust. 1 ustawy o CIT podatnicy, z zastrzeżeniem wyjątków niemających tutaj znaczenia, składają urzędom skarbowym zeznanie według ustalonego wzoru. Jak można wyczytać na forach, ze strony infolinii Krajowej Informacji Skarbowej czy urzędów skarbowych płynęły informacje, że w przypadku złożenia zeznania na niewłaściwej wersji formularza może być konieczne skorygowanie zeznania. Innymi słowy, zdecydowanie należało poczekać na formularz interaktywny CIT-8 w wersji 32 albo skorzystać z możliwości wysyłki poprzez programy czy portale, które posiadają wtyczkę umożliwiającą wysyłkę zeznania za pośrednictwem systemu e-Deklaracje. Obecnie jest już dostępna ministerialna wersja interaktywna formularza CIT-8. Jeżeli podatnik złożył CIT-8 na formularzu w wersji 31 i jeszcze nie odezwał się w tej sprawie organ, to zdecydowanie należy nawiązać kontakt z urzędem, aby ustalić, czy organ uzna takie zeznanie za skutecznie złożone, czy oczekuje działania ze strony podatnika (moim zdaniem zeznanie powinno być złożone na prawidłowej wersji formularza).

Status spółki nieruchomościowej

ODPOWIEDŹ Z treści pytania nie wynika, by spółka, której ono dotyczy, miała status spółki nieruchomościowej, a co za tym idzie, by należało odznaczyć pole „tak” w pozycji 321 zeznania CIT-8. Wskazać bowiem należy, że nie każdy podmiot będący właścicielem nieruchomości o wartości przekraczającej 10 mln zł ma status spółki nieruchomościowej. Owszem, jednym z warunków, jakie powinny być spełnione, by prowadzący już w poprzednich latach działalność podatnik CIT miał taki status, jest to, by na ostatni dzień roku poprzedzającego rok podatkowy co najmniej 50 proc. wartości bilansowej aktywów bezpośrednio lub pośrednio stanowiła wartość bilansowa nieruchomości położonych na terytorium Polski lub praw do takich nieruchomości i wartość bilansowa tych nieruchomości przekraczała 10 mln zł albo równowartość tej kwoty określoną według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego odpowiednio rok podatkowy. Jednak nie jest to jedyny warunek. Dodatkowo konieczne jest, by w roku poprzedzającym rok podatkowy przychody podatkowe z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy, leasingu i innych umów o podobnym charakterze lub z przeniesienia własności, których przedmiotem są nieruchomości lub prawa do nieruchomości, a także z tytułu udziałów w innych spółkach nieruchomościowych, stanowiły co najmniej 60 proc. ogółu przychodów podatkowych.

Zatem aby spółka miała status spółki nieruchomościowej, powyższe warunki muszą być spełnione łącznie. Z treści pytania nie wynika, by tak było, więc zapewne spółka nie jest spółką nieruchomościową.

Uwaga! W odpowiedzi definicja spółki nieruchomościowej została zastosowana w zakresie adekwatnym do treści pytania; definicja jest nieco inaczej stosowana w przypadku podmiotów rozpoczynających działalność i podmiotów niebędących podatnikami CIT.

Odroczenie terminu na złożenie CIT-8 a informacja CIT-N1

ODPOWIEDŹ Zgodnie z art. 27 ust. 1e ustawy o CIT spółki nieruchomościowe oraz podatnicy posiadający – bezpośrednio lub pośrednio – w spółce nieruchomościowej udziały (akcje) dające co najmniej 5 proc. praw głosu w spółce albo ogół praw i obowiązków dający co najmniej 5 proc. prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną, albo co najmniej 5 proc. ogólnej liczby tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze, są obowiązani przekazywać szefowi Krajowej Administracji Skarbowej w terminie do końca trzeciego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego spółki nieruchomościowej, a w przypadku gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego – do końca trzeciego miesiąca po zakończeniu roku obrotowego spółki nieruchomościowej, informacje o:

1) podmiotach posiadających, bezpośrednio lub pośrednio, w tej spółce nieruchomościowej udziały (akcje), ogół praw i obowiązków, tytuły uczestnictwa lub prawa o podobnym charakterze, wraz z podaniem liczby posiadanych przez każdego z nich takich praw – w przypadku informacji przekazywanych przez spółki nieruchomościowe;

2) liczbie posiadanych, bezpośrednio lub pośrednio, w tej spółce nieruchomościowej udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze – w przypadku informacji przekazywanych przez podatników będących wspólnikami spółek nieruchomościowych

– według stanu na ostatni dzień roku podatkowego spółki nieruchomościowej, a w przypadku gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego – na ostatni dzień jej roku obrotowego.

Zatem w przypadku spółki nieruchomościowej składana jest informacja CIT-N1. W tym roku – inaczej niż to było w poprzednim – minister finansów, pomimo wydłużenia terminu dla złożenia CIT-8, nie przedłużył terminu do przekazania informacji związanych ze statusem spółki nieruchomościowej. Jeżeli zatem spółka ma rok podatkowy równy kalendarzowemu i posiada status spółki nieruchomościowej, to powinna złożyć CIT-N1 za 2022 r. w terminie do końca marca 2023 r. Jeżeli ten obowiązek nie został dopełniony, to należy niezwłocznie przekazać CIT-N1. Osoba odpowiedzialna za realizację takiego obowiązku musi złożyć czynny żal.

Uwaga! W tym samym terminie wspólnicy powinni przekazać CIT-N2 i odpowiednio PIT-N2.

Ulga na robotyzację

ODPOWIEDŹ W ramach Polskiego Ładu wprowadzono do podatków dochodowych ciekawą instytucję prorozwojową, określaną jako „ulga na robotyzację”. Co ważne, ulga ta ma charakter czasowy i obowiązuje wyłącznie w latach wskazanych przez prawodawcę. Otóż przedsiębiorcy mogą korzystać z tej ulgi wyłącznie wówczas, gdy w latach podatkowych 2022–2026 poniosą koszty podatkowe na robotyzację. W ramach tej ulgi podatnik może odliczyć od podstawy opodatkowania kwotę stanowiącą 50 proc. kosztów uzyskania przychodów poniesionych w roku podatkowym na robotyzację, przy czym kwota odliczenia nie może przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z pozarolniczej działalności gospodarczej. Nadmienić warto, że w przepisach regulujących tę ulgę ustawodawca stworzył normatywną definicję robota przemysłowego, a także zamieścił specyfikację rodzajów kosztów, które uznawane są za ponoszone na robotyzację. Na tej liście, obok zakupu samego robota, znalazły się także innego rodzaju wydatki, takie jak związane z: urządzeniami peryferyjnymi (które zresztą również są zdefiniowane), oprogramowaniem, a także ze szkoleniami. Co jednak ważne, istota ulgi, a także to, iż premiowanymi kosztami są również te związane z nabyciem robota przemysłowego i innych maszyn oraz urządzeń, jednoznacznie wskazuje na to, że rozliczeniu w ramach ulgi podlegają także środki trwałe podlegające amortyzacji.

Wobec tego zasadne jest pytanie o to, jak odczytywać wskazanie, że premiowane są koszty uzyskania przychodów poniesione w roku podatkowym na robotyzację. W przypadku robotów przemysłowych i innych urządzeń objętych premiowaniem, które są środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji, nie ma znaczenia to, kiedy składnik majątku został nabyty i przyjęty do używania. Ważne jest, kiedy dokonywane są odpisy amortyzacyjne. W ramach ulgi na robotyzację rozliczane i premiowane są te odpisy amortyzacyjne, które dokonywane są w latach 2022–2026. Potwierdza to np. interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 12 maja 2023 r. (nr 0111-KDIB1-3.4010.135.2023.2.IZ), w której stwierdzono, że „Podsumowując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym: odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych stanowiących roboty przemysłowe, urządzenia, maszyny lub wartości niematerialne i prawne, o których mowa w art. 38eb ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT nabyte i wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przed dniem 1 stycznia 2022 r. dokonane w okresie od 2022 r. do 2026 r. stanowią koszty uzyskania przychodów poniesione na robotyzację, o której mowa w art. 38eb ust. 1 ustawy o CIT jest prawidłowe”. Innymi słowy, przygotowując zeznanie CIT-8 za 2022 r., można uwzględnić w nim dokonane w 2022 r. podatkowe odpisy amortyzacyjne od robota przemysłowego, który został przyjęty do używania w 2021 r.

Informacja CIT-CSR

ODPOWIEDŹ Podatnik CIT, który korzysta w zeznaniu rocznym z ulgi na działalność sponsoringową, określanej niekiedy jako ulga CSR (z ang. Corporate Social Responsibility), powinien załączyć do zeznania rocznego CIT-8 informację CIT-CSR. W bloku C tej informacji wykazywane są kwoty kosztów uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową, kulturalną oraz wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę, określone w art. 18ee ustawy o CIT. Co ważne, w opisie pola jest wskazanie na koszty „określone”, a nie na działalność „określoną” w art. 18ee ustawy o CIT. Tymczasem w tym artykule ustawy o CIT prawodawca wprost wskazuje na 50 proc. kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność sportową, kulturalną oraz wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę. Tym samym w bloku C informacji CIT-CSR należy wskazać kwoty podlegające już rozliczeniu w ramach ulgi sponsoringowej, a nie bazowe kwoty kosztów, z których dopiero wyznaczane jest 50 proc. do odliczenia w ramach ulgi.

W przypisie do opisu bloku C informacji CIT-CSR czytamy również: „Podatnik wykazuje 50 proc. kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność sportową, kulturalną oraz wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę, których poniesienie uprawnia podatnika do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18ee ustawy; podatnik będący wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną wykazuje kwotę kosztów stosownie do swojego udziału”.

Ulga na CSR – dokumenty

ODPOWIEDŹ Chcąc skorzystać z ulgi sponsoringowej, podatnik musi zadbać o to, aby spełnił warunki materialne jej zastosowania. Wobec pojawiających się zastrzeżeń organów przede wszystkim trzeba tak ukształtować treść stosunku prawnego ze sponsorowanym, żeby nie budziło wątpliwości nie tylko to, że spełnione są cele określone normatywnie, ale również to, że relacja prawna ma charakter dwustronnie zobowiązujący i w ramach niej nabywa on od sponsorowanego świadczenia, które legitymują go do zaliczenia ponoszonych wydatków do kosztów podatkowych.

Nie oznacza to jednak konieczności szczegółowej i wnikliwej analizy sposobu wydatkowania środków pozyskanych w ramach umowy przez sponsorowanego. Jak bowiem zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej dyrektora KIS z 13 października 2022 r. (nr 0114-KDIP2-2.4010.40.2022.2.KW) „(…) W żadnej z regulacji ustawy o CIT prawodawca nie warunkuje zastosowania odliczenia na podstawie art. 18ee ust. 1 pkt 1 w związku z art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT jednoznacznym wskazaniem przez podatnika, na co wydatkował środki sponsorowany. Ustawodawca podatkowy wymaga jedynie, aby to podatnik korzystający z odliczenia składając zeznanie roczne zamieścił wykaz poniesionych przez niego kosztów. (…) Dla zastosowania odliczenia od dochodu, o którym mowa w art. 18ee ust. 1 pkt 1 w związku z art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT Spółka nie musi prowadzić szczegółowej analizy sposobu wydatkowania środków pozyskanych od niej przez Klub Sportowy w ramach umowy sponsoringu”.

Wymóg zamieszczenia wykazu w zeznaniu rocznym – w praktyce w załączniku do CIT-8 oznaczonym jako CIT-CSR – nie oznacza konieczności specyfikacji poszczególnych wydatków, zarówno ponoszonych przez sponsora, jak i przez sponsorowanego. W istocie warunek zamieszczenia wykazu poniesionych kosztów podlegających odliczeniu jest wypełniony poprzez wskazanie w blokach C informacji CIT-CSR kosztów, które są rozliczane w ramach ulgi CSR. Zatem szersza informacja w zeznaniu rocznym nie jest konieczna. Nie należy dołączać żadnych zestawień kosztów kwalifikowanych, lecz jednocześnie trzeba zgromadzić i zachować na wypadek kontroli dokumentację, z której będzie wynikać, że są spełnione warunki normatywne zastosowania ulgi (bez konieczności szczegółowej analizy wykorzystania zarobionych środków przez sponsorowanego).

Ulga sponsoringowa a darowizna

ODPOWIEDŹ Samo zastosowanie ulgi sponsoringowej nie koliduje w żaden sposób z uprawnieniem podatnika do pomniejszenia dochodu o darowizny przekazane na działalność pożytku publicznego. Jedynym ograniczeniem może być wysokość dochodu, który jest pomniejszany w ramach zastosowania ulg. Jeżeli jednak pytanie ma nieco inny charakter, tj. dotyczy ono tego, czy można te same wydatki wykorzystać do odliczenia w ramach ulgi CSR oraz odliczenia darowizny, to odpowiedź musi być przecząca. Co ważne, odnosi się to również do tej połowy wydatków ponoszonych na działalność CSR, które nie są odliczane od podstawy opodatkowania, tj. nie jest dopuszczalne, żeby 50 proc. wydatków było odliczone w ramach ulgi CSR, a druga połowa tych samych wydatków pomniejszyła podstawę opodatkowania jako darowizna. Zaznaczyć bowiem należy, że ulga na działalność CSR jest oparta na kosztach podatkowych podatnika, a ustawodawca dodatkowo zastrzegł, że podatnik zachowuje możliwość rozliczania ponoszonych wydatków w kosztach, a dodatkowo zastosowanie ulgi nie skutkuje wyłączeniem z kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych. Tymczasem darowizna wyklucza możliwość rozliczenia wydatków w kosztach. Stąd nie jest możliwe, żeby te same wydatki podatnika spełniały warunki do zastosowania ulgi sponsoringowej i odliczenia od dochodu darowizny w trybie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Wynagrodzenia za grudzień w CIT-8

ODPOWIEDŹ Od początku 2023 r. obowiązują nowe zasady rozliczania w kosztach podatkowych sfinansowanych przez pracodawcę składek na ubezpieczenia społeczne pracowników, składek na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Podobnie jak to jest stosowane w odniesieniu do samych wynagrodzeń, ustawodawca postanowił, że pracodawca, który terminowo wypłacił samo wynagrodzenie, a następnie terminowo ureguluje swoją część składek do ZUS, uwzględni te składki w kosztach podatkowych dokładnie w tym samym okresie, w którym aktywuje podatkowo koszty wynagrodzeń.

Co jednak ważne, zgodnie z przepisami przejściowymi tę nową metodę rozliczania w kosztach podatkowych składek na ubezpieczenia społeczne stosuje się do składek odprowadzanych do ZUS z tytułu należności należnych od 1 stycznia 2023 r. Wobec tego, że wynagrodzenie za grudzień 2022 r. – nawet jeżeli zgodnie z umową o pracę czy regulaminem jest wypłacane w kolejnym roku – jest należne już w 2022 r., do obliczanych od niego składek na przełomie 2022 i 2023 r. należało zastosować zasady obowiązujące jeszcze w poprzednim roku. Tym samym w zdecydowanej większości przypadków składki takie mogły być ujęte w podatkowych kosztach dopiero w 2023 r., a co za tym idzie, nie wpływają na łączną pulę kosztów i w efekcie wynik podatkowy 2022 r.

Ulga na złe długi

ODPOWIEDŹ Co prawda w ramach trzeciej odsłony Polskiego Ładu ustawodawca usunął z art. 18f ustawy o CIT ustęp 19, który wskazywał na to, że podatnicy, którzy w zeznaniu rocznym stosując ulgę na złe długi (zarówno jako wierzyciele, jak i jako dłużnicy), są zobowiązani do wykazania w takim zeznaniu wierzytelności i zobowiązań, z którymi związane są zwiększenia lub zmniejszenia z tytułu zastosowania ulgi – co w praktyce oznaczało obowiązek sporządzania CIT/WZ czy odpowiednio CIT/WZG. Jednak w przepisie przejściowym doprecyzowano, od kiedy zmiana ta wpływa na zeznanie podatkowe. Otóż jest ona stosowana dopiero do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2023 r., co w konsekwencji oznacza, że dopiero sporządzając zeznanie roczne za 2023 r., podatnik nie załączy do niego CIT/WZ czy odpowiednio CIT/WZG, nawet jeżeli w zeznaniu uwzględni ulgę na złe długi. Przygotowując zeznanie za 2022 r., należy jeszcze załączyć do CIT-8 informację CIT/WZ lub odpowiednio CIT/WZG.

Zeznanie roczne przy estońskim CIT

ODPOWIEDŹ Zgodnie z art. 28r ust. 1 ustawy o CIT spółka stosująca opodatkowanie w formie estońskiego CIT jest zobowiązana składać roczne zeznanie podatkowe, posługując się w tym celu formularzem CIT-8E. Co ważne, prawodawca nie zastrzegł, że zeznanie jest składane wyłącznie za te lata, w których spółka uzyskała dochód stanowiący podstawę opodatkowania. Tym samym to, że w danym roku (tutaj w 2022 r.) w spółce nie wystąpił żaden dochód do opodatkowania, nie zwalnia jej z obowiązku złożenia zeznania podatkowego.

Wypłata dywidendy a ryczałt od dochodów spółek

ODPOWIEDŹ W przepisach normujących zagadnienie opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek ustawodawca wskazał, że podstawą opodatkowania estońskim CIT jest dochód. Przy czym w art. 28m ustawy o CIT prawodawca wyspecyfikował rodzaje dochodów opodatkowanych estońskim CIT. Pośród nich został wskazany dochód odpowiadający wysokości zysku netto wypracowanego w okresie opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej zysk ten został uchwałą o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto przeznaczony:

• do wypłaty udziałowcom, akcjonariuszom albo wspólnikom (dochód z tytułu podzielonego zysku) lub
• na pokrycie strat powstałych w okresie poprzedzającym okres opodatkowania ryczałtem (dochód z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat).

Dalej ustawodawca wskazał, że w takim przypadku podstawą opodatkowania jest suma dochodu z tytułu podzielonego zysku i dochodu z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat ustalona w roku podatkowym, w którym podjęto uchwałę o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto. Zatem wypracowany przez spółkę zysk nie stanowi jeszcze dla niej podstawy opodatkowania, a dopiero jego zadysponowanie w sposób przewidziany przez prawodawcę.

Skoro zatem to w 2023 r. została podjęta uchwała o wypłacie dywidendy z zysku wypracowanego w 2022 r., dochód w spółce stosującej estoński CIT wystąpi dopiero w 2023 r. i jako taki będzie wykazany w zeznaniu za 2023 r.

Zaliczka na poczet dywidendy

ODPOWIEDŹ Przedmiotem opodatkowania estońskim CIT jest m.in. dochód odpowiadający wysokości zysku netto wypracowanego w okresie opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej zysk ten został uchwałą o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto przeznaczony do wypłaty udziałowcom, akcjonariuszom albo wspólnikom (dochód z tytułu podzielonego zysku).

W przypadku podzielonego zysku, wypracowanego w okresie stosowania estońskiego CIT, istotne jest to, kiedy podjęta została uchwała o podziale zysku. Przy czym identyfikując dochód z tytułu podziału zysku, należy pamiętać o tym, że zasady takie mają odpowiednie zastosowanie do wypłaty zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy (podzielonego zysku). Jeżeli zatem wypłata zaliczki na poczet udziału w zysku została dokonana na podstawie uchwały podjętej w 2022 r. (przed wypłatą zaliczki), to dochód z tego tytułu powinien być uwzględniony już w zeznaniu CIT-8E składanym za 2022 r. w terminie do końca czerwca 2023 r. (dla spółek, których rok podatkowy zakończył się w okresie pomiędzy 1 grudnia 2022 r. a 28 lutego 2023 r., termin do złożenia CIT-8E za 2022 r. również przedłużono do końca czerwca 2023 r.). ©℗