Skarżąca nabyła spadek – mieszkanie na podstawie testamentu po osobie, która nie była z nią spokrewniona. Syn zmarłej zgłosił jednak roszczenie o wypłatę zachowku. Problem pojawił się z rozliczeniem nabytego spadku. W zeznaniu podatkowym spadkodawczyni określiła wartość nabytych składników w wysokości 200 tys. zł. Organ przyjął tę wysokość jako podstawę wymiaru podatku od spadków. Odjął jedynie kwotę wolną od podatku dla osób zaliczanych do III grupy podatkowej, czyli 4902 zł. Skarżąca nie zgodziła się jednak z wymiarem podatku w wysokości ponad 37 tys. zł, ponieważ twierdziła, że podstawę opodatkowania należy pomniejszyć o roszczenie wypłaty zachowku osobie do tego uprawnionej. W omawianej sprawie osobą taką był syn spadkodawczyni, który zgłosił roszczenie o wypłatę zachowku. Zdaniem fiskusa podstawę opodatkowania spadku mogłaby pomniejszyć jedynie kwota wypłaconego zachowku, a nie samo roszczenie.

4902 zł wynosi kwota zwolniona z podatku spadkowego dla osób niespokrewnionych

Sąd zgodził się ze skarżącą. Wyjaśnił, że do długów spadkowych w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2009 r. nr 93, poz. 768 z późn. zm.) należy już sam obowiązek zapłaty świadczenia pieniężnego przez spadkodawcę na rzecz osoby uprawnionej do zachowku. Sąd zdawał sobie sprawę, że ustalenie wartości roszczenia o zachowek jest bardzo skomplikowane. Wskazał jednak, że praktyka pokazuje, iż komplikacja spraw podatkowych nie jest zjawiskiem odosobnionym.
Przyznał również rację skarżącej, że podstawą opodatkowania powinna być wartość rynkowa majątku spadkowego. Spadkobierczyni podnosiła bowiem, że wartość rynkowa wynosi nie 200, a 170 tys. zł, ponieważ mieszkanie jest w złym stanie i nadaje się do remontu.
WSA stwierdził, że zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw. Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA we Wrocławiu z 20 lutego 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 1544/11.