Zgodnie z art. 9 ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2009 r. nr 3, poz. 11 z późn. zm.) z tytułu zużycia energii elektrycznej na potrzeby własne oraz jej sprzedaży nabywcom końcowym w Polsce, na spółce posiadającej koncesję ciąży obowiązek rozliczenia akcyzy. Obowiązek ten powstaje z dniem zużycia energii elektrycznej na potrzeby własne lub jej wydania nabywcy. Z kolei wpłata należności na rachunek izby celnej oraz złożenie deklaracji naczelnikowi urzędu celnego następuje do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii elektrycznej lub upłynął termin płatności określony w umowie.
Spółka energetyczna uważała, że może zaliczyć podatek akcyzowy do kosztów podatkowych w chwili jego poniesienia, tj. zaewidencjonowanej kwoty w księgach rachunkowych na koniec każdego miesiąca, w którym powstał obowiązek zapłaty. Jej zdaniem podatek ten stanowi koszt podatkowy inny niż koszt bezpośrednio związany z osiąganym przychodem. Minister finansów uznał taki sposób rozliczenia za nieprawidłowy.

20 zł wynosi stawka akcyzy na energię elektryczną za megawatogodzinę

Według organu tylko zapłata podatku akcyzowego z tytułu zużycia energii elektrycznej na własne potrzeby ma charakter kosztów ogólnych, związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Podatek ten jest zatem kosztem pośrednio pozostającym w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami. Natomiast zapłata podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu pozostaje kosztem bezpośrednio związanym z przychodem ze sprzedaży energii i powinna być potrącona w momencie uzyskania tego przychodu.
Z argumentacją ministra finansów zgodził się NSA. Sędzia Jan Rudowski podkreślił, że wydanie energii konsumentom jest właśnie przedmiotem działalności spółki, dlatego koszty z tym związane są kosztem bezpośrednim.
Wyrok jest prawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 26 czerwca 2012 r. sygn. akt II FSK 2307/11.