Momentem poniesienia kosztów inwestycyjnych jest data zarachowania ich w urządzeniach rachunkowych spółki, a nie jego zapłata.
Spółka działająca na terenie mieleckiej strefy ekonomicznej w trakcie działalności dokonała nakładów inwestycyjnych (zakup, wytworzenie środków trwałych, ich montaż, instalacja, nabycie praw do korzystania z własności intelektualnej). Z uwagi na poczynione inwestycje spółka korzysta ze zwolnienia z CIT. Wielkość tego zwolnienia jest ograniczona wielkością pomocy publicznej. Faktury kontrahentów za nakłady inwestycyjne spółki w wielu przypadkach nie były regulowane w dacie ich otrzymania, lecz w odroczonych terminach płatności.
W związku z tym wystąpiła do ministra finansów, z pytaniami w jaki sposób interpretować pojęcie „koszty inwestycji”, które są podstawą do skalkulowania pomocy publicznej, oraz czy koszt inwestycji uważa się za poniesiony, jeżeli został udokumentowany fakturą lub innym dokumentem, czy też za koszt inwestycji należy uznać faktyczny wydatek (rozchód pieniędzy) dokonany przez spółkę na opłacenie faktur (lub zobowiązań wynikających z innych dokumentów).
W ocenie spółki za koszty inwestycji należy uznać zarachowane koszty inwestycji, tj. pomniejszające aktywa lub powiększające zobowiązania spółki. Ponadto stosowanie metody memoriałowej potwierdza art. 15 ust. 4e ustawy o CIT (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397), który określa, że za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych, czyli moment zaksięgowania.
Organ podatkowy takie stanowisko uznał za nieprawidłowe i stwierdził, że momentem poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej oraz dopuszczalnej pomocy publicznej, jest chwila zapłaty.
Rozporządzenie w sprawie mieleckiej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2008 r. nr 232 poz. 1555) odnoszą się ponadto do kosztów inwestycji poniesionych.
Spółka złożyła skargę do sądu, który przyznał jej rację. Organ podatkowy wniósł więc kasację do NSA. Sąd wyższej instancji oddalił jednak skargę i podtrzymał wyrok wojewódzkiego sądu administracyjnego. Sędzia Tomasz Zborzyński podkreślił, że w tym przypadku należy odnieść się nie tylko do przepisów rozporządzenia, przepisów o CIT, ale również ustawy o rachunkowości i zastosowanie powinna mieć metoda memoriałowa.
Wyrok jest prawomocny.
SYGN. AKT II FSK 1721/10