Pracownicy, którym pracodawca zapewnia bezpłatny transport z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i z powrotem, uzyskują przysporzenie majątkowe, które stanowi przychód ze stosunku pracy. Jak prawidłowo ustalić jego wartość?
Wartość pieniężną tego świadczenia, gdy jego przedmiotem są zakupione przez pracodawcę usługi transportowe, należy ustalać według cen ich zakupu. Jeżeli pracodawca (niebędący firmą transportową) przewozi pracowników własnym środkiem transportu, to wartość nieodpłatnego świadczenia, polegającego na dowozie, należy ustalić według cen rynkowych, stosowanych przy świadczeniu tego samego rodzaju usług przez wyspecjalizowane firmy. Jeżeli jednak usługi przewozu osób wchodzą w zakres działalności pracodawcy, powinien on ustalać wartość świadczeń na rzecz pracowników według cen stosowanych wobec innych odbiorców. Pracodawca ma oczywiście obowiązek potrącić zaliczkę na podatek jako płatnik.
Skutkiem uchwały NSA z 24 października 2011 r. (sygn. akt II FPS 7/10) w sprawie opodatkowania pakietów medycznych jest konstatacja, że już samo uprawnienie do korzystania z bezpłatnych przejazdów stanowi dla pracowników przysporzenie majątkowe (o ile z góry nie zrezygnują z jego przyjęcia). W przeciwnym razie musieliby sami zapewnić sobie transport do i z miejsca pracy. Stanowisko to prezentują organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych.
Jednak ostatnie wyroki NSA (np. z 20 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1356/10, i z 11 kwietnia 2012 r., sygn. akt II FSK 1724/10), uchylające niekorzystne dla podatników interpretacje, prezentują odmienny pogląd. Sąd nie neguje wprawdzie powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu PIT, jednak stwierdza, że w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania.
Jeżeli nie jest możliwe ustalenie liczby pracowników, którzy korzystali ze świadczenia, a także przypisanie im jego precyzyjnej wartości, nie można takiego świadczenia z oczywistych względów opodatkować PIT.