Czy w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym przez polskiego fiskusa mogą być ściągane zaległości podatkowe powstałe w innym kraju?
Treść artykułu 27 modelowej konwencji Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) zawiera rozbudowane postanowienia dotyczące wzajemnej pomocy w poborze podatków. Polska jest członkiem OECD, a więc jest zobowiązana do respektowania jej standardów, w tym wzajemnej pomocy w sprawach podatkowych.
Pomoc ta zasadniczo nie jest ograniczona ani zakresem podmiotowym, ani też zakresem przedmiotowym umowy podatkowej, a więc może dotyczyć wszelkich podatków, pobieranych zarówno na poziomie ogólnopaństwowym, jak i lokalnym. Przepisy artykułu 27 modelowej konwencji OECD pozwalają na przejęcie postępowania egzekucyjnego wierzytelności podatkowych należnych w jednym państwie przez organy egzekucyjne drugiego państwa, zgodnie z jego ustawodawstwem stosowanym w zakresie egzekucji i poboru jego własnych podatków. Podobnie jeżeli wierzytelność podatkowa jednego państwa może w tym państwie zostać objęta zabezpieczeniem, to na wniosek właściwego organu tego państwa taka wierzytelność może zostać przejęta przez drugie państwo w celu podjęcia środków zabezpieczających – również zgodnie z jego ustawodawstwem stosowanym w zakresie środków zabezpieczających właściwych dla jego własnych wierzytelności podatkowych. Generalnie do przejętych przez drugie państwo wierzytelności podatkowych nie stosuje się zasad przedawnienia obowiązujących w tym państwie ani też nie będą one traktowane w tym państwie jako mające tam pierwszeństwo. Tym samym więc, postanowienia artykuł 27 modelowej konwencji OECD efektywnie zrównują traktowanie przejętej zagranicznej wierzytelności podatkowej z własną wierzytelnością podatkową państwa przejmującego.
Postanowienia o wzajemnej pomocy w poborze podatków zawierają również niektóre umowy podatkowe podpisane przez Polskę, m.in. umowy z Belgią, Holandią, Republiką Federalną Niemiec, Szwecją i Nową Zelandią.