Artykuł 5 Modelowej Konwencji OECD obejmujący definicję tzw. zakładu stanowi, że plac budowy, prace budowlane lub instalacyjne stanowią zagraniczny zakład danego przedsiębiorstwa tylko wtedy, gdy trwają dłużej niż 12 miesięcy. Jak rozumieć tę definicję?
Z tą definicją wiąże się istotny problem interpretacyjny, związany ze sposobem obliczania okresu wspomnianych 12 miesięcy w przypadku, gdy ten sam podmiot prowadzi kolejno wiele osobnych projektów budowlanych lub montażowych. Oficjalny komentarz do Modelowej Konwencji OECD stwierdza, że kryterium 12 miesięcy powinno być odnoszone do każdego oddzielnego projektu (placu) budowy lub montażu i że nie należy wtedy uwzględniać okresów działalności tego samego przedsiębiorstwa na innych budowach lub projektach montażowych. Z drugiej jednak strony zawarcie kilku kontraktów dotyczących tego samego projektu będzie traktowane – dla celów art. 5 ust. 3 Modelowej Konwencji OECD – jakby dotyczyło jednego placu budowy.
W konsekwencji okresy objęte poszczególnymi umowami będą podlegały kumulacji dla celów określenia istnienia zakładu tego przedsiębiorstwa i jeżeli łączny okres objęty poszczególnymi umowami przekroczy 12 miesięcy, dany plac budowy lub montaż zostanie uznany za zakład przedsiębiorstwa, powodując powstanie obowiązku podatkowego.
Należy dodać, że dla celów zastosowania art. 5 ust. 3 Modelowej Konwencji OECD plac budowy lub montaż istnieje już od pierwszego dnia, w którym przedsiębiorstwo podjęło działalność, co obejmuje także wszelkie prace pomocnicze i przygotowawcze, związane z budową lub montażem – i trwa on aż do pełnego zakończenia prac albo ich całkowitego zaniechania. Co istotne, do tego okresu zalicza się także wszystkie ewentualne przerwy czasowe, np. sezonowe, związane z warunkami atmosferycznymi, względnie spowodowane czynnikami technicznymi.