Przepisy podatkowe niektórych państw zawierają regulację CFC. Na czym ona polega?
Regulację CFC (ang. Controlled Foreign Corporation) można ogólnie określić jako przepisy wprowadzające w danym państwie opodatkowanie dochodów uzyskanych za granicą przez spółkę zależną podmiotu mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania w danym państwie, gdy spółka zależna jest kontrolowana przez spółkę dominującą, nawet wtedy, gdy te dochody nie są formalnie wypłacane do spółki dominującej.
Za kontrolę taką z reguły jest uznawany przypadek, gdy występuje powyżej 50 proc. udziału w kapitale spółki lub w głosach na zgromadzeniu wspólników akcjonariuszy. Regulacja CFC zazwyczaj odnosi się do dochodu spółki zależnej o charakterze pasywnym (dywidendy, odsetki, należności licencyjne lub zyski kapitałowe) podlegającego w państwie, w którym ma siedzibę lub miejsce faktycznego zarządu spółka zależna, opodatkowaniu znacznie niższemu niż opodatkowanie w państwie siedziby spółki dominującej.
Celem regulacji typu CFC jest zapobieżenie eksportowi kapitału, a tym samym erozji bazy podatkowej, czyli transferu dochodów podlegających opodatkowaniu z państw rozwiniętych gospodarczo do państw, które stosują tzw. szkodliwą konkurencję podatkową, czyli mówiąc wprost – do rajów podatkowych.
Konsekwencją tego jest akumulacja nisko opodatkowanego lub wcale nieopodatkowanego dochodu o charakterze biernym w spółkach zależnych, bez formalnego późniejszego transferu takiego dochodu do spółki dominującej. Jeżeli takie zjawisko ma miejsce, to opodatkowanie dochodu spółki zależnej w spółce dominującej – nawet gdy spółka zależna nie dokonuje transferu zysków w postaci dywidendy – niweluje niekorzystny z punktu widzenia dochodów budżetowych efekt eksportu kapitału do rajów podatkowych.
Pierwsze regulacje typu CFC pojawiły się w Stanach Zjednoczonych już w 1962 r. (tzw. Subpart F), a potem i w innych państwach pozaeuropejskich (np. Australia, Japonia, Nowa Zelandia, Izrael) oraz w niektórych państwach Unii Europejskiej. Zazwyczaj europejskie regulacje typu CFC zawierają ogólne wyłączenia obowiązywania tych zasad dla spółek z innych państw Unii.