W jednej z ostatnich akademii informowaliśmy, że podatnik nie ma prawa do rozpoczęcia amortyzacji podatkowej wartości niematerialnej i prawnej, jeżeli przewidywany przez niego okres jej używania jest krótszy niż rok. A jak będzie ze środkami trwałymi?
Tu obowiązuje identyczna zasada. Podjęcie decyzji o przewidywanym okresie używania danego składnika majątkowego – środka trwałego – leży wyłącznie w gestii podatnika. Powinien on przy tym wziąć pod uwagę okoliczności i rzeczywiste uwarunkowania, które pozwolą racjonalnie ustalić przewidywany okres jego używania. Pogląd taki znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych. Przykładowo dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 23 kwietnia 2010 r. (nr ILPB3/423-112/10-2/MC) zauważył m.in., że spółka twierdziła, że zasadniczo możliwe jest, iż przedmiotowe kontenery będą wykorzystywane dłużej niż rok. Jednak w praktyce taka sytuacja jest rzadko spotykana. Według izby w momencie nabycia kontenerów spółka faktycznie nie jest w stanie określić przewidywanej długości okresu ich wykorzystania w prowadzonej przez nią działalności. Zatem brak jest podstaw, aby domniemywać, że okres ten będzie dłuższy niż rok. Według subiektywnej oceny firmy okres wykorzystania poszczególnych kontenerów nabytych przez nią – w większości przypadków – faktycznie nie przekracza jednego roku. Decyzja o tym, jak długo dany składnik majątku będzie wykorzystywany przez spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, należy do spółki – potwierdził dyrektor izby.
Ocena spółki nie musi być oparta na obiektywnych kryteriach, ale może bazować na subiektywnych przewidywaniach czy doświadczeniu spółki z podobnymi składnikami. Spółka może określić przewidywany okres wykorzystywania kontenerów w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, skoro jest ona w stanie wskazać, że w jej subiektywnej ocenie okres wykorzystania poszczególnych kontenerów przez nią nabytych – w większości przypadków – faktycznie nie przekracza jednego roku.